Spookstad Stolberg
Zou er een bloedstollende moord hebben plaatsgevonden, vlak voordat wij aankwamen in het centrum van het Duitse Stolberg? Misschien was het niet slim om zonder uitgebreid onderzoek hier een hotel te boeken. Wist ik veel dat we op deze manier op een bijna uitgestorven plek terecht zouden komen. Er is echter één restaurant geopend, waar we een eerste Bitburger kunnen drinken tegen de schrik.
Buiten dat is het een genot om door de straten te wandelen met al die kleurrijke huizen. Het kasteel bovenin heeft dezelfde prachtige stijl en stamt uit de Middeleeuwen. Naast het oude stuk is Stolberg een industrieplaats, maar wij blijven liever hangen in dit gedeelte. Na een romantisch diner in de Gyros tent gaan we op tijd slapen, want morgen gaan we een volgende uitdaging aan.
Verdwalen bij de Sint-Pietersberg
Na een ontbijt in Maastricht besluiten we de Sint-Pietersberg te gaan beklimmen. Gek genoeg is dat het probleem niet, want voor je het weet heb je de top bereikt. Alleen moet je daarna niet de fout maken om een lange wandeling te maken in de omgeving, terwijl de weersvoorspellingen slecht zijn…
We volgen in het begin braaf de bordjes en het lijkt alsof we in een mangrove terecht zijn gekomen. Een flinke pas erin nu, want de regen begint te veranderen in hagel. We raken onze oriëntatie kwijt en pakken de navigatie erbij. Mmm we zitten wel erg ver van die verdraaide berg af. Daarom is het besluit snel genomen: naar beneden lopen en het vertrouwde pad verlaten.
Het volgende ogenblik houd ik met mijn handen een dikke tak van een boom vast en terwijl mijn vriend deze verplaatst, zorg ik ervoor dat ik niet naar beneden val. Ik krijg een flashback van een afdaling samen in de Ardennen, misschien is het handig als we voortaan die bordjes WEL blijven volgen. Met een inmiddels bruine in plaats van blauwe spijkerbroek komen we veilig beneden. De adrenaline verdwijnt langzaam uit ons lichaam en we stappen bibberend de warme Volvo in, op weg naar huis.
