Ik laat het even voorbij gaan, Wipneus en Pim kunnen vast prima dansen en springen zonder mij in het Valkenberg park. Ik geef mezelf wat meer tijd om de liefde voor Breda weer terug te vinden. Alsof ik in één week alle beloofde activiteiten kan uitvoeren terwijl ik vijf dagen werk en ook wil eten en slapen. De lat mag wel wat lager.

Soms is het zelfs goed om een liefde even te laten wachten, als het echt goed zit tussen ons komt het gevoel zeker terug. Ik ga er weken over doen om plezier te maken in mijn stad, lekker ongepland kijken waar ik terecht kom.

Intussen dans ik verder met mijn blog. Want gisteren had ik een vreugdemomentje. Of zelfs meerdere. Tijdens blogpraat, dit is een wekelijkse conversatie op Twitter opgezet door en voor bloggers. Ik was wat zenuwachtig zo vlak voor acht uur, want mijn blog werd dit keer onder de loep genomen. Maar de complimenten vlogen in het rond én ik kreeg kritisch commentaar waar ik echt mee verder kan. Kritiek was er vooral op de stijl en layout, wat ik goed kan gebruiken omdat ik op het punt sta om een nieuw WordPress theme te gaan kiezen.

Daarnaast door blogpraat een record aan lezers op de maandag en er is een oplossing gekomen voor één van mijn dilemma’s. Ik had al weken wat kopzorgen namelijk, want ik moet toch na ruim 3 jaar wel een niche hebben voor mijn blog? Het verlossende antwoord kwam van één van de blogpraters: ‘Denk dat je geen niche nodig hebt hoor. Je bent niche genoeg van jezelf :)’.

Ik kan weer opgelucht ademhalen, van je collega’s moet je het hebben.

Het is mijn eigen schuld. De laatste maanden was ik vaak in de buurt van mijn roots te vinden, in Oost-Brabant. Nu ben ik de weg kwijt in het Westen. Want ik kan mijn liefde voor Breda even niet meer vinden. Terwijl ik elke dag in deze stad ontwaak en ga slapen. En werken. Verloren lopen ik door de straten van de binnenstad en ik ben nog niet één keer op dinsdagavond naar het park gegaan met mijn kleedje voor Palm Parkies. Dat zegt genoeg. Het gevoel is ergens diep weggestopt en de vraag is: hoe krijg ik het terug?

Dus heb ik een plan bedacht. Komende week ga ik mijn grote liefde weer terugvinden. Want ik woon potjandorie in de Parel van het Zuiden! Vanaf zondag (toevallig staat er morgen nog een bezoekje aan Schijndel gepland) mag ik een week lang de stadsgrenzen niet over. Totale afsluiting van de rest van Brabant en de wereld, dat zal mij leren.

Ik ga er alles aan doen om mijn stad opnieuw te ontdekken.  Ik denk nu aan het beklimmen van de Grote Kerk, een rondvaart vanaf de haven, Palm Parkies natuurlijk, wandelen door het prachtige Mastbos, naar festival Bruisend Ginneken en wie weet zelfs zo’n burgerlijke historische stadswandeling. Ik word al moe als ik eraan denk om dit allemaal in een week te gaan uitvoeren, maar het zal voldoende moeten zijn om Breda weer terug in mijn hart te krijgen.

Of ontbreekt er nog een typische Bredase activiteit aan het lijstje die ik ook echt niet mag missen?

Vrouwen die eindeloos gaan winkelen om de leukste outfit en schoenen te vinden, ik snapte ze nooit. Op zaterdag door de drukke stad slenteren en de ene winkel na de andere afstruinen.

Nu snap ik ze nog steeds niet, maar er is wel iets aangewakkerd in mij wat betreft het shoppen. Wie had dat ooit gedacht. Ik ben nooit bezig geweest met welke kleuren het beste bij mijn karakter, kleur ogen/haar en de vorm van mijn lichaam passen. Ik deed altijd maar wat en kocht wat ik het snelste kon vinden. Totdat ik een paar weken geleden met H. ging winkelen op een vrij rustige zondagmiddag.

Hij kwam met het topje op deze foto aanzetten en ondanks dat ik meteen dacht ‘nee dat is niets voor mij’ besloot ik het toch aan te trekken. Ik was totaal verbaasd: het paste precies bij mijn ogen en zat meteen als gegoten. Daarna gingen we door naar Open32 en vroeg ik advies aan de verkoopster over welke broek het beste bij het topje kon passen. Ze trok een lichtgrijze broek tevoorschijn, die zou ik zelf van-zijn-lang-zal-ze-leven niet gekozen hebben.

Maar een volgende verbazing: het was de ideale broek voor op het topje en past ook prima op honderd andere topjes en shirts.

De felle kleuren en het zwart die mijn kledingkast domineren zullen langzaam verdwijnen. Na deze geslaagde shopmiddag ben ik zeker niet iedere vrije zaterdag in de winkelstad te vinden, maar ik heb wel al een paar nieuwe kledingstukken online gekocht. Voornamelijk pastel tinten, want dat past bij mijn zachte karakter en bij de blauwe ogen. Zalando gefeliciteerd, jullie hebben een nieuwe shopaholic erbij!