overig

Ik heb er lang naar geluisterd. De goedbedoelde adviezen van anderen:

• Je moet blij zijn dat je een baan hebt
• Ach iedereen heeft stress, dat hoort er nu eenmaal bij
• Werk is niet het belangrijkste, haal je plezier uit andere dingen

Totdat ik naar mezelf ging luisteren. Ik vind het wél belangrijk om werk te hebben waar ik plezier uithaal. Ik wil niet bijna dagelijks stress hebben en mezelf kwijtraken in een te hectische baan. Hoe lastig het ook is om een vast contract los te laten en om voorgoed afscheid te nemen.

Na negen jaar ga ik het Easy Way nest verlaten. Dankzij de oprichters Robert en Barend mocht ik Edinburgh, Stockholm, Praag, Porto, Brugge en Ibiza zien en beleven. Zonder een cent te hoeven betalen voelde ik mij een prinses met een eigen hotelkamer op iedere plek. Segway rijden in Porto en Brugge, dronken Schotten uitlachen, in de regen een fietstocht maken door Praag en snorkelen in de zee van Ibiza.

Ik vergeet nooit de keer dat we met vier collega’s op stap gingen in Breda. Op de terugweg rond vieren moest een collega ineens dringend naar de wc. We besloten om het kantoor hiervoor te gebruiken en liepen snel naar binnen. Het alarm ging hard af en in paniek wisten we de code niet meer. De maandag daarna liepen we rood van schaamte naar binnen en durfden we onze gezichten niet te laten zien aan de bazen…

Ik heb geleerd dat op een planning werken topsport is en ik weet nu hoe belangrijk marketing is voor een succesvol bedrijf.  Ik ben volwassen geworden op het kantoor aan de Markendaalseweg, Easy Way bedankt!

Er kon niets mis gaan. De afgelopen week gingen de berichten over een weer tussen de neven en nichten op WhatsApp. Wat moeten we aan zaterdag? Gaan we na afloop in Eindhoven of in Den Bosch aan het bier? Wie rijdt er dan of gaan we met de taxi terug?

Mijn peetoom had de ME en brandweer paraat staan mocht het nodig zijn. Het was namelijk tijd voor de beruchte neven en nichtendag, ofwel de Vennen gingen op pad en dit keer zonder een idee wat te gaan doen en waar.

Totdat we aankwamen bij Toon Vertier en te horen kregen dat we in groepjes ‘Wie is de Mol’ gingen spelen. In ieder groepje zat een Mol verscholen die vooraf uitgebreid instructies had gekregen van de organisatie.

Jeej, dit spel is niet voor watjes merkten wij meteen. De eerste cryptische opdracht zorgde voor ingewikkeld denkwerk en lang discussiëren. Na een half uur vonden we elkaar al verdacht en keken we driftig voor ons uit of Mister X niet voorbij zou komen op zijn brommer voor een extra opdracht.

Intussen ontdekte ik met mijn nicht dat wij een liefde delen voor poseren. Wat een geluk dat we voor een paar opdrachten ouderwets op de foto mochten met een Polaroid camera.

Na een koffie en thee pauze in het centrum van Best vervolgden we de tocht en vond ik mijn andere nicht die van acteren houdt steeds verdachter worden. Ze treuzelde als een gek en waarom schudde ze zo met de zandloper terwijl wij de tijd moesten bijhouden?

Bij de kerk kwamen we een oude man tegen die toe was aan een praatje. We besloten even de tijd te nemen voor hem en hij ging met zijn psychologische achtergrond los op ons. Ik kwam laconiek over en mijn neef moest meer van zichzelf laten zien. Nadat hij een gedicht bleef herhalen en wilde weten wat de betekenis is achter  ‘voor het zingen de kerk uit’ besloten we door te lopen. Hoorde hij bij het spel of was dit gekke Jan uit Best?

Met vijftien kilometer in de benen kregen we vlak voor terugkomst nog een blinddoek opdracht van Mister X. Met ons hart in de keel gingen we vervolgens naar binnen, want wie was nou de Mol uit ons groepje? Ik was hoofdverdachte nummer één, maar helaas mijn theatrale nicht was de schuldige. Slecht bij één groepje werd de juiste Mol geraden en zij waren de trotse winnaar van deze middag.

Met knorrende buiken reden we daarna met topsnelheid naar mijn oom en tante voor een barbecue en als verrassing waren alle ooms en tantes uitgenodigd om mee te eten en het vlees te bakken. Tot middernacht hingen we in de tuin en kreeg ik indrukwekkende verhalen te horen over het leven van opa en oma met de acht kinderen op de boerderij. Het was een neven en nichtendag met spanning, plezier en de slappe lach en het zenuwslopende spel zal nog lang in onze hoofden blijven ronddwalen…

Jas aan omdat het fris lijkt buiten. Nadat ik een zware tuintafel en stoelen heb gekocht loop ik (inmiddels zonder jas) zwetend over de meubelboulevard. De zon verdwijnt ineens en de wind wordt krachtiger. Jas toch maar weer aan.

