overig

De chaoot in mij kan er niet mee omgaan: lijstjes maken. Als ik ze al maak raak ik ze binnen een dag alweer kwijt. Of ik maak zoveel lijstjes, post-its en reminders in mijn telefoon dat het overzicht heel ver te zoeken is. Structuur aanbrengen, het blijft een groot aandachtspunt.
Of juist niet, want blijkbaar word ik daar toch niet de meest gelukkige persoon van.

Toch ga ik zo vlak voor kerst een kleine uitzondering maken. Ik ga 1 lijstje maken met mijn wensen voor 2014. Ik hou het bescheiden, want in tijden van oorlogen die blijven duren en de grote aandacht voor diarree bij kinderen dankzij Serious Request wil ik niet teveel vragen.

• Lol maken, hoe simpel het ook klinkt zie het maar eens iedere dag vol te houden.
• Een goede gezondheid, waar ik zelf ook invloed op  heb. Yoga, niet hardlopen,
  fietsen en een poging doen om mijn liefde voor basketbal opnieuw te vinden.
• Bloggen, schrijven en nog eens schrijven.
• Een prins op het witte paard of zwart paard of zonder paard.
• Spontane acties, ze blijven het langst bij en kunnen anderen positief verrassen.
• Oh ja werk, dat hebben we ook nog. Dichtbij mezelf blijven en vooral doen wat ik leuk
  vind. Op een creatieve manier uiteraard.
• Dankbaar blijven voor wat ik heb: de lieve mensen om mij heen, een leuk huisje en een      auto die mij overal naartoe brengt waar ik ook maar wil.
• Reizen, nog geen idee waarheen maar ik wil dat.
• Als laatste: de muziek niet uit het oog verliezen, veel luisteren en festivallen. Ik sluit af met het liedje dat mij het meest geraakt heeft dit jaar:

Er komen flarden naar boven van afgelopen zaterdagavond. De reünie van het studentenhuis was een zware beproeving en ouderwets gezellig. Alsof er
echt geen jaren tussen hebben gezeten dat wij samenwoonden in de Fatimastraat.
Terwijl we in onze studententijd net de mobiele telefoon ontdekten, was nu het hoofdonderwerp van de avond swypen. Over Tinder (ook zeker een blog waard) en
kindjes van drie die al beter de weg naar de Ipad kunnen vinden dan wij.

Maar natuurlijk bleef het daar niet bij. Bijkletsen over hoe we nu leven en wat voor
indruk die studententijd op ons heeft achtergelaten. Een tijd die we zeker niet hadden
willen missen, we zijn groot geworden in dat huis. Lieve spontane meiden met ieder een
eigen verhaal. Slappe verhalen die we nog maanden na zullen bespreken via Whatsapp.
Oh en de mystery guest? Onze huisbaas, stralend kwam ze binnen en ze verliet als laatste weer de feestlocatie.

Na twaalven nog met drie  studenten over, grootste plannen om De Kroeg opnieuw te gaan veroveren maar het bleef bij diepgaande gesprekken met witte wijn.
Om half vijf tevreden naar bed en met de grote overtuiging dat deze reünie zeker een
goed vervolg gaat krijgen.

Vanavond gaat het eindelijk gebeuren. Ik kan echt niet wachten.
Al maanden kijken we ernaar uit. Weer een bruiloft? Nee.
Het is de reünie van het studentenhuis waar ik jaaaaaren geleden
4,5 jaar heb gewoond. Met vijf meiden. Af en toe wisseling van de
wacht. Maar wat was het een dolle pret al die jaren.

Een paar van die meiden zijn vriendinnen voor het leven geworden.
Ik ben heel benieuwd hoe het met de anderen gaat. De groepsapp zorgde
al voor de nodige voorpret. We zijn vast veranderd. Maar de
herinneringen zullen nooit veranderen. Gelukkig maar. Lief en leed
hebben we daar zeker  gedeeld. Studiezorgen, liefdesproblemen en
niet te vergeten As the World Turns. Maar ook 1.000 zakken chips
en liters wijn. De Kroeg (originele naam) was  voor ons een tweede thuis.

Vanavond gaan we eerst eten en stiekem hebben Jut en Jul een quiz met
spectaculaire prijzen geregeld. Plus een mystery guest, het verslag volgt!

Het prachtige stadhuis van Breda. Ik mocht erbij zijn, dé winterse bruiloft van het jaar. Het stadhuis werd gevuld met het nummer ‘She’. De mooie witte bruid liep trots naar binnen met haar vader, een stralende bruidegom stond haar op te wachten.

Het leven staat dan even stil. Een heel intiem moment in dat ene zaaltje in Breda. Ijzersterke speeches van de getuigen die de liefde tussen het paar nog meer dan duidelijk maakten.
Ja! Zonder enige twijfel.

Van intiem naar lekker druk. Want er moest natuurlijk ook gedanst worden. Dat hoefde je tegen dit gezelschap maar één keer te zeggen. Al wetende dat de kater groot zou worden (was het nou bier na wijn, of wijn na bier…?) toch blijven hangen tot de laatste klanken.

Ik wist al lang dat deze twee bij elkaar hoorden. Maar nu is het verzegeld met een huwelijk. Lieve C en K, heel veel geluk!

Weet je nog de 5 kilometer die ik liep tijdens de Singelloop in Breda,  om geld in te zamelen voor de mobiele scholen van pionier Aniley in Enthiopië? Vast wel,  maar ik besloot dat ik meer kon doen dan deze uitputtende hardloopervaring.  OneMen kwam namelijk met een wel heel bijzondere oproep. Voor de webshop zochten zij enthousiaste jongens en meiden om te poseren in een shirt van een pionier naar keuze. Model voor een dag, maar met een ervaren visagiste en fotograaf. In een opwelling meldde ik mij aan. Met succes, ik mocht gaan poseren in het rood op een vrijdagmiddag in Utrecht.

Wat was het een goede ervaring! Helaas was er geen shirt van Aniley gemaakt. Maar ik mocht het shirt van pionier Tom dragen die strijd voor persvrijheid in Liberia, dat is natuurlijk echt geen straf voor een schrijfster. Eerst poederen en genieten bij de visagiste en daarna werden er flink wat foto’s genomen in verschillende poses in twee outfits. Koffie en koekjes, soep en saucijzenbroodjes en de trein in met een handige goodiebag.

Geen nieuwe carrière als model, maar ik kijk met een vrolijk gevoel terug op de fotoshoot. Weer een stapje dichter bij oneMen en de pioniers, op naar het volgende avontuur samen.