Een bucketlist (letterlijk: emmerlijst) of loodjeslijst is een lijst met dingen die iemand nog gedaan wil hebben voordat hij sterft. (Wikipedia)

Ik heb het niet zo op een bucketlist met verplichtingen die je jezelf oplegt, jij wel? Bij mij komen de uitdagingen negen van de tien keer spontaan voorbij. Ik maak liever een lijst met dingen die ik absoluut niet (meer) in mijn leven wil doen:

• de Color Run een tweede keer lopen, het is jaren geleden maar ik weet nog precies hoe ellendig deze dag was, ver-schrik-ke-lijk! Het regende de hele loop pijpestelen, waardoor ik amper vooruit kwam. Vrijwillig mezelf opgeven voor een hardloopevenement waarbij zelfs mijn beha onder dat vieze kleurenpoeder gaat zitten, nee dank je.
• een All inclusive vakantie met een bandje om de pols in Turkije. Dit land is sowieso geen slim idee op dit moment, maar ik wil het op geen enkele plek op de aarde. Ik wil geen buffet op vakantie waarbij het vooral gaat om de kwantiteit. De cultuur induiken of kiezen voor een strandhuisje aan zee, in plaats van vast te zitten op een resort zonder veel beweegruimte.
• over mijn nek gaan van de alcohol. Ik ben een liefhebber van wijn en bier en dat wil ik graag zo houden.
• een Social media account extra nemen. Facebook, Twitter en LinkedIn zijn voor mij de drie musketiers, de rest kan me gestolen worden.
• een geforceerde fotosessie in een studio en dan enkel zwart-wit foto’s laten maken. Ik ben juist dol op spontane foto’s en het liefst een beetje gek.
• de duurste jurk van McGregor kopen voor een bruiloft en deze vervolgens niet meer dragen. Ik vind de jurk prachtig, ik heb er dan ook geen enkele verklaring voor.

Netwerken
Door al die feestjes heb ik geen tijd meer voor een baan 

Ik geef Loesje gelijk, als ik terugdenk aan de JOST excursie van afgelopen vrijdag in Tilburg. Ik kwam in contact met deze laagdrempelige Brabantse netwerkclub op de Startersmarkt vorig jaar. Daarna werd ik uitgenodigd voor een gezellige Afterparty in Theater de Boemel en wist ik het zeker: hier wil ik bij horen, op een dag ga ik lid worden van deze club.

De ontmoetingsplek voor de excursie is het vernieuwde Ontmoetingscentrum van de Rabobank aan de Spoorlaan. Ik krijg koffie en aardbeientaart en voor ik het weet sta ik aan een tafeltje te kletsen met startende en al enigzins ervaren ondernemers.

Even raak ik in paniek, want iemand vraagt mij waar de b van blog voor staat. Eh…ik moet diep graven naar het antwoord wat ergens verscholen ligt maar gelukkig staat een aardige dame mij bij: blog is de verkorte variant van weblog en daardoor heeft de b geen speciale betekenis. 

Na de kennismaking krijgen we een interessante rondleiding door het pand. Dit is geen saai kantoor met witte overgordijnen, het lijkt wel een paleis. Vooral op de bovenste verdieping waar we in een soort ridderzaal met kunstzinnige rode lampen wijd uitkijken over de stad. Op de overige verdiepingen zijn er knusse huiskamers om te vergaderen of te lunchen en niemand heeft een vaste werkplek.

Het is een druk programma vandaag, na de Algemene Ledenvergadering en een korte borrel trekken we de binnenstad in voor een misdaadwandeling. Gruwelijke verhalen komen naar boven en ineens staan we op een kerkhof waarover gefluisterd wordt dat Koning Willem II hier in het geheim begraven ligt.

Gelukkig mogen we na deze spannende activiteit onze voeten laten rusten bij Heavens Kitchen aan de Piushaven. Ik leer dat dit restaurant vroeger een magazijn was, het is op een creatieve manier opgeknapt tot een prettige plek om te kletsen, te eten en goede wijn te drinken.

Rond half elf loop ik richting het station en besef ik pas hoe ontspannen ik ben tussen de mensen van de JOST. Deze excursie voelde niet als netwerken maar als een intieme bijeenkomst waarbij iedereen duidelijk maakt wat hij of zij nou het liefst doet qua werk en privé. Complimenten voor de organisatie, want deze dag vol met leermomenten, Brabantse lekkernijen en misdadige kilometers wil ik niet vergeten.

Dat gaat ook niet gebeuren want de secretaris heeft een korte video van het geheel gemaakt!