Wat een goede week in de Griekse zon. De meest bijzondere ervaring?
Het beklimmen van de vulkaan van Methana.
Met onze H&M gympen begonnen we aan de tocht. Volgende keer wat minder eigenwijs zijn, want in de voorbereidingsmail voor deze schrijfweek stond toch duidelijk dat goede wandelschoenen wel heel handig zouden kunnen zijn.
Maargoed, wij toch vrolijk op pad. De vlaggetjes die op de rotsen getekend staan volgen en dan kom je vanzelf bij het eindpunt. Het eerste gedeelte ging soepel, een zandpad en onderweg de tijd om wat foto’s te maken. Daarna kwam het rotsen gedeelte, veel klimmen en klauteren en af en toe de twijfel; is dit wel het juiste pad?

Na een half uur stonden twee uitgeputte meisjes trots bij de krater, dat gevoel en uitzicht is echt niet te beschrijven. De terugweg af en toe zittend, we wilden de gympen toch een beetje sparen. Weer beneden met trillende kuiten in de volle zon. De beloning na deze intensieve middag was groot: een knus etentje aan het water met friet, een groot stuk vlees en de beste lokale wijn.

Morgen weer de boot op, om 6.30 uur vertrek ik en dan nog even genieten van de zonsopgang vanaf het water. Dag dag mooi Methana, hallo Breda!

Een lange wachttijd op Schiphol. Een vlucht met een flinke landing en ronddwalen bij de haven van Athene. Wat een groot avontuur! Voor diegenen die vaak alleen gaan reizen is het vast een eitje. Snel gewend aan de spanning vooraf en de spontane ontmoetingen onderweg. Niet bang om een bus te missen of in de verkeerde valuta te betalen (maak je geen zorgen, ik wist dat ik me niet ging vergissen hier).

Ik ging voor het eerst alleen vliegen en varen. De bus stond als het ware op mij te wachten bij het vliegveld en op tijd bij de boot voor de reis naar de eindbestemming. Ik stond er versteld van. Met daarna een warme ontvangst van een groep schrijvers op het prachtige schiereiland Methana. Kijk maar eens goed, Google maps moet zelfs zoeken. Want het is klein en dunbevolkt, maar een groen paradijsje.

Toch vroeg ik mij af hoe het zou zijn als ik alleen was aangekomen op de bestemming.
Want ik ben echt wel een sociaal dier. Momenten die je wilt delen alleen doorbrengen, het zou mij toch een eenzaam gevoel geven. Zoals ik gemerkt heb maak je erg snel contact als je alleen reist. Maar als je blijft rondreizen zal er niet steeds iemand bij je zijn.

De makkelijke gesprekken aan het strand met spontane mensen maken het bijzonder. In combinatie met mijn grote liefdes de zon en de zee ben ik hier blij. Het enige wat ik na twee dagen al mis? Vlees. Ik ben opgegroeid met bijna dagelijks vlees op het menu en sla nooit een barbecue over. Maar alle maaltijden zijn met veel liefde en passie bereidt en zeer voedzaam, ze zien er steeds weer zo kleurrijk uit. Dus dat ga ik zeker overleven, maar ik denk dat jij wel weet waar ik aanstaande maandag heen vlieg als ik op Schiphol geland ben…