Thuisgekomen is de temperatuur onaangenaam koud dus ik draai de verwarming omhoog. Totdat de zon terug is en de woonkamer meteen een sauna lijkt. Hop, de verwarming snel uit want dat is toch zonde van het geld…

Ik krijg er stress van. Ik vind de net-niet-lente stom. Iedere ochtend dubben wat ik aan moet doen. De hele dag koukleumen in mijn zomerjasje omdat ik te positief de deur uitliep. Mij belachelijk voelen met een sjaal om terwijl het zonder niet te doen is ‘s avonds op straat.

Kom eens op met die lente met oneindig veel zonnestralen. Zweten totdat je erbij neervalt. Slippers aan en absoluut geen jas. Ik maak mijn balkon schoon en zet de plantjes en kruiden klaar. April doet wat hij wil, maar ik ook.

Ondanks de aanslagen in Brussel en de dood van Johan Cruijff blijven we in Schijndel met beide benen in de wei staan. Zeuren bij de ingang, omdat er potjandorie maar één rij is voor de dagkaartjes. In een propvolle tent waar we nog net adem kunnen halen vooraan willen staan bij hét nieuwe talent uit Schijndel.

Nadat we de rij overleefd hebben en de jassen achterlaten in een kluisje – we hebben geen jas nodig hoezee! – gaan we eerst ronddwalen over het terrein. Ieder jaar komt er een stukje Paaspop bij, maar het gevoel van thuiskomen blijft. Oude bekenden met nieuwe verhalen, de friet is om te smullen en een garantie van een overweldigende line up. Iedereen kan hier zijn ei kwijt, van techno tot country en van Hollandse muziek tot stevige rock.

Douwe Bob zorgt voor vrolijke gezichten in de grootse Apollo tent. Johnny Cash herleeft en wij maken onze eerste danspassen. Vervolgens zien we in de Jack Daniels tent hoe sterk Dave Vermeulen op het podium staat. Een krachtige stem en knap gitaarwerk. Ooit verkocht hij Swiffers, maar dankzij een finaleplaats bij the Voice of Holland kan deze man uit Helmond de Blokker wel gedag zeggen.

Het wordt na tienen, de jassen moeten eigenlijk aan maar wij negeren het en proppen ons het warme Theater in. Want daar zal Schijndels trots Baby Blue optreden. Wat gaan zij los! Nooit eerder zag ik een band die zo intens geniet van muziek maken en optreden. Bij iedere noot zie ik de zanger denken: ‘Wat gebeurt hier? Staan wij hier echt?’ Deze jonge mannen laten hun droom uitkomen: spelen in de achtertuin op Paaspop.

Nat van het zweet maken wij een laatste stop bij de Dolle Mina, we zingen mee met Hollandse krakers en voelen onze benen zwaarder worden. Na enen lopen we gapend naar de fietsen, Schijndel heeft het festivalseizoen weer te gek geopend.

Vandaag zijn er nieuwe namen bekend gemaakt voor Pinkpop. Ik heb er niet eens naar gekeken. Want mijn laatste en enige ervaring op dit festival was een drama.

Het lag niet aan het gezelschap of het programma. John Mayer was ijzersterk op het podium en de optredens van Rammstein, Gossip en Mando Diao ben ik nooit vergeten. Ik had het mij gewoon allemaal net iets anders voorgesteld.

Bij aankomst in Landgraaf besloten we voor camping B te gaan. Dat is dichtbij het festivalterrein en levendiger dan camping C of D dachten we. In werkelijkheid was het minimaal een half uur lopen, maar levendig was het zeker. Daarover later meer.

Na het opzetten van de tent gingen we naar het terrein om het festivalbandje om de pols te krijgen. Maar wat bleek: die bandjes waren alleen op de campings te verkrijgen. Dus we moesten weer dat stuk op en neer lopen en intussen begon mijn rechteroog te branden. Niezen en snuiten; de hooikoorts sloeg ineens toe. Helaas was ik vergeten om medicijnen mee te nemen en de pijn in mijn oog werd steeds erger.

Het eerste optreden was intussen al bezig en ik liep snel door naar de EHBO post. Daar kreeg ik de mededeling dat ze mij pas na uren zouden kunnen helpen als de apotheek langs was geweest met medicijnen. Wat was ik opgelucht toen de arts het wondermiddel in mijn oog spoot. Ik heb geen idee wat het precies was trouwens, maar ik was in één klap verlost van de pijn.

Ein-de-lijk konden we onbezorgd dansen, springen en meezingen. Na afloop gingen we een kijkje nemen in de discotent op onze camping. Keiharde housemuziek kwam ons tegenmoet en een gemoedelijke sfeer zoals je dat kan verwachten op een festival ontbrak. Dan maar naar de tent om met oordoppen in te gaan slapen. Ondanks de doppen  hoorde ik vanuit een andere tent: “Komde gij uit Schijndel jonguh, dat is toch vlakbij het Maaskantje?”

De volgende ochtend werden we wakker en regende het hard. De luchtbedden lagen half onder water en de weersvoorspellingen voor die dag waren om te huilen…

Ik tel af voor Paaspop, waar ik mijn fiets tegenover het festivalterrein kan zetten, in een bed slaap zonder oordoppen in en met nul kans op wateroverlast.