overig

Tadaaaaaa! Eindelijk. Het is zover.
Een fotosessie bij Inspire Coffee Company in Breda bracht het geheel op gang.
Waar je trouwens de beste filterkoffie van heel Nederland kunt drinken. Ik ben
geen meisje dat graag in de volle schijnwerpers staat, maar dit keer maakte ik
een uitzondering. Klungelig op een bank een goede pose vinden en met hakken onder
mijn rok alsof ik ze iedere dag draag.

Na veel wikken en wegen, knippen en plakken is deze nieuwe foto op de homepage
het trotse resultaat. Met mijn logo, terug van weggeweest en eigenlijk al die
tijd gemist. Deze foto is gemaakt door goede vriendin Miranda Vermeeren, ook
een creatieve bij. Amateur fotografe maar ik verwacht zeker meer van haar in
de toekomst. Zij heeft sinds kort haar eigen website neem even een kijkje het
is zeker de moeite waard:www.coloresdelmundo.nl.
Ik ben blij met mijn nieuwe gezicht en waarschijnlijk zorgt het ook voor een
positieve draai aan mijn blog. De rode draad van het Dertigers dilemma is wat
losser geworden. Ik maak liever keuzes dan dat ik blijf hangen.
Ik kijk zelfs uit naar de herfst, laat dit kleurrijke seizoen maar komen!

Ik ben verslaafd. En niet zo’n beetje. Nee het is niet de drank, zoals je misschien zou verwachten bij deze titel. Het is de prachtige Deense serie Borgen, die zich afspeelt binnen en buiten de muren van het regeringscentrum Christiansborg in Kopenhagen.

Wat een meeslepend verhaal met sterke acteurs. Het Deense taaltje kan ik al bijna meepraten want soms haal ik wel drie afleveringen op een avond. Schandalig.
Dankzij een goede vriendin die dat tijdens Lowlands even moest laten vallen.
Alsof ik daar in zou trappen, ik kan toch niet verslaafd raken aan een televisieserie?
Wel dus.

Mijn leventje even in de wachtstand en ik kruip in de levens van Birgitte, Katrine en de aantrekkelijke Kasper. Je kan het slechter treffen op de zaterdagavond toch?
Ik smelt als de woorden ‘hi skat’ worden uitgesproken en stiekem bekijk ik al hoe duur een vlucht is naar Kopenhagen. Er is een soort van vervolg hierop, namelijk the Killing.
Ook uit Denemarken met veel dezelfde acteurs.

Maar eerst nog een paar afleveringen van Borgen en daarna eens kijken of ik de weg naar de kroeg nog kan vinden. Zodat ik eindelijk oprecht kan proosten in een andere taal.

Follow my blog with Bloglovin

Lief Facebook,

Het waren zes fantastische jaren. Lief en leed deelden wij met elkaar en niets was teveel voor jou. Vanaf de eerste post over ‘hoe werkt dit eigenlijk?’ tot mijn verslag over de laatste zomerse barbecue inclusief foto’s, het was allemaal in één woord geweldig. En niet te vergeten al die felicitaties voor iedere verjaardag, jeetje ik heb mij nog nooit zo jarig gevoeld. Alsof er een warme deken over mij heen werd geslagen in iedere donkere januari maand.

Maar het laatste jaar voelde ik dat wij uit elkaar groeiden. Een paar van mijn Facebook vrienden begonnen niet dagelijks maar zelfs ieder uur zaken te posten. Het eerste tandje van de kleine of het verslag van een uitbundige stapavond. Zelfs iemand die uitgebreid beschreef hoe zijn operatie aan zijn knie was verlopen.
Mijn aandacht verslapte en ik kroop een beetje in mijn schulp. Gecombineerd met mijn Sherlock verleden was het echt tijd om deze stap te zetten. Anders zou ik verdwalen in alle verhalen van anderen en niet meer in mijn eigen fijne leventje geloven.

Ik hoop dat je begrip hebt voor mijn besluit en mij niets gaat verwijten. Mocht je ons contact missen, klop dan even aan bij jouw broertje Twitter. Daar ben je altijd welkom onder de naam Kareentje. Wie weet tot ziens.

Lieve groeten,

Kareen

Ik kan er wel tien blogs over schrijven.
Vier dagen muziek in de breedste zin van het woord. Het dierenspel* tot diep in de nacht en dansen totdat je er bijna letterlijk bij neervalt. Spierpijn van het allerlaatste dansje, het bestaat echt. Voor de derde keer vertrok ik met mijn lieve vrienden die ik al ken vanaf mijn Schijndel jaren naar Biddinghuizen. Dit jaar wat meer in stijl met de caravan, want ja wij worden toch een jaartje ouder. Met de halve groep alvast op donderdag, zodat alles klaarstaat als het ware feest begint.

Om vervolgens tot in de late uurtjes al te pieken. De eerste moves in de 24-uurstent inclusief polonaise en na afloop een tandenborstel aanschaffen bij de HEMA tent die nog volop draait.Vrijdagochtend ontbijt met soep, brood, eitjes, knakworsten, koffie, thee en hét biermerk van het festival: Grolsch. Met de inmiddels complete groep het festivalterrein op en genieten maar. Zo liep het door tot zondagmiddag.

Het juiste gezelschap is toch echt wat telt. Praten over vroeger maar ook zeker over nu. Lachen tot je ervan moet huilen en vooral genieten van alles wat Lowlands zo mooi maakt. De sfeer, de oh zo vele mensen, de aankledingen van iedere tent en het hangen in het gras in het zonnetje. Met een kleine traan doe ik mijn bandje af en stap ik weer in de gewone wereld. Ik sluit af met voor ons een band die nog lang zal blijft hangen, ook al was het te druk om ze volop te zien. Dat was niet nodig, de geweldige klanken vanuit de tent zeiden genoeg.

* Paard – duif – fazant – tonijn – nijlpaard etc.

Het meisje van tien jaar dat haar eerste opstel schreef. Met veel plezier en een paar spelfouten. Dat was het begin van haar reis. Met een kompas in haar hand wist zij
toen al welke richting ze op wilde. De weg was opvallend duidelijk en zij hoefde niet
eens de bordjes langs de weg te volgen. Want de passie voelde zij diep in haar hart,
en zij was niet van plan dat ooit te laten verdwijnen.

Drieëntwintig jaar later heeft zij haar eigen blog. Deze reis is zeker voor het leven,
want niet alleen het schrijven geeft haar dat grootse gevoel. Het bloggen stuurt haar
naar plaatsen waar zij anders nooit zou komen. Van Dertigers dilemma naar klaar
zijn voor later, van eindeloos feesten naar het leventje van structuur.
Met de nodige zenuwen geeft zij zichzelf bloot, om daarvoor in de plaats datgene te
krijgen wat iedere schrijver zo graag wil. Bevestiging dat je op het goede pad loopt,
en dat anderen graag meer willen weten over jouw speciale momenten.

Je mag haar altijd storen voor een goede tip over het juiste verhaal.
Haar kompas raakt zij toch niet kwijt, dat zit veel te diep verborgen.