Ik heb dit boek in een paar uur uitgelezen. Het was een openbaring om te lezen dat Philippus Zandstra als man zijnde precies hetzelfde denkt over Tinder als ik. Onderstaand fragment geeft het meteen in de juiste woorden weer:

Het is een paradox. Ik ontmoet vrouwen door Tinder en leg tegelijkertijd geen werkelijk contact. Een afspraakje is als een etalage die we simultaan inrichten. Een kwestie van een bij elkaar naar binnen gluren, zien wat er in de aanbieding staat terwijl we de deur op slot houden. We lopen verder en kijken niet meer om. 

Inderdaad. Het is vluchtig in het kwadraat waardoor je niet snel een kans krijgt. Toch kreeg ik ooit een relatie dankzij Tinder en een jaar daarvoor hielp ik de ene man aan een hobby waar hij al lang naar zocht en een andere man kreeg van mij een wijze les omdat hij niet uitgepraat raakte over zijn ex.

Terug naar Philippus. Als journalist krijgt hij de opdracht van een Belgische krant om door Europa te gaan Tinderen voor een artikel. Hij gaat naar vijf steden en mag betaald verslag doen van zijn avonturen. Het valt tegen, op een tongzoen na gedraagt hij zich als een brave single en moet hij veel moeite doen om überhaupt aan een date te komen.

Ben jij single? Lees dit verhaal dan met op bijna iedere pagina hilarische situaties en uitspraken. Wie weet blijf jij ook swypen en wanhopen totdat de ware in beeld verschijnt. Begrijp mij niet verkeerd, HET KAN WEL en ik geloof erin dat het niet uitmaakt op welke manier je elkaar leert kennen, in het dagelijkse leven of online. Als je er tenminste niet verslaafd aan raakt.

Hoe werden twee mensen die door een paar weilanden werden gescheiden mijn ouders, terwijl ik door Tinder de hele wereld tot mijn beschikking heb en nog steeds kinderloos ben?