overig

Wie is de Mol?

Er kon niets mis gaan. De afgelopen week gingen de berichten over een weer tussen de neven en nichten op WhatsApp. Wat moeten we aan zaterdag? Gaan we na afloop in Eindhoven of in Den Bosch aan het bier? Wie rijdt er dan of gaan we met de taxi terug?

Mijn peetoom had de ME en brandweer paraat staan mocht het nodig zijn. Het was namelijk tijd voor de beruchte neven en nichtendag, ofwel de Vennen gingen op pad en dit keer zonder een idee wat te gaan doen en waar.

Totdat we aankwamen bij Toon Vertier en te horen kregen dat we in groepjes ‘Wie is de Mol’ gingen spelen. In ieder groepje zat een Mol verscholen die vooraf uitgebreid instructies had gekregen van de organisatie.

Jeej, dit spel is niet voor watjes merkten wij meteen. De eerste cryptische opdracht zorgde voor ingewikkeld denkwerk en lang discussiëren. Na een half uur vonden we elkaar al verdacht en keken we driftig voor ons uit of Mister X niet voorbij zou komen op zijn brommer voor een extra opdracht.

Intussen ontdekte ik met mijn nicht dat wij een liefde delen voor poseren. Wat een geluk dat we voor een paar opdrachten ouderwets op de foto mochten met een Polaroid camera.

IMG_1419

Na een koffie en thee pauze in het centrum van Best vervolgden we de tocht en vond ik mijn andere nicht die van acteren houdt steeds verdachter worden. Ze treuzelde als een gek en waarom schudde ze zo met de zandloper terwijl wij de tijd moesten bijhouden?

Bij de kerk kwamen we een oude man tegen die toe was aan een praatje. We besloten even de tijd te nemen voor hem en hij ging met zijn psychologische achtergrond los op ons. Ik kwam laconiek over en mijn neef moest meer van zichzelf laten zien. Nadat hij een gedicht bleef herhalen en wilde weten wat de betekenis is achter  ‘voor het zingen de kerk uit’ besloten we door te lopen. Hoorde hij bij het spel of was dit gekke Jan uit Best?

IMG_1420

Met vijftien kilometer in de benen kregen we vlak voor terugkomst nog een blinddoek opdracht van Mister X. Met ons hart in de keel gingen we vervolgens naar binnen, want wie was nou de Mol uit ons groepje? Ik was hoofdverdachte nummer één, maar helaas mijn theatrale nicht was de schuldige. Slecht bij één groepje werd de juiste Mol geraden en zij waren de trotse winnaar van deze middag.

Met knorrende buiken reden we daarna met topsnelheid naar mijn oom en tante voor een barbecue en als verrassing waren alle ooms en tantes uitgenodigd om mee te eten en het vlees te bakken. Tot middernacht hingen we in de tuin en kreeg ik indrukwekkende verhalen te horen over het leven van opa en oma met de acht kinderen op de boerderij. Het was een neven en nichtendag met spanning, plezier en de slappe lach en het zenuwslopende spel zal nog lang in onze hoofden blijven ronddwalen…

proeven

Hoe ziet jouw ontbijt eruit?

Ik ben op zoek naar een gezond én lekker ontbijt. Ik hou er niet meer van om twee keer per dag brood te eten en een beschuitje met kaas vult niet genoeg. Gisteren en vandaag probeerde ik deze Appeltaartpap vol gezonde ingrediënten: havermout, appel en rozijnen. Maar mijn darmen protesteren, zelfs als ik de melk vervang door sojamelk. Het valt ook behoorlijk zwaar op de maag zo’n gevulde pap om acht uur ‘s ochtends.

Op vakantie of als ik uit logeren ga doe ik er nooit moeilijk over. Flexibel als ik ben gooi ik zo een zak chips of een reep chocolade naar binnen als de zon opkomt. Of ik eet met mijn gezelschap afbakbroodjes met dikke jam erop, een gekookt eitje en een croissant. Daar kun je mij ALTIJD voor wakker maken.

Maar dat is qua calorieën en geld niet slim om iedere dag als ontbijt te hebben. Dus ik zoek hulp! Heb jij een goede ontbijttip? Gezond, smaakvol en niet te prijzig? Deel het dan alsjeblieft met mij, want ik kijk uit naar de ochtend dat ik zonder brood en buikkrampen met beestachtig veel energie aan de dag kan beginnen.

overig

Ik ben er klaar mee

Jas aan omdat het fris lijkt buiten. Nadat ik een zware tuintafel en stoelen heb gekocht loop ik (inmiddels zonder jas) zwetend over de meubelboulevard. De zon verdwijnt ineens en de wind wordt krachtiger. Jas toch maar weer aan.

