Een warme oktoberdag in Rotterdam. Het is zaterdagmiddag en uiteraard druk in de stad. Krystle en Kareen hebben zich gezellig in Dudok teruggetrokken voor een extra fijne appeltaart met slagroom. En voor het maken van de nodige plannen om meer bezoekers naar mijn blog te krijgen. Want na 8 maanden bloggen vind ik het alleen maar leuker worden. Positieve reacties en bijzondere input van vrienden en familie. En na afloop van een leerzame Masterclass bloggen in Den Bosch een paar weken geleden bedacht ik mij: het wordt een steeds groter feest. De spannende ideeën blijven omhoog borrelen.

Zo ook afgelopen zaterdag. Met de onmisbare MacBook van Krystle hadden we al snel een eigen design voor een nieuwsbrief op het beeldscherm. Of zou een professioneel artikel beter zijn om de extra aandacht naar mijn blog te trekken? Laten we Twitter ook zeker niet vergeten, daar zijn de journalisten en tijdschriften niet meer weg te slaan. En oh ja, ik heb ook nog een onderzoek lopen onder dertigers, het dilemma zal binnenkort een nieuwe dimensie krijgen.

Kun je het niet meer volgen? Geeft niet, ik doe alles stap voor stap. En ik blijf genieten van het schrijven en de creatieve hulp die ik krijg.

Tot de volgende appeltaart.

Er was eens een prachtige dertigjarige prinses, zij leefde  in het paleis van haar dromen. Prins Harry maakte haar iedere dag gelukkig met een lekker ontbijt en alles wat ze maar wenste. Zoals een parelketting. Of een kort luxe verblijf in het dorp nabij. En heel af en toe zorgde hij voor een koets vol kleding en lekkernijen uit de stad. Een dilemma was haar vreemd, want nooit hoefde zij zelf te kiezen. Haar hele leven was uitgestippeld, zonder twijfels, zonder een maar.

Jaloers? Niet nodig, want deze prinses bleef niet blij. Toen zij tweeëndertig werd, veranderde het leven in het grote kasteel in een nachtmerrie. Prins Harry deed inderdaad alles voor haar, maar was ook zeker voorspelbaar en soms naar. Ze snakte naar een nieuwe wending in haar leven, vol actie en vervoering. Kiezen, het liefst iedere dag, zodat ze niet meer stil zou staan. Dag na dag hetzelfde liedje, ze ging nog liever dood.  En op die druilende najaarsdag verliet zij voor de dageraad in alle haast het kasteel, zonder een plan en enkel haar parelketting in de hand.
Zelfs deze ketting zou zij gaan verpatsen, in ruil voor wereldse avonturen en obstakels. Een volgend hoofdstuk in haar sprookjesachtige leven, het begin van haar echte levensverhaal.

Een verrassende reactie op mijn vorige blog, waarin ik vroeg wat je het liefst voor groots zou doen in 20 seconden. Een vriendin van mij reageerde spontaan met: ‘samenwonen!’
De keuze om binnenkort een huisje met haar lief te gaan delen was bij haar snel gemaakt. Het is in haar ogen eigenlijk geen beslissing maar een gevoel. En voor dat sterke gevoel kan zelfs een halve seconde al genoeg zijn.

Stralend loopt ze al een paar maanden op kantoor rond (jaja sommige collega’s worden ook vriendinnen) en dan snap ik meteen wat ze bedoelt. Geluk en liefde horen zoveel mogelijk bij elkaar te zijn. Waarom zou je maandenlang met je spullen zeulen als je toch het liefst iedere avond samen slaapt? En wie wordt er gelukkig van torenhoge huur terwijl je toch stiekem die ene middag alleen weer die vaste route naar je vriend rijdt?

Eventjes wennen en de plek opnieuw beleven, want het huis is niet meer voor jou alleen.
De gezelligheid maakt alles goed, het samenwonen wordt vanzelf een feest.
Champagne op het gelukkige paar!

Geïnspireerd door de meeslepende film ´We bought a Zoo´. Soms is 20 seconden lef tonen genoeg. In 20 seconden die ene aantrekkelijke persoon voor het eerst aanspreken. In 20 seconden besluiten om te verhuizen en…een dierentuin te kopen. Waarom niet?

Ja waarom eigenlijk niet. Waarom twijfelen we in deze tijd zo over grote maar ook over kleine keuzes? Het is toch vooral belangrijk om de dingen te doen die je gelukkig maken, hoe dan ook? De hoofdpersoon uit deze film vindt van wel. Na zijn vrouw verloren te hebben gaat hij samen met zijn kinderen het wilde avontuur aan. Hij weet niet waar hij het geluk vandaan moet halen, maar het komt toch op zijn pad. En net als het grote geld een obstakel blijkt te zijn, komt er hulp uit onverwachte hoek.

Ik denk dat als je zo graag een droom wilt verwezenlijken, het altijd zal lukken. Je straalt dit uit en jouw enthousiasme zal iedereen aansteken. Waardoor jij de kracht hebt om niet meer alleen te dromen, maar het ook echt te doen. En dan kan die ene keuze je leven totaal op zijn kop zetten. Waardoor het nooit meer hetzelfde zal zijn. En dat allemaal dankzij 20 seconden vol lef.

Vertel, wat zou jij het liefst voor groots doen in 20 seconden? Mail het mij of geef hieronder een reactie, dan schrijf ik er graag (anoniem) over in mijn volgende blog.