proeven

HelloFresh voor beginners

Ik sla kipfilet plat en ris dragonblaadjes van takjes, waar is het misgegaan? Nou, in de binnenstad van Breda om precies te zijn. Ik werd aangesproken door een knappe jongeman en binnen een kwartier was ik het nieuwe lid van de HelloFresh familie. Ik kreeg een gratis fles olijfolie bij de bestelling en vijfentwintig procent korting op de eerste twee maaltijdboxen.

Afgelopen zondag stond de bezorger (wederom een knappe jongeman, toeval of niet?) voor de deur met een XL doos met onder andere onbespoten groenten, pasta, kip, vis, citroen, knoflook en de receptenkaarten.

Ik besluit direct te gaan koken en kies voor de romige ovenpasta met verse dragon en oude kaas. Hup de farfalle in de pan en intussen lees ik het recept aandachtig door. Shit er moet melk in, maar ik heb geen melk in huis! Het was handig geweest als ik eerst het ‘ Welkom bij Hellofresh’ boekje had doorgelezen.

IMG_1800

Lichtelijk in paniek bel ik bij de buurman aan en hij doet open met de baby in zijn armen. Natuurlijk mag ik het lenen en hij pakt het pak melk voor mij. Ik heb voor de handigheid een kopje meegenomen en zet deze buiten op het muurtje om het over te gieten. Het kopje is nog niet vol of er vliegt een beest in. Met een rood hoofd bedank ik hem en haastig ga ik terug naar de keuken.

De farfalle is inmiddels gaar, ik giet de pasta in het vergiet en dan gaan de knoflook, verse dragon, bloemkool, oude kaas, melk en kookroom in een andere pan. Na acht minuten is de staafmixer nodig en als ik even niet oplet zit de halve keuken inclusief mijn kleding onder de stukjes bloemkool en witte saus.

Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar om de laatste stap, het toevoegen van de champignons en oude kaas, zonder knoeien af te ronden. De schaal gaat in de oven en ik heb de verwachte bereidingstijd van dertig minuten met een uur overschreden.

IMG_1799

De ovenpasta smaakt super lekker, maarre lieve HelloFresh bieden jullie ook een kookcursus aan?

boeken

Hoe je een groentje kunt blijven

IMG_1793

Vorig jaar las ik zijn debuut ‘Pogingen iets van het leven te maken’. Hendrik schrijft met droge humor en een grenzeloos optimisme over zijn belevenissen in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord als drieëntachtig een een vierde jarige. Vanaf de eerste pagina’s hing ik aan zijn lippen en nadat ik dit dagboek in een week had uitgelezen kon ik niet wachten op het vervolg.

‘ Zolang er leven is’ is het nieuwe geheime dagboek van de inmiddels vijfentachtig jarige Hendrik Groen. Nadat hij afscheid moest nemen van zijn geliefde Eefje probeert hij de draad weer op te pakken. Hij heeft er moeite mee en daardoor laat hij af en toe zijn pessimistische kant zien. Tel daar lichamelijke ongemakken en een beste vriend met slecht nieuws bij op en dan krijg je vanzelf gestruggel.

Ondanks dat blijft de rode draad van het verhaal positief. Hendrik is een doorzetter en kan de knop razendsnel omzetten. Ieder uitje met de Omanido (oud-maar-niet dood) club heeft iets kinderlijks en ontwapenends. Met een aantal niet zeurende bejaarden heeft hij deze club opgericht en ze hangen aan tradities. Iedere maand is een lid verplicht om een hilarische trip te organiseren en om de twee weken gaan ze uit eten bij een buitenlands restaurant. De enige regel is: maak het zo gek mogelijk en vergeet de wijn niet.

Omanido wordt met de dag actiever en bemoeit zich in het bejaardenhuis met de gang van zaken. Dankzij de kritische stem van de club komt er een tafel waar je alleen mag zitten als je niet praat over enge ziektes of kleine ongemakken en de eerste high-tea is op een paar knoeipartijen na meteen een succes in de gemeenschappelijke ruimte.

