overig

Zeven uur je moet je bed uit komen
Je moeder staat te schreeuwen op de gang
Zeg meisje, duurt ‘t nou nog lang?

Hoor eens even, ik lig net te dromen
Kwart over zeven, ik heb nog alle tijd
Want opstaan duurt geen eeuwigheid

Ik krijg nog medelijden met mijn moeder als ik eraan denk hoe vaak ze mij uit bed moest slepen zodat ik op tijd op school zou zijn. Totdat ik na het studeren (in deze tijd waren de huisgenoten de wekkers) ging werken. Ik kwam zonder moeite in een vast ritme omdat de wekker iedere dag om dezelfde tijd afging.

Als je een vaste baan hebt is er vanzelfsprekend ritme in de ochtend en gedurende de dag. Opstaan, douchen, ontbijten met sterke koffie, haren kammen en dan snel de deur uit. Van negen tot vijf zit je op kantoor en daarna is het rennen naar de supermarkt met een knorrende maag. Maar hoe vind je structuur als je zoekt naar een nieuwe invulling van het werkende leven? Ik heb hiervoor de volgende oplossingen gevonden:

• iedere dag de wekker op tijd zetten, zelfs na een zwoele lange avond buiten waardoor het na twaalven is geworden.
• per week maak ik een duidelijke planning met daarin terugkerende activiteiten: solliciteren, netwerken, schrijven, basketballen, yoga etc. Hierdoor blijf ik het gevoel hebben dat ik nuttig bezig ben en ik zorg voor ruimte in de agenda om te wandelen of voor een koffie afspraak.
• alvast dromen over een toekomstige baan, waarin ik hopelijk zoveel mogelijk mag en kan schrijven. Geen betere invulling van de tijd dan bezig zijn met wat je echt wilt.
• regelmatig wakker worden naast een man die zeer vroeg opstaat. Hoewel ik dan meestal nog wel even in slaap val totdat de zon opkomt…

  
  Neem de tijd voor alle dingen
  Leef je eigen ritme
  Alles kun je laten swingen
  In je eigen ritme
  Ritme zit in alle mensen
  En swingen kun je leren
  Oh yeah yeah yeah alles heeft een ritme

Alektorowat? Dat krijg je als je ‘angst voor kippen’  intypt via Google. Wikipedia legt Alektorofobie als volgt uit:

Alektorofobie is een specifieke fobie in verband met kippen. Personen met deze fobie hebben angst voor kippen of ander pluimvee.^[1] De angst kan zich ook uitbreiden naar eieren en dode kippen. De oorzaak voor deze angst kan een algemene angst voor vogels zijn of een trauma uit het verleden in verband met een aanval of agressief gedrag van kippen, maar kan ook ontstaan door de dagelijkse gewoonten en het gedrag van kippen.

Nadat ik als vierjarige mijn oma vaak hielp met de eieren uithalen is deze angst erin gekropen. Ik hou niet van dat gefladder en het gepik aan de benen. Zou ik ooit aangevallen zijn door een kip tijdens het wekelijkse ritueel met oma? Ik kan het mij niet herinneren, ik weet alleen dat ik deze angst nu hal-le-lu-ja heb overwonnen!

Zaterdagavond fiets ik met mijn vriend naar een barbecue van vrienden van hem op een boerderij. Nadat we lekker gegeten hebben en ik een een tekst heb verzonnen voor één van de vrienden voor op zijn Tinder profiel (een schrijfster ben je 24/7) besluiten we naar de dieren te lopen. Voor ik het weet sta ik tussen tientallen kippen en krijg ik het benauwd. Ik besluit te blijven staan in plaats van weg te rennen en dan merk ik dat de angst langzaam zakt en zelfs verdwijnt. Ik zie voor het eerst na jaren dat kippen geen aanvallers van beroep zijn.

Bang voor kippen ben ik dus niet meer, maar er moet geen uil op mijn hoofd vliegen zoals gisteren tijdens de Jacht & Buitenlevenbeurs in Liempde. Zou daar ook een aparte fobie voor zijn?

Tijdens de zinderende hitte in het schrijfcafé vanmiddag spraken en schreven we over raadsels, mysteries en fantasieën. Hoewel onze hersenen niet optimaal werkten konden we binnen een kwartier veel mysteries opnoemen zoals religie, de dood, geboorte, dromen, het menselijk brein en de taal.

Echter zijn we één belangrijk mysterie vergeten: het vloggen. Dat heb ik gisteren ontdekt tijdens een introductiecursus bij het hoofdkantoor van de ANWB in Den Haag. Zoals ik in mijn vorige blog aangaf ga ik twee zaterdagen in september meedoen aan de E-bike Challenge van de ANWB. Inmiddels hebben we een speciale pagina op de website en zijn de deelnemers officieel voorgesteld.

