Ik ben er al de hele dag tegen aan het vechten. Zowat de halve marathon gelopen vandaag vanaf de zonnebank naar de groenteboer naar de AH en daarna naar de koffiezaak om de hoek (geen aanrader trouwens koffie drinken met een kater). Vanochtend nog enthousiast in de groepsapp verkondigd dat we vanavond moeten gaan dansen in het Ginneken, daar is het al drie dagen braderie en feest. Nu word ik een beetje misselijk als ik aan bier denk.

Het ergste is dat ik niet eens zoveel gedronken heb gisteren. Anders had ik deze uitgeputte status natuurlijk gewoon enorm verdiend. Wat witte wijntjes en na die fles besloten we nog wat rosé te doen.  We analyseerden er lekker op los en we lachten om Patty Brard die totaal in paniek haar bruiloft aan het voorbereiden was. Over alcohol gesproken trouwens; wat ziet zij er geleefd uit zeg.

Zal het te maken hebben met het drukke leven wat we als dertigers hebben? Hele week aan het werk en allerlei hobby’s aan het uitoefenen waardoor we op vrijdag het liefst onderuit zakken en zelfs één wijntje al aanslaat? Ik denk terug aan mijn studententijd en kan me niet herinneren dat ik ooit echt een kater had. Soms gingen we wel drie keer in de week de kroeg in zonder ook maar één zucht de volgende dag. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik nooit veel drank nodig heb gehad om een geslaagde avond te hebben en goed maat kan houden. Ladderzat zijn is niet sexy en ik wil geen tweede Patty worden.

Het zal er wel bij horen, bij dertig en een beetje zijn maar toch ga ik er vandaag niet aan toegeven. Een dansje wagen in het Ginneken straks, want wat is ook alweer het beste medicijn tegen een kater?

Deze spreuk staat al een tijdje op het bureaublad van mijn laptop. Ik heb er alleen niet zoveel meer mee. Ik kan mij zelfs niet bedenken waarom ik deze spreuk zo belangrijk vond om het hier te plaatsen.

Mandy, ik begrijp dat het heel prettig is om niet altijd een plan te hebben. Lekker achterover leunen en maar zien wat er op het levenspad komt. Go with the flow (weer zo’n spreuk).

Maar wat als er geen goede flow is? Want volgens mij heb je wel degelijk invloed op hoe je leven er nu en straks uit gaat zien.

Via een collega kreeg ik van de week het volgende exemplaar:

Zal ik deze dan maar op mijn bureaublad plaatsen? Voortaan spring ik iedere dag mijn bed uit en ga ik mij bedenken hoe ik het beste uit mijn comfort zone kan stappen. Intussen maak ik een bucket list met alle uitdagingen die ik nog wil aangaan in mijn leven.

Pfff ik word al moe als ik eraan denk. Ik heb het gevoel dat ik wel even zonder de spreuken kan, want eigenlijk raak ik er alleen maar van in de war.

Ik blijf maar dichtbij mezelf als nuchtere Steenbok. Met een leeg bureaublad.

Het is een zonnige dinsdag in augustus en dat betekent in Breda maar één ding: op naar het Valkenberg park. De organisatie Palm Parkies zorgt ervoor dat het stadspark in de maanden juli en augustus wordt omgetoverd tot een plek waar je kleedje aan kleedje eindeloos kan hangen met vrienden, familie of wie dan ook.

Zowel in steden in Nederland als in België is dit concept heel populair. Ieder jaar is er weer de discussie of je nu wel of niet eigen drank mag meenemen.

Want er zijn verschillende bars die lekker Palm bier verkopen. En de barbecue aansteken is echt niet verantwoord tussen zo’n groot publiek. Toch is het allebei steeds toegestaan.  De muziek speelt een wat ondergeschikte rol, het zijn vaak B-artiesten te horen op de achtergrond waarvan je aan het einde van de avond de naam al niet meer weet. Met ieder jaar één uitzondering, zoals volgende week Frank Boeijen.

De pret begint voor mij al als ik dinsdagochtend op kantoor kom. Het is niet de vraag of ik naar het park ga, maar hoe laat en met wie. Voor mijn gevoel gaat iedereen in Breda. Na het werk duik ik snel de AH in voor een fles wijn, wat chips en stokbrood met smeersels. De andere klanten, jong en oud, hebben dezelfde soort boodschappen en vaak het kleedje al onder de arm.

Ik stap over een uurtje op mijn fiets naar het Valkenberg, even alle sleur van de werkdag loslaten. Ik geef mij over aan de ontspannen sfeer in het park en de vrolijkheid. Goede gesprekken terwijl de wijn blijft komen. Ondanks dat het iedere keer net iets te laat is voor een dinsdag, heb ik toch de juiste energie gevonden om aan een paar uurtjes slaap genoeg te hebben. Volgende week een dansje met Frank, ga jij dan mee?

Terwijl normaal in de zomer het belangrijkste nieuws is dat er een geit verdwenen is bij boerin Franka in Friesland, gaat het nu maar om 1 ding: de MH17. Wat een vreselijk vliegtuig drama. Dat is denk ik zelfs nog een understatement.

Verdriet en woede wisselen elkaar in razend tempo af. Hoe gaan Nederland (en de andere betrokken landen), maar vooral de nabestaanden dit ooit verwerken?
Via Twitter is het niet bij te houden, iedereen heeft zijn eigen donkere mening over de ramp met zoveel doden en het gedrag van de separatisten. Terecht natuurlijk. Het enige wrange is dat je er niemand uit dat vliegtuig ooit mee terugkrijgt. Hoe hard je ook vecht of huilt.

Een dag van nationale rouw lijkt me zeker geen slecht idee. Samen sta je toch sterker, hoe cliché het ook klinkt. Voor premier Rutte de zware taak om de juiste keuzes te maken en niet los te gaan aan de Costa Brava. Dat laatste zal hem nog het minste zorgen maken lijkt mij.

Toch komt er een moment dat er weer ander nieuws binnen gaat sluipen. Ik ga intussen een komkommernieuwtje zoeken voor mijn volgende wat luchtigere blog. Niet aan de Costa Brava, maar vanaf woensdag aan de Zeeuwse kust. Daar zal vast wel een bijzondere vis aan land raken toch?