Met mijn laatste krachten voor deze zondag typ ik deze blog. Wat een intensieve activiteiten dit weekend.

Zaterdagmiddag rond 13.00 uur. Verzamelen bij de IKEA voor de grote tocht naar Katwijk. Met de vrienden van de Thailand vakantie hebben we kaarten voor het Oranjerock festival. Na wat verdwalen in Rotterdam om S. om te halen komen we toch echt wel rond het afgesproken tijdstip + vijf Brabantse kwartiertjes aan. Spullen snel droppen en dan wandelen richting het terrein. Zon, zoveel zon en Kensington. Goed optreden, stevig gitaarwerk en zelfs vuurwerk terwijl de avond nog niet eens gevallen is.

Meestal ga je na een festival rustig bijpraten en de indrukken laten inwerken, maar wij hebben een veel te druk programma daarvoor. Na een vlugge en te hete pizza op naar de grote stad voor het Foodtruck festival Rrrollend Leiden. Wat een verademing na het drukke Oranjerock, zo’n relaxed sfeertje en we eten en drinken alsof we de hele dag nog niets op hebben. De regen verstoort voor even het zomerse tafereel, maar het levendige Leiden laat zich niet kennen en sluit zeker nog niet de bar.

Toch gaan wij na nog een tussenstop bij een Belgisch biercafé eens kijken of de laatste bus nog rijdt. Ondanks dat er genoeg FOOD te krijgen was vanavond, besluiten we nog een toetje te nemen bij de Burger King. Ach, wat kan het kwaad zo rond tweeën dan slapen we vast heel diep tot de volgende middag.

Helaas, ik noem geen namen, bij één van ons is die ene Angus burger toch niet helemaal goed gevallen. Bovendien is er nog een bepaald iemand (ik noem weer geen namen, heb ik beloofd) die iets te hard snurkt als hij op een luchtbed ligt.

Stevig ontbijten met koffie en napraten over de vele indrukken die we opgedaan hebben maakt alles goed. Terug naar Rotterdam en Brabant, maar Leiden wat ben jij mooi!

De foto in mijn header is alweer zo’n 3 jaar oud. Minstens. Met een metamorfose voor mijn hele blog in het vooruitzicht is het tijd voor een nieuwe. De afgelopen dagen heb ik daarnaast druk gezocht naar een nieuw WordPress theme. Die heb ik gevonden, maar ga ik nog even geheim houden.

Dat mijn blog een geheel andere uitstraling zal krijgen is in ieder geval zeker. Vind ik spannend. Soms word ik wakker en denk ik waar ben ik aan begonnen? Toch, zodra ik ga schrijven, is alle onzekerheid meteen weer verdwenen. De nadruk blijft op de verhalen zelf, echter wil ik meer beeld. Het mag groter en kleurrijker, weg met deze grijze muizen look!

Met basketbal vriendin en fotografe Esther dook ik daarom een paar weken geleden het Mastbos in. We wilden graag een foto van vroeger in een modern plaatje schieten, maar dan wel in een totaal andere setting.

Een lessenaartje en de waterschoenen waren snel gevonden via Marktplaats. De zon zat achter de wolken maar kwam door toen ik aan tafel ging zitten.

Ik voelde mij echt weer dat meisje van vroeger en doordat ik Esther al langer ken was het fotograferen allesbehalve ongemakkelijk. We probeerden allerlei poses en hierbij onthul ik alvast één foto uit de serie:

Zal deze op de homepage komen? Nog even geduld alsjeblieft. Nu eerst verder met knutselen, neem intussen zeker even een kijkje op de persoonlijke website van Esther , ze is GOED met hoofdletters.

Wat doe jij het liefst op vrijdag na een chaotische werkweek? Uitgeput op de bank hangen of het hoofd leegmaken tijdens de vrijdagmiddagborrel?

Voor mij staat op nummer 1: trampoline springen met mijn liefste nichtje!  Nog voor het eten hebben we al de nodige calorieën verbrand en leer ik de meest ingewikkelde sprongen. Om de beurt laten we onze kunstjes zien en springen we zo hoog mogelijk. Er zijn geen regels, waardoor we regelmatig tegen elkaar aan vallen.

We ontbreken de springsessie omdat de spareribs en friet en salade klaarstaan. Na het eten is het van belang dat de Barbie’s er mooi uitzien voor de vrijdagavond. Zij moeten tenslotte nog indruk gaan maken op de dansvloer voor Ken. Vlechten, een knot maken en de beste jurken worden uitgezocht. Intussen zet DJ Paul de muziek aan en dan is het tijd om te gaan badmintonnen.

Ik drink even rustig mijn thee op met de andere dames van het gezelschap en de tuin verandert langzaam in een disco. Want mijn nichtje en pa gebruiken de rackets als gitaren om los te gaan op K3. Hier kan geen vrijdagmiddagborrel tegenop. Mijn zus pakt de camera erbij en DJ Paul verhoogt het volume.

Dan is het bijna kinderbedtijd, de muziek gaat zachter en ik pak mijn spullen om naar huis te gaan. Wat een onbezorgde avond en één liedje blijft nazingen in mijn hoofd. Vanwege de prachtige tekst en omdat de nog net geen zesjarige het liedje al helemaal kan meezingen. Zelfs op haar maakt het nu al indruk: