Een terras met vriendin W. op vrijdagavond. Tja je moet toch ergens de zomer vandaan halen. Ons gesprek ging meteen de diepte in. Wij zijn dertigers en op zoek. Naar een liefde of een baan en soms een beetje naar onszelf. Als je maar hard genoeg zoekt ga je het zeker vinden?

Wij waren het erover eens: een duidelijke nee. Hard zoeken geeft onrust: het moet en het liefst zo snel mogelijk. En we moeten al zoveel. Laten we eens ons gemak houden en voelen en genieten van wat er nu is. Samen kletsen, lekkere hapjes en een rode wijn. Als je iets zoekt wil je het ook. Hoe kun je iets loslaten als je het zo graag wilt? Volgens ons is de enige oplossing juist wel loslaten en de aandacht op wat anders richten. Totdat het als het ware vanzelf naar je toekomt.

Romantische gedachte of niet, ik voelde opluchting na dit gesprek. Niet alles hoeft nu en snel, alles in het leven heeft zijn tijd. Tot die tijd houd ik het simpel en richt ik mijn aandacht op alles wat ik echt leuk vind om te doen. Om te beginnen een outfit verzinnen voor carnaval, iemand een origineel idee?

Vrolijk 2015!
Ik heb er vaak over gezeurd. Jarig zijn op Nieuwjaarsdag, wat een gedoe. Iedereen is moe van de kerstdagen, de oliebollen en champagne, dan kan een verjaardag er toch eigenlijk niet meer bij? Dit jaar was het anders en werd ik aangenaam verrast. Ik heb mij nog nooit zo jarig gevoeld.

Het begon al met Oud & Nieuw. Na de eerste knallen kreeg ik al snel luidkeels het bekende ‘Lang zal ze leven’ te horen.

Een lekkere fles Prosecco, een Rituals pakket én een stenen vogel die hard kan fluiten met als boodschap: ‘laat dit vogeltje maar lekker fluiten naar de vele mooie mannen.’  Dat waren de cadeaus van mijn lieve vrienden.

Een halve dag en wat slaap later was het tijd om verwend te worden in Schijndel met een ideale ik-heb-toch-wel-een-beetje-een-kater lunch. Vervolgens de auto in op weg naar mijn zus, schoonbroer en het liefste nichtje wat ik mij ooit heb kunnen wensen. Daar trof ik vijfendertig brandende kaarsjes aan, wat een warm welkom. Kletsen, lachen, dipsaus maken en voetballen in de huiskamer. De eerste uren als vijfendertigjarige zal ik niet snel vergeten, zeker niet na het diner met heus vuurwerk in mijn ijs.

Jarig zijn was genieten, 2015 ik heb je nu al lief!

Wie is er al klaar voor het kerstdiner? Zo tegen het einde van het jaar zou het logisch zijn om te bekijken hoeveel je geleerd en gedaan hebt de afgelopen 12 maanden. Maar ik draai het eens om; deze dingen deed ik niet in 2014:

• de Unox Nieuwjaarsduik
• de polonaise in Oeteldonk (maar wel in Venlo en Breda)
• alle bands zien op Paaspop
• een moord oplossen in Den Bosch, ik weet nog steeds niet wie de dader is
• misselijk worden in het puntje van de Halve Maen in de Efteling, ik heb blijkbaar een nogal sterke maag
• een verre reis naar Azië maken
• naar Lowlands met de caravan, soms maakt een jaartje zonder niet uit
• roeien als de beste tijdens Breda Drijft
• mezelf compleet uitputten tijdens de Singelloop
• Bockbieren proeven tijdens de Bokkentocht in Breda, een zeer groot gemis
• mezelf gek laten maken door de blauwe vinkjes op Whatsapp, die ben ik alweer lekker kwijt
• de Sint en zijn kleurige pieten opwachten in Gouda
• een kerstboom halen
• schaatsen, waar blijft in hemelsnaam dat ijs?
• een tekstbureau beginnen, maar wat niet is…

Maak er een onvergetelijke kerst van en spring vooral BLIJ 2015 in!

Hoeveel groepsapps heb jij op het moment? Ik heb er vijf, maar twee daarvan bestaan uit drie personen: ik en twee vriendinnen. Dat laatste is goed te doen. Maar dan de groepsapps van het basketbalteam en van de vriendengroep. Ik ben het soms helemaal kwijt. Ben ik even naar de wc geweest, heb ik vervolgens 30 nieuwe berichten. Het is alsof ik in een volle zaal sta en iedereen wat roept en ik eigenlijk niemand echt kan verstaan.

Verwarrend is het zeker. Zo moest ik ter voorbereiding op het Sinterklaas dobbelspel eindeloos terug scrollen om erachter te komen hoe laat we nou eigenlijk afgesproken hadden. En heb ik nu een kaartje voor een dansfeest zaterdag, terwijl het al uitverkocht is en geen andere vriend er een heeft. Toch was ik ervan overtuigd dat er al minstens vijf mensen kaartjes hadden gekocht. En van de zomer heb ik samen met een teamgenootje een training gemist omdat wij zeker wisten dat deze niet doorging met minder dan zes personen. Ik bedoel maar.

Hoe makkelijk en snel Whatsapp kan zijn, het geeft wel heel wat informatie. Vooral in de groepsapp wordt er snel afgedwaald van het onderwerp. Waarom ik ze dan niet van mijn telefoon gooi? Dan mis ik de goede grappen, de slappe praat na een avondje stappen en natuurlijk alle wonderschone foto’s. De verwarring neem ik er maar bij, maar als er echt iets afgesproken moet worden bel ik gewoon. Kan ik meteen vragen hoe het echt met diegene gaat. Tot horens!