Het lijkt alsof ik een lang weekend naar zo’n wellness oord ben geweest. Twee dagen bij het thuisfront en ik voel mij als herboren. Mijn vader (ons pap) is vandaag zesenzestig jaar geworden en de feestelijkheden begonnen gisteren al.

Aan de lange tafel wordt bij iedere verjaardag over de meest uiteenlopende onderwerpen gepraat. Het laatste nieuws van de beide families, de problemen in de wereld en last but not least: slap geouwehoer.

Daar zijn wij goed in als Vennen en Kraaien. Praten over niets maar op zo’n manier dat het toch lijkt dat het ergens over gaat. Bijven hangen in grappen die al vaak gemaakt zijn maar toch weer zorgen voor buikpijn van het lachen. Mijn oom die wat mij betreft de spreuk van het jaar erin gooit: ‘ Waar je van droomt kun je niet van wakker liggen.’

Rond elven ga ik naar bed en besluit ik zijn raad op te volgen. Hierdoor val ik rustiger in slaap dan anders, zonder ook maar één gedachte. De volgende ochtend blijft de rust er goed in, want ik kan bubbelen en de Viva lezen totdat het ontbijt klaarstaat. Alsof dat nog niet genoeg verwennerij is, gaan we daarna met het gezin en aanhang lunchen en pesten in het dorp. Tot slot worden wij bij terugkomst verrast door Sinterklaas die dit jaar eerder ons huis in Schijndel heeft gevonden. De cadeautjes vliegen in het rond en tevreden vertrek ik van de plek waar ik weer helemaal kind mocht zijn.

In 1995 dook dorpsheld Theo de King uit Schijndel in de taxi bij Maarten Spanjer. Heel ons dorp zat voor de buis gekluisterd en wij konden niet stoppen met lachen. Ik weet nog goed dat hij vlak daarna tijdens een Examenstunt op de middelbare school een optreden gaf. Tranen over mijn wangen, wat was die man gek zeg. Zielig aan de andere kant, want hij had geen gemakkelijke jeugd gehad en ergens was hij zichzelf kwijtgeraakt.

Sinds die aflevering van Taxi is mijn nieuwsgierigheid naar het leven van een taxichauffeur alleen maar gegroeid. Dan maak je toch iedere dag wat bijzonders mee? Een bekende van mij heeft dit beroep en geeft toe dat deze baan nog geen minuut saai is. Iedere passagier die bij hem instapt vertelt zijn verhaal. Hieronder zijn notities van zomaar een avond in Zwolle en omgeving:

• Een man van eind 50 en in het bezit van een rollator haal ik op, hij is bij zijn moeder op bezoek geweest. Hij is zeer bereisd en hij vertelt dat hij diverse rollen heeft vertolkt in de opera en operettewereld totdat hij erg veel last kreeg van zijn gezondheid. Ik noem een ontsteking in de hersenen en zelfs een hersenbloeding. Volgens deskundigen zou hij zijn grootste passie zwemmen nooit meer kunnen uitoefenen. Maar deze man laat zich niet klein krijgen, altijd positief waardoor hij de kracht heeft kunnen vinden om weer zelfstandig te wonen en zelfs weer te kunnen zwemmen!
• Ik heb een forse vrouw in de auto met een verstandelijke beperking. Ze heeft haar vriend aan de lijn die Sinterklaas Kapoentje voor haar zingt.  “Die achterlijke idioot is niet goed wijs met zijn liedje”, dit zijn haar openingswoorden. Sinterklaas is dus niet haar grootste vriend, maar toch gaat ze cadeautjes kopen.
• Pff wat heftig, een schietpartij midden in de nacht op een plaats die ik net 10 minuten daarvoor heb verlaten. Maar de show must go on en de mensen moeten naar huis worden gebracht. Natuurlijk is de schietpartij onderwerp van gesprek als er 3 jongemannen instappen. Op de achterbank wil een van hen een joint opsteken, maar daar steek ik een stokje voor. De jongeman voorin zegt te hopen voor de politie dat er niet met een revolver is geschoten. Ik wil graag weten waarom? “Nou bij een revolver vliegen de hulzen niet weg maar blijven in het wapen en dus is er geen bewijsmateriaal. ” Wat houdt ons bezig, denk ik bij mezelf.

Dit was nog maar een greep uit de verhalen die hij mij verteld heeft. Ik blijf nieuwsgierig, steeds als ik hem zie. Taxichauffeur word je niet zomaar, ik vind hem nogal een geslaagde therapeut.