De kans was klein dat we dit jaar de tent van zolder zouden halen. Met het ronddwalende coronavirus én het derde trimester van de zwangerschap in aantocht leek het geen goed idee. Totdat de maatregelen op campings sneller dan verwacht versoepeld werden. Groen licht. Ach, en slapen op een luchtbed met een dikke buik, er zijn ergere dingen te bedenken toch? Want een jaar niet kamperen, is een jaar niet geleefd!
Domaine du Bocq
Bij aankomst op de camping in Purnode zie ik twee blije meisjes bij de caravan staan, de nichtjes zijn er al. Het is bekend terrein voor mijn zus (en mij), want Domaine du Bocq is dit jaar overgenomen door haar vorige werkgever Rocks ‘n Rivers. Bij heel wat groepen heeft zij hier in de Belgische Ardennen de outdoor activiteiten begeleid. We sliepen regelmatig met familie of vrienden in het voormalige spoorweghotel van Purnode. Loop je vanaf daar naar beneden, dan ben je direct in de grote vallei van de camping. Onze tent staat lekker ruim op het groene bosveld met de hoge bomen. Door het geluid van de stromende rivier raak je zo ontspannen. Een kleine drie uur rijden en het voelt als een vakantie ver van huis.
Vuurtje stoken
De stoelen staan in een kring, het vuurtje is aan en de bierflessen en chipszakken gaan open. Ik zie voor het eerst in m’n leven vuurvliegjes; wat een feest dat we hier mogen zijn. Na het vele thuiszitten en weinig mensen zien is het een verademing om samen te kamperen. Het jongste nichtje roept Ik wil hier 100 dagen blijven en geef haar eens ongelijk. Je kan hier wandelen, mountainbiken, kanoën, bergbeklimmen, abseilen of als zwangere vrouw: hangen op de camping met een ice tea en slappe praat.
Wat gaan we doen?
De zaterdag begint met een ontbijt en het maken van geen enkel plan. Gevolgd door een koffie met appeltaart bij het restaurant en voor wie wil een wandeling. Vriendlief duikt de bergen in en de rest blijft bij de caravan voor spelletjes. Een vaag plan ontstaat over een avondwandeling naar de grotten. Het blijft bij een plan, want vanaf de middag zitten we uren in het restaurant te kletsen. Ach, de grotten zien we een andere keer wel, marshmallows eten bij het vuur is net zo bijzonder! Die nacht slapen we vast en geven de vogels om 5.00 uur een groots concert bij de tent.
Terug naar de bewoonde wereld
Bij de douches en wc’s heb je lekker veel ruimte, verder staan we niet zo stil bij het coronavirus. De 1,5 meter afstand zit goed ingeprent bij de camping gasten en het personeel draagt mondkapjes in het restaurant. Deze drie dagen voelen als een week, met tegenzin pakken we de boel in om terug naar de bewoonde wereld te gaan. De groene vallei laten we langzaam achter ons, tot volgend jaar!