Thuisgekomen is de temperatuur onaangenaam koud dus ik draai de verwarming omhoog. Totdat de zon terug is en de woonkamer meteen een sauna lijkt. Hop, de verwarming snel uit want dat is toch zonde van het geld…

Ik krijg er stress van. Ik vind de net-niet-lente stom. Iedere ochtend dubben wat ik aan moet doen. De hele dag koukleumen in mijn zomerjasje omdat ik te positief de deur uitliep. Mij belachelijk voelen met een sjaal om terwijl het zonder niet te doen is ‘s avonds op straat.

Kom eens op met die lente met oneindig veel zonnestralen. Zweten totdat je erbij neervalt. Slippers aan en absoluut geen jas. Ik maak mijn balkon schoon en zet de plantjes en kruiden klaar. April doet wat hij wil, maar ik ook.

IMG_1345

voeding & gezondheid

Van bloed naar plasma

Zes jaar lang ging ik met M. om de drie maanden naar de Sanquin bloedbank in Breda. We maakten er iedere keer een avondvullend programma van. Spinazie of boerenkool eten van te voren want wij streden om wie het hoogste ijzergehalte had. Voordat je bloed gaat geven wordt namelijk (naast de hartslag en bloeddruk) de Hb-waarde van je bloed gemeten. Deze mag bij vrouwen niet onder de 7.8 liggen, dan kun je de halve liter bloed die je gaat geven niet missen. Na afloop van de bloedafname kregen we standaard een roze koek en bleven we nog even thee drinken daar.

Helaas moesten we op een gegeven moment stoppen met deze bloederige uitjes. Onze drukke levens lieten het niet meer toe en na de laatste afnames had ik wat langer last van moeheid en een duizelig gevoel bij het opstaan. Dat is niet de bedoeling bij een bloedafname. Het was tijd om weer fit te worden door die agenda wat leger te maken.

Maar ik heb mijn comeback gemaakt bij de bloedbank. Ik voel me lekker fit en weet dat het geven van plasma over het algemeen iets minder voelbaar is achteraf dan het geven van bloed. Een 8.3 als Hb-waarde, wat een topscore! Plasma geven duurt ongeveer drie kwartier (bij bloed is dat rond de tien minuten) waardoor ik wat-een-geluk twee roze koeken mag eten. Het voelt goed om terug te zijn; om de de dankbare gezichten van de vrijwilligers weer te zien en boven alles om met slechts drie kwartier van mijn tijd anderen te helpen. Sluit jij ook een keer aan?

IMG_1330

schrijven

Hoe je verwonderd kunt blijven

Vanochtend verwonderde ik mij over een buurman. Nogal in de war stond hij voor mijn deur, hij kon maar niet begrijpen waarom de postbode iedere keer een brief in zijn brievenbus stopte zonder envelop eromheen. Hij heeft regelmatig stemmingswisselingen en gedraagt zich dan als een klein kind. Zijn vragen en bijzondere kijk op de wereld verbazen mij iedere keer weer.

Tijdens het schrijfcafé in Breda vanmiddag mocht ik ook een klein kind zijn. Fantaseren, lachen, samen spelend schrijven en onze eigen waarom vragen bedenken. Met twee schrijfcollega’s verzon ik een dialoog tussen een handveger en blik en iedere persoon aan tafel had een andere definitie verzonnen op het thema van dit schrijfcafé ‘Verwondering’.

Maar het meest verwonderd was ik vandaag over mezelf. Voor het eerst in mijn carrière als schrijfster had ik zonder veel denkwerk een rijmend gedicht op papier gezet:

Ik zou weleens willen weten
Waarom de bomen niet praten
Mogen zij wel fluisteren in de nacht?
Over hun avonturen vertellen, heel zacht?
Ik zou weleens willen weten
Waar bomen aan denken
als zij gaan slapen
Zouden zij dan ook gaan gapen?
Als bomen konden praten
Zouden zij niet te stoppen zijn
Want zij horen alle verhalen
in het bos en op straat
Ik wacht op de eerste boom die praat