- Het is koud als je in de ochtend naar buiten loopt en zonder vest zit te bibberen op het terras. En waar is dat enorme winterdekbed gebleven?
- De foto’s van ‘kijk ons hier op de camping in Frankrijk of Italië ‘ op Facebook zijn aan het vervagen en maken plaats voor de ‘o jee we moeten terug naar school en het werk’ plaatjes.
- Ik krijg trek in pompoensoep, stamppot en herfstthee met speculaas. Voor de kachel zitten met dikke sokken en een pyjama aan die lelijk genoeg is om alleen thuis te dragen.
- Het kost ietsje pietsje extra moeite om na het eten naar yoga of basketballen te gaan. Om deze reden wachten we met de aankoop van een nieuwe bank die echt lekker zit.
- Hallo donker speciaalbier en rode wijn, dag witbier en rosé.
- Ik ga deze week naar de zonnebank en de kapper, want wie zegt dat je in het najaar geen bruine kleur mag hebben op je huid en in je haar?
- Ik krijg inspiratie voor de gerechten met de feestdagen en heb een speciale aftelkalender gekocht! Dat zou een grote liefhebber van kerst zeggen…Misschien gaan we richting het zuiden in december en zo niet dan houden we een winterse barbecue in de tuin.
Pleinpop
Zal het met de leeftijd te maken hebben? De drukke kroegen en grote festivals waar ik voorheen vrije (en plezierige!) tijd doorbracht maken nu plaats voor het kleine. Vrijdag was ik daarom precies waar ik moest zijn: in de Biertuin in Schijndel.
De Biertuin is de opwarmer van het festival Pleinpop (op zaterdag) en de intieme sfeer in het park heeft een ontspannende werking in het kwadraat. Sfeervolle lampionnen, een kampvuur, ouderwetse lampenkappen aan boomstammen en een huiskamer- uit- de- jaren- zeventig ingerichte bar met de keuze uit 40 biersoorten.
Terug in de tijd
Ik zie de bekende gezichten van de middelbare school en krijg het ouderwetse gevoel van ‘op stap zijn in Schijndel’. We praten met vrienden en staan in de rij voor de beruchte speciaalbieren. Wachten is geen ramp vanavond, want iedereen kletst tegen je aan en van deze bieren heb je er geen vijf nodig 😉 .
Napraten met shoarma
Om twaalf uur stopt de muziek en besluiten we naar de shoarmatent te gaan bij het ouderlijk huis om de hoek. Daar heb ik wat broodjes naar binnengewerkt vroeger en wat is er weinig veranderd! Hetzelfde vriendelijke personeel en dezelfde onzinnige gesprekken aan iedere tafel. Met de fiets trappen we samen langzaam naar huis en mijn besluit staat vast: ik kies alleen nog voor festivals met een intiem randje.
Na het lezen van dit boek is het klaar met:
- meteen Ja ik wil! roepen, nadat iemand je uitnodigt voor een verjaardag, een duur vrijgezellenfeest of de derde bruiloft van het jaar.
- een hoofd op onweer deelnemen aan een conference call op het werk, want wie zegt dat dit verplicht is?
- het stressen en rennen tijdens de feestdagen van moeder naar schoonmoeder naar oma naar zus naar… STOP. In plaats daarvan vier je minimaal één dag kerst thuis in de pyjama met de afstandbediening in de hand. Want komt het er dit jaar niet van dan zijn ze volgend jaar aan de beurt.
- het streven naar een strak lijntje voor de zomer, want hoe vaak heb jij je bikini uit de kast gehaald de afgelopen weken?
- geld geven aan een collega die het goede doel steunt door een pittige marathon te lopen. Hij is goed bezig, maar je spreekt hem enkel in de ochtend bij het koffieapparaat. Er blijft geen cent in je portemonnee zitten als je iedereen wil pleasen.
- druk zijn met de stukgelopen showbizz huwelijken en de derde borstvergroting van Barbie. Spaar de ruimte in je hoofd voor dingen die er echt toe doen.
- over je (grenzen) heen laten lopen. Zeg wat je wil zonder eromheen te draaien, want alleen dan krijg je de mensen en de dingen om je heen die je gelukkig maken.
Je moet het maar durven: met de camera dicht op je neus met de billen bloot. Maaike Remmerswaal doet dat gewoon even, zonder zenuwen en met een open blik. Ik ontmoette haar vorig jaar bij de yogaschool in Breda, want ik zocht een goede fysiotherapeute.
In haar filmpjes (vlogs heet het tegenwoordig hè 😉 ) legt ze uit hoe sterk je kunt veranderen als je met oude patronen aan de slag gaat. Ze vertelt over haar ‘moeilijkheden’ als hoogsensitief persoon en op welke manier zij hiermee omgaat. Het is niet een kwestie van hop snel een oplossing vinden en doorgaan, want je hebt ook momenten van verdriet, pijn en boosheid nodig.
Is dat geen opluchting? Dat je lekker naar het bos kan gaan om het eruit te schreeuwen of met stokken te slaan. De pijn mogen voelen van vroeger en de tranen toelaten in plaats van inslikken.
Ben jij hoogsensitief en zijn de prikkels van deze tijd te overweldigend voor jou? En/of blijf je vastlopen in oude patronen die je tegenhouden om te groeien? Volg dan haar persoonlijke boodschappen op Facebook, want door haar kijk op deze blokkades gaat er een wereld voor je open.
Boer Henk heeft een minicamping in het dorp Burgh Haamstede. Voor twee nachten verbleven we daar en bijna ieder uur schrokken we ‘s nachts wakker van de klok van de kerktoren. Henk stoort zich er niet aan hoor, want hij is zo nuchter als een eh Zeeuw. Een jaar of vijfenzestig gok ik met een bruine kop om jaloers op te zijn. Het lijkt wel of hij het maak je niet druk, alles op zijn tijd principe heeft uitgevonden.
De dekselse kertoren
Ondanks het lawaai van de kerktoren hebben wij een zorgeloze tijd gehad in Zeeland. We huurden een stevige E-bike en trokken daarmee door de uitgestrekte duinen en omliggende dorpen. Het gaf een vrij gevoel waar je tijdens een stressvolle dag op kantoor alleen maar van kan dromen. Er was alleen één stressmoment in Renesse, want de accu van de fiets van mijn vriend was zo goed als leeg. Hoezo is er in dit toeristische dorp geen enkel oplaadpunt te vinden?!
Henk de held
De redding kwam in ons ‘eigen dorp’, want boer Henk had een paar stopcontacten op de camping beschikbaar. We aten mosselen bij de tent en dronken voldoende wijn om deze keer een paar kerkklokken niet mee te krijgen.
Curaçao in eigen land
Op zondagochtend pakten we de tent weer in en maakten we een laatste ronde op de E-bike. We hadden van te voren geen route bepaald en fietsten de andere kant op. Daardoor genoten we onverwachts vanaf het heuvelachtige duinlandschap van dit uitzicht:
Het strand van Nieuw Haamstede, dat is een stukje Curaçao in Zeeland. Wat een bofkonten waren wij; de zon brak ter plekke door waardoor de zee een azuurblauwe kleur kreeg. Wist je dat de stranden van Burgh Haamstede al diverse keren zijn onderscheiden voor de hoge kwaliteit van mens- en natuurvriendelijk toerisme? Gaaaaat dat zien!