reizen & uitstapjes

Een uurtje rijden en ik ben op een prachtige plek. Al regelmatig de Zeeuwse kust en Vlissingen bezocht, maar nu ik er drie dagen ben valt het mij pas op hoe simpel het daar genieten is.

Een B&B vlakbij de boulevard en overdag vertoeven op mijn favoriete strand bij Dishoek. De eigenaar van strandtent Kontiki (aanrader, zowel voor eten als voor een goede bak koffie) heeft ook een café in Breda, dat geeft al meteen een vertrouwd gevoel. Het is doordeweeks, dus het is gezellig druk vanwege de vakantieperiode maar niet te. Zwemmen in de zee en uitrusten met een boek op het strand. Meer heb je niet nodig toch? Nou ja, lekker eten mag natuurlijk ook niet ontbreken tijdens zo’n tripje.

Voor de allerlekkerste gamba’s ga je naar de Pantha Rei aan de boulevard van Vlissingen. Intussen geniet je daar van de zonsondergang en ontspannen muziek.

De laatste dag naar Domburg, het zonnetje blijft schijnen en ook hier is het strand niet overvol. Eindelijk een tentje gevonden waar ze mijn favoriete koffie Latte Soja hebben en ik ga nog één dagje duiken in de zee. Om op de terugweg in de auto te besluiten dat ik snel weer hallo ga zeggen tegen dit vredige stukje Zeeland.

Helaas, dit is geen live verslag vanaf de Antillen. Maar wel een verhaal over het eiland dat ik na zeven jaar nog steeds niet vergeten ben: Curaçao.We waren jong en ons leventje stond zeker niet stil. Nog geen twee weken was ik begonnen met een nieuwe baan bij Easy Way en vertrok ik met goede vriendin V. naar de Antilliaanse zon.

Een lange vermoeiende vlucht met een tussenstop op Bonaire moesten we doormaken om in het paradijs terecht te komen. Bij aankomst stonden Antilliaanse mannen te zingen en gitaar te spelen terwijl er gegeten werd op het strand. Als prinsessen sliepen we in het Lions Dive & Beach resort, letterlijk aan het parelwitte strand.

Naast een bruin huidje werd ik erg blij van het tempo van de Antillianen. Niets moest en zeker niet snel, dat gevoel was de hele vakantie sterk aanwezig. Een half uur op je koffie wachten was echt geen uitzondering, want ja die ene collega had zich blijkbaar verslapen na het dansfeestje van afgelopen nacht. Slapen, dat deden en doen ze graag daar en niet alleen in bed. Ik ging snorkelen en we vertrokken met een boot met verder alleen duikers naar een prachtige plek om de vissen te bekijken. De kapitein drukte mij op het hart dat ik af en toe moest zwaaien als teken dat het goed ging in de diepe zee. Na zo’n tien minuten kwam ik boven en wilde ik mijn hand al omhoog steken toen ik zag dat hij in een diepe slaap verzonken was.

Het eiland heeft geen hoogseizoen, de temperatuur is iedere dag tropisch en goed. Een regenbui komt voor, maar al snel komt dan de zon weer door. Ik hoop dat jij een geldboompje hebt en ook een keer mag genieten van het heerlijke Curaçao. Tussen de palmbomen dansen met de voetjes in het zand, tot diep in de nacht.

Wat een goede week in de Griekse zon. De meest bijzondere ervaring?
Het beklimmen van de vulkaan van Methana.
Met onze H&M gympen begonnen we aan de tocht. Volgende keer wat minder eigenwijs zijn, want in de voorbereidingsmail voor deze schrijfweek stond toch duidelijk dat goede wandelschoenen wel heel handig zouden kunnen zijn.
Maargoed, wij toch vrolijk op pad. De vlaggetjes die op de rotsen getekend staan volgen en dan kom je vanzelf bij het eindpunt. Het eerste gedeelte ging soepel, een zandpad en onderweg de tijd om wat foto’s te maken. Daarna kwam het rotsen gedeelte, veel klimmen en klauteren en af en toe de twijfel; is dit wel het juiste pad?

Na een half uur stonden twee uitgeputte meisjes trots bij de krater, dat gevoel en uitzicht is echt niet te beschrijven. De terugweg af en toe zittend, we wilden de gympen toch een beetje sparen. Weer beneden met trillende kuiten in de volle zon. De beloning na deze intensieve middag was groot: een knus etentje aan het water met friet, een groot stuk vlees en de beste lokale wijn.

Morgen weer de boot op, om 6.30 uur vertrek ik en dan nog even genieten van de zonsopgang vanaf het water. Dag dag mooi Methana, hallo Breda!

Een lange wachttijd op Schiphol. Een vlucht met een flinke landing en ronddwalen bij de haven van Athene. Wat een groot avontuur! Voor diegenen die vaak alleen gaan reizen is het vast een eitje. Snel gewend aan de spanning vooraf en de spontane ontmoetingen onderweg. Niet bang om een bus te missen of in de verkeerde valuta te betalen (maak je geen zorgen, ik wist dat ik me niet ging vergissen hier).

Ik ging voor het eerst alleen vliegen en varen. De bus stond als het ware op mij te wachten bij het vliegveld en op tijd bij de boot voor de reis naar de eindbestemming. Ik stond er versteld van. Met daarna een warme ontvangst van een groep schrijvers op het prachtige schiereiland Methana. Kijk maar eens goed, Google maps moet zelfs zoeken. Want het is klein en dunbevolkt, maar een groen paradijsje.

Toch vroeg ik mij af hoe het zou zijn als ik alleen was aangekomen op de bestemming.
Want ik ben echt wel een sociaal dier. Momenten die je wilt delen alleen doorbrengen, het zou mij toch een eenzaam gevoel geven. Zoals ik gemerkt heb maak je erg snel contact als je alleen reist. Maar als je blijft rondreizen zal er niet steeds iemand bij je zijn.

De makkelijke gesprekken aan het strand met spontane mensen maken het bijzonder. In combinatie met mijn grote liefdes de zon en de zee ben ik hier blij. Het enige wat ik na twee dagen al mis? Vlees. Ik ben opgegroeid met bijna dagelijks vlees op het menu en sla nooit een barbecue over. Maar alle maaltijden zijn met veel liefde en passie bereidt en zeer voedzaam, ze zien er steeds weer zo kleurrijk uit. Dus dat ga ik zeker overleven, maar ik denk dat jij wel weet waar ik aanstaande maandag heen vlieg als ik op Schiphol geland ben…