voeding & gezondheid

Woensdagavond ging het ineens helemaal mis. Terwijl ik voordat ik ging basketballen nog vol lof schreef over mijn hernieuwde gezonde levensstijl. Maar wat ging het er pittig aan toe tijdens het basketballen en het was zo warm dat ik niet kon stoppen met zweten. Ik moest echt wat eten in de kantine na dit intensieve partijtje. Knakworstjes maar GEEN chips en een Amstel Radler om de grote dorst te stillen. En veel te laat naar bed, die 8 uur slaap kon ik vergeten.

Toch voelde ik mij niet heel schuldig toen ik opstond zonder weer een enkele keer te snoozen. Ik schreef braaf wat pagina’s en fietste naar mijn werk. Maar daar ging het weer mis! Er was taart van een zeer tevreden klant en ongezonde roze soesjes omdat een stagiair die er voor mijn gevoel maar 3 dagen was geweest trakteerde dat hij wegging. Ik wist het na mijn werk wel weer wat te compenseren door een maaltijd te koken die ik vond dankzij vriendin A. op de vrolijke foodblog van Ohmyfoodness.

Met een Magnum in mijn hand vandaag op het strand dacht ik na over de afgelopen dagen. Als iets niet mag is het  wel erg verleidelijk om het juist wel te doen. Voor mijn gevoel moest ik toch echt zondigen. Toch heb ik mijn grootste verleiding die chips heet kunnen weerstaan en ben ik mij er in ieder geval van bewust wat meer slaap zonder te snoozen, gezondere maaltijden, sporten en lezen doen met mijn lichaam en geest. Stap voor stap zal ik steeds meer gaan uitvinden welke levensstijl het beste bij mij past. Maar nu duik ik met mijn grote vriend Paprika op de bank, want een dag zonder chips is nog steeds een dag niet geleefd.

Ik weet precies waar de zak paprikachips ligt. Gisteren was ik zo stom om de keukenla open te trekken rond 21.00 uur, het ideale moment om te gaan snacken. Maar ik heb braaf de zak dicht gelaten. Want 2 dagen geleden heb ik plechtig beloofd dat het afgelopen moet zijn met de ongezonde levensstijl. 4 dagen cold turkey afkicken.

Tot nu toe gaat het wat betreft gezond eten prima. Ik eet kiwi’s, kersen, komkommer en ontbijt met 2 beschuiten met zelfgemaakte jam en geitenkaas. In de pauze vandaag ging ik helemaal uit mijn dak en bestelde ik bij YIRGA Urban food and coffee bar een Lime-Lemon cooler met een croque van desembrood, bacon, boerenkaas en huisgemaakte ketchup. In het zonnetje op het terras zat ik zo te genieten van het moment en merkte ik dat ik als vanzelf langzamer ging eten.

Sowieso merk ik dat ik door bewuster te leven behoorlijk in het nu leef. Niet snoozen maakt zeker fitter in de ochtend en zorgt ervoor dat ik meteen na het opstaan wat ga schrijven. 8 uur slaap zorgt voor meer rust in mijn hoofd en lijf en eindelijk nam ik gisteren weer eens de tijd om een boek te lezen zodat de tijd wat meer kruipt in plaats van vliegt.

Maargoed terug naar YIRGA. Echt een aanrader als je houdt van biologisch eten en net alles even anders.

Naast goede koffie in allerlei smaken en gezonde sapjes bereiden ze iedere vrijdagavond een Avondmaal van 18.00 tot 22.00 uur voor maar € 17,50 met een voor- en hoofdgerecht. Daarvoor ga ik zeker binnenkort een keer terug naar deze knusse bar in de Annastraat (één van de oudste historische straatjes van Breda).

Nu is het tijd om mij om te gaan kleden voor het basketballen, zal ik na afloop de chips in de kantine kunnen weerstaan?

Na een weekend met als ingrediënten taart, chips, toastjes, stroopwafels, clubsandwiches, koffie in het kwadraat, wijn, een barbecue en veel te weinig slaap is het klaar. Ik ga 4 dagen afkicken. De laatste weken ging het al bergafwaarts met gezond leven en goed voor mijzelf zorgen. Ik wil mijn energie terug, tijd voor een flinke challenge om te kijken hoe sterke ruggengraat ik heb.

