Ik kan er wel tien blogs over schrijven.
Vier dagen muziek in de breedste zin van het woord. Het dierenspel* tot diep in de nacht en dansen totdat je er bijna letterlijk bij neervalt. Spierpijn van het allerlaatste dansje, het bestaat echt. Voor de derde keer vertrok ik met mijn lieve vrienden die ik al ken vanaf mijn Schijndel jaren naar Biddinghuizen. Dit jaar wat meer in stijl met de caravan, want ja wij worden toch een jaartje ouder. Met de halve groep alvast op donderdag, zodat alles klaarstaat als het ware feest begint.

Om vervolgens tot in de late uurtjes al te pieken. De eerste moves in de 24-uurstent inclusief polonaise en na afloop een tandenborstel aanschaffen bij de HEMA tent die nog volop draait.Vrijdagochtend ontbijt met soep, brood, eitjes, knakworsten, koffie, thee en hét biermerk van het festival: Grolsch. Met de inmiddels complete groep het festivalterrein op en genieten maar. Zo liep het door tot zondagmiddag.

Het juiste gezelschap is toch echt wat telt. Praten over vroeger maar ook zeker over nu. Lachen tot je ervan moet huilen en vooral genieten van alles wat Lowlands zo mooi maakt. De sfeer, de oh zo vele mensen, de aankledingen van iedere tent en het hangen in het gras in het zonnetje. Met een kleine traan doe ik mijn bandje af en stap ik weer in de gewone wereld. Ik sluit af met voor ons een band die nog lang zal blijft hangen, ook al was het te druk om ze volop te zien. Dat was niet nodig, de geweldige klanken vanuit de tent zeiden genoeg.

* Paard – duif – fazant – tonijn – nijlpaard etc.

Het meisje van tien jaar dat haar eerste opstel schreef. Met veel plezier en een paar spelfouten. Dat was het begin van haar reis. Met een kompas in haar hand wist zij
toen al welke richting ze op wilde. De weg was opvallend duidelijk en zij hoefde niet
eens de bordjes langs de weg te volgen. Want de passie voelde zij diep in haar hart,
en zij was niet van plan dat ooit te laten verdwijnen.

Drieëntwintig jaar later heeft zij haar eigen blog. Deze reis is zeker voor het leven,
want niet alleen het schrijven geeft haar dat grootse gevoel. Het bloggen stuurt haar
naar plaatsen waar zij anders nooit zou komen. Van Dertigers dilemma naar klaar
zijn voor later, van eindeloos feesten naar het leventje van structuur.
Met de nodige zenuwen geeft zij zichzelf bloot, om daarvoor in de plaats datgene te
krijgen wat iedere schrijver zo graag wil. Bevestiging dat je op het goede pad loopt,
en dat anderen graag meer willen weten over jouw speciale momenten.

Je mag haar altijd storen voor een goede tip over het juiste verhaal.
Haar kompas raakt zij toch niet kwijt, dat zit veel te diep verborgen.

Ik hop van terras naar kleedje in het park naar zwembad naar zomerfeest.
Intussen denk ik na over de toekomst van mijn blog. Natuurlijk zal ik een
verslag geven van het mooiste festival van Nederland dat ik ga bezoeken:
Lowlands. Maar er gaat ook een metamorfose plaatsvinden op de homepage.
Want als meisje van dertig en een beetje sta je niet vaak stil.
Zo hoort het in deze onstuimige fase.
So stay tuned!

Voor jou hieronder ook wat stof tot nadenken, lees ieder woord.

Weinig woorden nodig deze dagen want het zonnetje is in het land. Het goede leven is buiten: op het strand, in het park, op het balkon of met elkaar lang tafelen in de tuin.
Af en toe wat verloren uurtjes op kantoor, die overleven we ook wel met een ijsje op zijn tijd.

Ga genieten!