Daar ligt hij dan, op tafel: de hype van 2012. Vrolijk en tactisch in mijn hand geduwd door mijn beste vriendin en ik kan er niet meer aan ontsnappen. ‘Je kan niet meer stoppen met lezen, het is verslavend’, ‘je krijgt er rode oortjes van’ zijn de meest gehoorde uitspraken over het boek. En ik probeer mij als koppig meisje altijd tegen dit soort hypes te verzetten. Waarom? Omdat ik vaak links ga waar bijna iedereen rechts gaat. En omdat ik dolgraag wil bewijzen dat het een slecht boek is zodat ik gelijk krijg. Om het vervolgens aan iedereen die het wil horen groots te gaan verkondigen.
Terwijl je ook een boek voor je plezier kan lezen. Even niet zoveel nadenken, en juist van het simpele genieten. Vooruit, ik probeer dit eerste deel: Vijftig tinten grijs. Wie weet sla ik totaal om, ren ik naar de winkel voor deel twee en drie en sta ik als eerste in de rij voor de verfilming.
526 pagina’s: dit houdt mij wel even zoet, de strenge recensie volgt!