Ik ga tot en met vrijdag zo verschrikkelijk gezond koken, niet meer snoepen en ik laat de wijn voor wat het is. Die chips blijft in de kast en dat wordt meteen mijn grootste uitdaging ooit. Ik ben een chipsmonster en voel mij verloren zonder tenminste 1 zak binnen handbereik. Als iemand mij toch in de buurt van chips laat dezer dagen krijgt die een schop.

Verder wil ik minimaal 8 uur slapen per nacht en kap ik met dat snoozen. Niets vermoeiender dan snoozen! Iedere 8 minuten weer bedenken dat je eruit moet maar toch weer terug in dat bed vallen. Totdat je na 4 keer toch nog half in coma uit bed strompelt omdat de tijd dringt. Snoozen is voor watjes, weg ermee.

Tot slot zal ik braaf gaan basketballen, de yoga school bezoeken en een goed boek lezen in plaats van doelloos voor de tv hangen.

Het enige wat ik niet kan beloven is dat ik vrolijk blijf. Want zonder chips is mijn leven allesbehalve compleet.

Als twaalfjarig meisje begon ik mijn carrière op het basketbalveld. Iedere week minimaal twee avonden trainen en één of later twee (reserve bij het grote vrouwenteam) wedstrijden in het weekend. Samen met goede vriendin W. konden wij zelfs na een stapavond tot een uurtje of vier nog winnen van onze tegenstanders. Basketballen was onze eerste liefde en daar deden we natuurlijk alles voor. Af en toe ging het er best pittig aan toe, met echte ruzie in de kleedkamer na de wedstrijd als we niet konden winnen van die gemene meiden uit Den Dungen (ja klopt, Maaskantje is onderdeel van dit dorp).

Verhuizen naar Breda betekende studeren en veel lol maken. Daar paste het fanatieke basketballen helaas even niet in. Even werd langer, de sportschool zorgde slechts één keer in de week voor de nodige lichaamsbeweging. Spinning, bodyshape of steps, het gaf nooit de voldoening die ik eigenlijk zocht bij het sporten.

Nu zoveel jaren later heb ik mijn eerste liefde weer gevonden. In Raamsdonksveer, zo’n twintig minuten rijden vanaf Breda. Na wat mislukte pogingen in Breda (iets te hoog niveau) besloot ik mijn grenzen te verleggen naar ‘t Veer. Een gezellig team met dames die ervoor gaan maar vooral ook plezier hebben in het basketballen. Zoals ik. Met enorme zin vertrek ik naar het basketbalveld en daarna heb ik energie voor tien. Naast het schrijven heb ik weer een hobby die mij echt gelukkig maakt en wie weet ooit, op een dag:

De gesprekken over de hittegolf, de ideale bikini en het meest smakelijke biertje zijn voorbij: we gaan actief doen! Hardloopschoenen en een hartslagmeter rijker
en het loopschema bepaalt mijn doorgaans bourgondische leventje.
Waarom?

Na de regenachtige Color Run is mijn passie voor hardlopen niet echt gestegen.
Om van die dagenlange vervelende spierpijn maar te zwijgen. Maar het WERK heeft besloten om te gaan rennen voor oneMen. Tijdens de Singelloop meters afleggen voor pionier Aniley. Dat is eigenlijk de reden dat ik begonnen ben met hardlopen, om
uiteindelijk met collega’s geld binnen te halen voor het goede doel dat Easy Way
sinds dit jaar met veel liefde steunt.
Maar ik begin er zelfs een beetje van te houden. Helemaal omdat ik
mijn vriendinnen ook (opnieuw) aan het rennen heb gekregen.

Om half acht in de ochtend op een vrije dag met zijn drieën het bos in, terwijl we een jaar geleden liever uitsliepen en langs de kant stonden om de meeste terrasjes te halen tijdens de Singelloop.
Over twee maanden zullen we zien of ik echt die 5 kilometer in een half uur ga halen. Hopelijk heb ik mijn dag. Zondag 6 oktober vanaf 11.00 uur, in het bruisende Breda.