Een klein neusje, al veel donker haar en oh zo schattig.
Dat is Kaatje.
Mijn officiële bijnaam krijgt een hele andere betekenis.
Hoe leuk dat ik nu een echte Kaatje mag leren kennen.
Ik ben al jarenlang hecht met haar ouders en heb een
speciale band met trotse broer Stijn. Nu ben ik ook trots,
want ik mocht het geboortekaartje vullen met een tekstje.
Met heel veel plezier.
Wat een cadeautje toen deze in de brievenbus viel.
Jut en Jul waren dit weekend in Berlijn. Na een lange busreis de benen gestrekt en met de koffers het hotel ingedoken. Naast de U-bahn, wat handig en het geluid is meteen vertrouwd. Het eerste terrasje van het jaar in de avondzon, met een biertje in de hand. Nou ja biertje, alles in deze Duitse stad is groot. De schnitzels; eigenlijk vlees in welke vorm dan ook, de soep, het brood en zelfs een normale Sprite. Als je niet oppast met je schoolse Duits heb je zo buikpijn van een halve liter prik.
Na drie dagen hebben wij een duidelijke conclusie, het lijkt hier in Berlijn alsof de strijd tussen Nederland en Duitsland nooit heeft bestaan. Gastvrijheid in de beste vorm. Een gratis Prosecco tijdens de lunch, en dat zonder eerst een verleidelijke glimlach tevoorschijn te toveren. Gewoon omdat we Hollanders zijn. Een relaxte sfeer in deze grootse stad, een praatje met wie dan ook ligt overal voor het oprapen. We proosten op het goede leven in een Bierstube waar wat mannen van boven de vijftig de Golden Oldies laten horen in hun leren broeken. Staan een gedeelte van onze tafel af zodat een spontaan groepje Duitsers ook de band goed kan zien.
Op de terugweg hebben wij Berlijn in ons hart gesloten, niet de mooiste stad ooit maar zeker een bezoekje dat nog lang blijft hangen. Zo ook in mijn buik, tijd voor een gezond Hollands ontbijtje met een verse jus.
Vanochtend vlak voor de spinning les (hoe goed kan je dag beginnen) bleef ik even steken in de Psychologie. Een goed artikel over stress, verdriet en loslaten. Iedereen krijgt ermee te maken, maar hoe gaan we ermee om?
Nou in deze tijd vooral snel en met alle hulpmiddelen die voorhanden zijn. Schouder even vast omdat je al tien uur aan het werk bent? Hop meteen ‘s avonds naar de fysiotherapeut.
Een lange relatie gaat stuk, wat nu het verdriet toelaten? Nee hoor, we geven ons op voor de mindfulness training en die psych van om de hoek heeft vast nog wel een uurtje vrij.
Hoe zou het zijn om het zoals vroeger weer zelf te doen? Wat meer bewegen, dan gaat die schouder vanzelf weer los. Yoga is van oudsher het medicijn tegen zere schouders, nek – en rugklachten. Uit ervaring kan ik zeggen dat hier geen fysio tegenop kan.
Liefdesverdriet? Gewoon huilen of net zolang erover praten totdat je beseft dat je ex zeker niet de leukste is.
Dag psych en fysio, we doen het lekker weer zelf.
Met trots!
Afgelopen vrijdag afscheid genomen van mijn liefste en grootse oma. In de sneeuw, maar met een warm gevoel. Vanwege alle mooie herinneringen, op de boerderij was het altijd een groot feest. Logeerpartijen met koekjes, snoepjes, chips en chocolade. Spelen met de poezen, de eieren uithalen bij de kippen en helpen in de kas.
Een warm nest voor iedereen.
De sneeuwvlokken mengen zich met tranen, en ieder heeft zijn eigen verdriet.
Gelukkig zijn er de vrienden van vroeger en nu, lief en oprecht. Groots in het steunen en klein door een simpele knuffel. Zodat het verdriet plaats kan maken voor een zonnige lente, met de bijzondere tijd van vroeger in mijn hart.
De stinkende kleren weer gewassen, de pruiken weer in de kast. Geen Alaaf meer maar gewoon weer hallo. De liedjes verdwijnen langzaam uit het hoofd, het enige geluid is de wekker na een te korte nacht.
En dan voelt het even leeg. Want vier dagen lang waren je enige zorgen: wat doen we aan en waar gaan we heen? Hebben we genoeg muntjes gekocht en wie is die verklede Pino nou? Talloze gesprekken over het leven maar vooral ook over niets. Leven in het nu.
Kunnen we niet wat anders in het leven roepen de dag na carnaval in plaats van haring happen? Want serieus, haring na zoveel bier is wel het laatste waar ik zin in heb.
Een praatgroepje speciaal voor de carnavalsliefhebbers? Om te bespreken hoe we zo snel mogelijk weer vrolijk in de maatschappij kunnen terugkeren. Geen heimwee meer naar carnaval, maar wel samen nagenieten. Met een kop groene thee dan, want het lijf moet herstellen.
Mocht er iemand met of zonder kater nog een betere oplossing weten, laat je horen…