Ik had alleen niet verwacht dat er zoveel kwam kijken bij het maken van een vlog ofwel een videoweblog! ANWB-er en videospecialist Bas Timmermans legt uit dat je stem, de stand van de ogen, de juiste omgeving en de inhoud van de boodschap het verschil maken. En dat het er vooral om gaat dat je jezelf blijft en plezier maakt tijdens het filmen. Fouten maken mag, graag zelfs want dan komt het spontaan en niet gemaakt over. Daar kom ik achter als ik met een andere deelnemer in het park vlakbij het hoofdkantoor een eerste vlog opneem. Onhandig met de selfiestick en onze telefoon praten we in de camera en proberen we intussen de groene omgeving vast te leggen.

Bij terugkomst wordt door de organisatoren benadrukt dat niets moet. Als je geen ster bent voor de camera, maak het dan met name duidelijk in een blog of via foto’s op Facebook of Twitter.

Wat een ontspannen en leerzame kennismaking bij de ANWB, zaterdag 10 en 17 september fiets ik op het gemakje met de E-bike door de prachtige omgeving van de Veluwe en Westenschouwen. Hopelijk mag ik in iedere geval deze fiets gaan testen,  is het geen plaatje?

Ik haat scheldwoorden met een naam van een ernstige ziekte erin, potjandorie! Als ik iemand op straat zo’n naar scheldwoord hoor roepen kook ik van binnen en van buiten. Ik heb er weleens wat van gezegd hoor, maar dan word ik aangekeken alsof ik gek ben. Waarom is daar überhaupt ooit iemand mee begonnen?

Toch is er een plek waar ik wel los ga met de minder ernstige scheldwoorden. Bij de ouders van mijn beste vriendin kan dat, onze band is daar stevig genoeg voor. Wij zijn van die zeldzame zielen die nog Wordfeud spelen. Zonder schaamte leg ik soms zo’n woord aan, zonder dat ik commentaar krijg. Zij begrijpen dat NIETS in de weg moet staan om de hoogste score te behalen.

Nu we het toch over Wordfeud hebben, wist je dat dit digitale Scrabble spel ook een vorm van sociale controle is? Als ik om half acht ‘s ochtends zie dat er een woordje is aangelegd weet ik dat ze in Tegelen aan het ontbijten zijn. En gebeurt er twee dagen niets dan hang ik aan de telefoon om te vragen of er niets ernstigs aan de hand is.

Soms gaat het vervelen en wil ik ermee stoppen. Dan staak ik een week en pak ik het daarna weer op. Ik vind het een goede training voor de hersenen en het kost tien keer minder moeite dan het jagen op Pokémons. Voor een taalneuroot als ik is dit spel een blijvertje.

En jij, speel jij nog Wordfeud of ben ik te ouderwets voor woorden?

Een bucketlist (letterlijk: emmerlijst) of loodjeslijst is een lijst met dingen die iemand nog gedaan wil hebben voordat hij sterft. (Wikipedia)

Ik heb het niet zo op een bucketlist met verplichtingen die je jezelf oplegt, jij wel? Bij mij komen de uitdagingen negen van de tien keer spontaan voorbij. Ik maak liever een lijst met dingen die ik absoluut niet (meer) in mijn leven wil doen:

• de Color Run een tweede keer lopen, het is jaren geleden maar ik weet nog precies hoe ellendig deze dag was, ver-schrik-ke-lijk! Het regende de hele loop pijpestelen, waardoor ik amper vooruit kwam. Vrijwillig mezelf opgeven voor een hardloopevenement waarbij zelfs mijn beha onder dat vieze kleurenpoeder gaat zitten, nee dank je.
• een All inclusive vakantie met een bandje om de pols in Turkije. Dit land is sowieso geen slim idee op dit moment, maar ik wil het op geen enkele plek op de aarde. Ik wil geen buffet op vakantie waarbij het vooral gaat om de kwantiteit. De cultuur induiken of kiezen voor een strandhuisje aan zee, in plaats van vast te zitten op een resort zonder veel beweegruimte.
• over mijn nek gaan van de alcohol. Ik ben een liefhebber van wijn en bier en dat wil ik graag zo houden.
• een Social media account extra nemen. Facebook, Twitter en LinkedIn zijn voor mij de drie musketiers, de rest kan me gestolen worden.
• een geforceerde fotosessie in een studio en dan enkel zwart-wit foto’s laten maken. Ik ben juist dol op spontane foto’s en het liefst een beetje gek.
• de duurste jurk van McGregor kopen voor een bruiloft en deze vervolgens niet meer dragen. Ik vind de jurk prachtig, ik heb er dan ook geen enkele verklaring voor.