Hendrik vergelijkt bejaarden regelmatig met kinderen en dat maakt dit dagboek ijzersterk. Ondanks zijn hoge leeftijd en de zware gebeurtenissen in 2015 bekijkt hij het leven als een groentje: nieuwsgierig en met een ongeremde fantasie.

De zin van het leven is zin in het leven

schrijven

Ruzie in het schrijfcafé

Ik hoop dat we volgende maand nog met hetzelfde aantal personen zijn. Donderdag veranderde het vredige schrijfcafé in het Hijgend Hert in korte tijd in een felle discussie. Terwijl het onderwerp dat normaal gesproken niet snel zou oproepen. Bloggen is toch het meest fantastische onderwerp om over te praten?

Na een eerste schrijfoefening mag ik kort wat vertellen over mijn blog en lees ik één van mijn publicaties voor aan het publiek. Zul je net zien dat het deze keer extra druk is, dus met enige zenuwen begin ik mijn praatje. Iedereen luistert aandachtig, totdat de vraag komt hoe je de lezers naar je blog kunt krijgen. Ik noem het woord ‘Facebook’ en de mannen en vrouwen van vijftig plus krijgen een paniekaanval.

Ik wil niet op Facebook, dan moet ik reageren en iedere keer online blijven! Ik praat alleen via Whatsapp, wat moet ik met Twitter?

Samen met mijn leeftijdsgenoten probeer ik ze rustig te krijgen en vooral de voordelen te benoemen van het bloggen in combinatie met Social media. Je mag ook alleen bloggen voor vrienden en familie. Niets moet, als je maar plezier hebt in het schrijven.

Karen die samen met Monique het schrijfcafé leidt doet nog een poging iemand over te halen om zijn gedichten in een blog te gaan zetten. Ik wil geen reacties. Nee, ik ga dat niet doen niets voor mij. 

Wat geniet ik hiervan. Dat iedereen zonder schaamte zijn mening geeft en niet wil meebuigen. Tegendraads ten opzichte van de online wereld, terwijl onze generatie polsklachten heeft en zelfs met de mobiele telefoon naar bed gaat.

Van de afsluiting geniet ik nog meer. Ik krijg bloemen en een kaart als dank omdat ik wat wilde vertellen over mijn blog, plus een gratis deelname. Lieve Karen en Monique, bedankt voor de waardering en dat ik dankzij jullie het podium op durfde!

IMG_1682

reizen & uitstapjes

Hij had slechts één taak

13226898_1162513047113964_7581267673834347412_n

Ik weet niet waar ik moet beginnen. Met nog slapende ogen en vermoeide benen kijk ik terug op vier dagen Ardennen met een groep singles inclusief twee vriendinnen. Weet je wat, laat ik beginnen bij het begin.

De roadtrip
Vrijdagmiddag 14.00 uur start onze roadtrip vanaf de IKEA in Breda. Onderweg doen we speculaties over hoe deze ervaring met VillaVibes zal worden. Zijn de anderen zenuwachtig onderweg of ontspannen zoals wij? Zal de voorspelde regen niet in de weg zitten bij de activiteiten? Na een tussenstop in Dinant met een eerste glas alcohol aan het water proberen we in één keer goed te rijden naar het afgelegen landhuis. Dat mislukt. Net op tijd voor het eten vinden we de locatie, wat is het hier prachtig! Het is wat onwennig binnenkomen en onze kamer is vrij krap voor drie personen. De smakelijke maaltijd en de ontspannen gesprekken maken het meteen goed. Tijd van slapen: half drie.

Mountainbiken en Twister
De volgende ochtend kunnen we kiezen uit verschillende activiteiten, het is zonnig en dat zal deze zaterdag zo blijven. Het mountainbiken is pittig, na de eerste helling kom ik al met hoge hartslag boven en ik ben niet de enige. Heuvel op en af (met grote stenen op de paden wat de tocht extra spannend maakt) fietsen we door een landschap met gele bloemen, riviertjes en idyllische huisjes. We peppen elkaar op als het te zwaar is en niemand klaagt, wat een kick geeft het om jezelf compleet uit te dagen.

