Na een onrustige nacht begeef ik mij met moeite naar de bank. Ik zet de televisie aan, want ik ben te moe om een boek te lezen. Door de stem van dhr. Phil val ik alweer bijna in slaap. Maar na een kwartier volgt Koffietijd, dat zal mij vast een oppepper geven.

Wat goed om te weten dat Nielson een nieuwe auto heeft met stoelverwarming. ‘Voor de warme billen!’ roept Loretta zonder erbij na te denken. De zanger heeft geen beestje of huisdier. Voor sommige mensen is een kind echter ook een beestje maar hij is nog geen vader. Wel houdt hij het allermeest van zijn familie. De kok Casper maakt intussen een stevige linzensoep en Loretta kijkt er vies bij.

Na mijn middagdutje zap ik verder en kies ik voor meer diepgang bij the Hills. Mocht je deze serie niet kennen, het gaat over het zware leven van jongens en meiden in Hollywood. Geen idee hoe oud ze zijn, want dat kan ik niet inschatten met de lagen make-up die ze dragen. Ze krijgen veel te verduren. Heidi stort in na 7 maanden verkering en weet niet meer waar ze haar geluk moet vinden. Intussen staat Lauren voor een lastige keuze: brengt ze de zomer door met haar vriend in een kast van een strandhuis in Malibu of gaat ze voor een wereldstage in Parijs? Heidi krabbelt weer op en wordt verliefd op de foute Spencer. Dat zorgt voor nog meer problemen, zelfs dé vriendschap uit de serie gaat eraan.

Ik ga na drie dagen ziek zijn en binnen zitten ook maar eens proberen op te krabbelen. Verse soep maken en daarna de frisse lucht in voor een wandeling. Misschien doe ik zelfs wat mascara op, maar daar blijft het bij. Ik word nooit een Hollywood vrouw.

De laatste dag van november en ik begin wat rebels te worden. Waarom? Nou we zitten voornamelijk binnen de komende weken en (vr)eten hele kippen, konijnen en koeien op terwijl behoorlijk wat mensen in de wereld niet genoeg eten hebben. Ik weet dat ik er in mijn eentje weinig aan kan veranderen, maar wel wil ik mij anders gaan gedragen.

Want wat is er buiten eigenlijk te beleven terwijl wij ons volproppen bij de kerstboom? Ik hoor en zie dat Breda deze winter bepaalde terrassen laat staan. De horeca dacht zeker: laten we het Bredase volk eens wat frisse lucht en beweging geven. Dan groeien ze niet dicht, want ze moeten door de kou constant op en neer lopen van het terras naar de wc binnen en weer terug.

Ik ga het achterhalen, of het buitenleven leeft de laatste maand van het jaar. Wie weet beland ik ineens op een geheime kerstmarkt en moet ik verplicht glühwein proeven. Of ik word verrast door een piet die erop staat dat ik meega naar zijn land.

Mocht ik hier dus wat minder aanwezig zijn, dan ben ik of in Spanje óf ik zit te verkleumen op het terras in de wind. Met een kop warme erwtensoep zonder vlees en hopelijk een warm dekentje. Om tot in mijn tenen te voelen hoe het is om met minder toch een tevreden mens te zijn in december.