Na de tocht kunnen we uitrusten in de zon en hebben we de tijd om ervaringen uit te wisselen met de wandelaars en kajakkers. Het eten vliegt naar binnen en uit het niets besluiten we laat op de avond na een kampvuur sessie dat Twister gespeeld moet worden. Ik heb nog nooit dertigers en veertigers zo serieus en fanatiek een spel zien spelen. Een stevige handdruk met succes bij aanvang van het spel en iedere speler klimt met gemak over de ander en komt in de gekste houdingen om te winnen. Volgens mij is het rond de klok van vier als we omvallen van de mat en van de slaap.

La Chouffe en de laatste avond
IMG_1657
Zondagochtend regent het en besluiten we met een kleine groep van vijf personen naar de bierbrouwerij van la Chouffe te gaan. Van de activiteitenbegeleider krijgen we een duidelijke routebeschrijving en duiken we de auto in. Een bepaald persoon (ik noem geen namen) neemt zijn taak als navigator serieus en stelt de navigatie in. We zingen mee met Guus Meeuwis en na een uur rijden kijken we uit naar de kabouter.

De navigatie zegt dat de bestemming is bereikt maar er is geen la Chouffe te bekennen. Hoe kan dit? En waarom is het zo stil hier? Met zijn vijven hangen we over de routebeschrijving en ineens zien we dat de bepaalde persoon alleen de bovenste regels had gelezen. Van een  bierbrouwerij in een geheel andere richtig dan we op moesten. Hij had slechts één taak en toch ging het mis. We komen niet meer bij van het lachen en besluiten om alsnog naar la Chouffe te gaan. Daar is het te laat om nog aan de rondleiding deel te nemen. Het geeft niets, het bierproeven kan natuurlijk wel. Waardoor we de tijd vergeten en het soep moment thuis missen.

De laatste avond is aangebroken. Twister blijft ons boeien en het op de bank hangen met rode wijn bij het haardvuur gaat nooit vervelen.

Is het al vijf uur?!
Om vijf uur ‘s ochtends stap ik het bed in en na een korte schoonheidsslaap en het ontbijt besluiten we om via Luik huiswaarts te gaan. Met zijn drieën evalueren we in de auto en zijn we het eens: een supergezellig weekend met vriendelijke en grappige leeftijdsgenoten, een afwisselend programma en onze vriendschap is tijdens deze trip verder gegroeid. Zeker door het samen slapen in een kamer van nog geen tien vierkante meter.

IMG_1669

overig

Hoe ziet jouw huis eruit?

Stiekem gluur ik regelmatig binnen bij andermans huizen. Als ik richting de stad loop kan ik het niet laten. Ik heb ontdekt dat er weinig mensen zijn met goede gordijnen hier in Breda. Of willen ze dat ik naar binnen kijk? Zijn ze trots op hun inrichting of was het geld op om wat voor het raam te hangen?

Ik kan nu zeggen dat ik trots ben op mijn huis, hoewel dat lang geduurd heeft. Ik had nooit een bepaalde eigen stijl en deed er geen moeite voor om dat te veranderen.

Tot december vorig jaar, ik was het plotseling beu. Ik wilde andere kleuren, knusheid en een persoonlijke stijl. Het is gelukt, de pasteltinten voeren de boventoon met verschillende hippe accessoires die het verschil maken. Ik heb kasten geverfd en joepie-de-poepie het is gelukt om behang recht op de muur te krijgen. Als kers op de taart kreeg ik een paar weken geleden een geheel nieuwe badkamer van de woningbouwvereniging.

Het lijkt wel of ik in een ander huis ben gekropen, zonder het gedoe van sjouwen en verhuizen. Hoe ziet jouw stekkie eruit? Als jij nog aparte woonideeën hebt of foto’s van jouw inrichting, deel het dan met deze schaamteloze gluurder!

IMG_1645

 

IMG_1643