overig

Dan bestaat Kareen 2 jaar! 84 blogs later en ik ben nog lang niet uitgepraat. Zoals je ziet vier ik alvast een feestje met verse muntthee en de welverdiende muffin. Maar ik wil mijn verjaardag niet alleen vieren. Samen met de trouwe volgers en overige lezers sta ik hier graag bij stil, want het is nogal wat. 2 jaar geleden dacht ik, ik gooi er een blog in en we zien het wel. Wie weet heb ik na 3 weken al een writer’s block.
Gelukkig was dat niet het geval.

Wie jarig is, geeft ook graag wat weg. Weet jij een onderwerp voor mijn volgende blog? Jij mag kiezen en ik schrijf er wat over. Diegene met het meest bijzondere onderwerp krijgt van mij een bon voor een appeltaart bij de HEMA. En natuurlijk een geschreven blog over jouw ingezonden onderwerp.

Dus roept u maar, of mail het naar info@kareen.eu. Succes!

Ik was ooit verliefd. Nu ben ik wel vaker verliefd, maar dit moest wel de ware zijn. Bij deze prins kon het eigenlijk niet fout gaan. Ten eerste woonde hij letterlijk om de hoek. Ofwel sjansen en knipogen bij de dichtstbijzijnde AH ( lees: met een rood hoofd nog net hoi over de lippen krijgen bij de kassa). Ten tweede gingen we zo ongeveer iedere vrijdag naar dezelfde kroeg.

Tijdens ons eerste gesprek was er nog een voorval waardoor we wel voor elkaar bestemd moesten zijn: we droegen precies dezelfde groene All Stars. Dit kon niet meer stuk. Dacht ik. De telefoonnummers werden uitgewisseld en meneer ging voor twee weken voor werk naar Frankrijk. Ik trok de stoere gympen aan en stuurde hem een sms.

En daar ging het enorm mis. Ik stuurde een smsje over hoe gezellig ik het vond laatst en met de vraag hoe het in Frankrijk ging. Niets aan de hand zou je denken. Jawel, want ik sloot af met: gr Karin. Hoe haalde ik het in mijn hoofd?! Waren mijn leestekens bijna op en was ik te zuinig om er een tweede smsje achteraan te sturen? Gr, het lijkt bijna op grrrr Karin. Onpersoonlijker bestaat niet. Toch volgde er een antwoord van hem (niet het meest liefdevolle maar toch) en hij sloot af met groeten.

Ik weet niet of het aan de gr lag of aan de ongemakkelijke koppel poging van zijn beste vriend die daarop volgde dat het niets werd, maar deze fout heb ik daarna nooit meer gemaakt. Ik sluit ieder berichtje naar een man die ik ook maar een beetje lief vind af met minimaal één x. Zoals het hoort.

Een week geleden schreef ik een blog over ‘de dag van de ex’, mocht je het vergeten zijn hier kun je het nog eens rustig lezen: De ex.  Een ex kan langer dan je wil in gedachten blijven ronddwalen of nog steeds zorgen voor een boos gevoel. Facebook springt hierop in en heeft een speciale ‘Ik haat vervelende exen’ pagina. Met wekelijks uitspraken die stimulerend zijn om die ex voor altijd uit je hoofd te zetten.

Mocht dit nog niet genoeg zijn dan is er een speciaal spel om het haatgevoel te vergroten en het loslaten makkelijker te maken: monsterlijke exen.

Nog niet overtuigd? Natuurlijk heb ik als Sherlock ook de andere kant onderzocht. Want kan een ex weer een volwaardige geliefde worden? Diverse fora afgespeurd naar het antwoord. Al snel kom je dan terecht bij Viva en daar zijn vrouwen aan het woord die eindeloos wikken en wegen over hun ex. Wat duidelijk wordt is dat het niet zo vaak voorkomt dat exen weer voor lange tijd bij elkaar komen. Maar als er geen groot drama is geweest en ieder zijn eigen leventje op orde heeft kunnen krijgen, waarom dan niet. De ruimte voor liefde is dan weer terug, het verleden speelt geen rol meer en de blije toekomst is samen.

Afgelopen donderdag 2 januari was het  ‘de dag van de ex’. Geen grap, ik las het op Twitter. Ik moest meteen lachen toen ik het bericht zag.  Deze dag kruipen alle exen bij elkaar omdat het hun dag is. Biertje erbij en praten over waar het toch mis is gegaan en hoe prachtig de relatie tot de breuk was. Of er gaan deze dag allerlei haatbrieven de deur uit naar exen die zich compleet als een ezel hebben gedragen en daarvoor moeten gaan boeten.

Maar het is ook een apart iets, die ex. Of iemand moet ik zeggen. Jut en Jul stonden tweede kerstdag een gesprek af te luisteren in de Boterhal (op dit moment dé borrelplek in Breda). Twee vrouwen hadden het over hun dramatische liefdesleven. En daar kwam de hoofdreden: “Ja weet je, wij komen toch nooit van onze exen af”.  Jut en Jul keken elkaar verbaasd aan. Zij geven dus hun ex de schuld dat ze nog steeds vrijgezel zijn. Eh…waarom zijn ze dan niet gewoon weer bij elkaar?

Ik denk dat het angst is voor het nieuwe en onbekende. Vasthouden aan het vertrouwde gevoel met je ex is makkelijk en gaat je geen verrassingen geven. Maar zijn er veel exen die echt weer opnieuw voor elkaar kiezen? Dat is zeker wel een onderzoekje waard. De ex, ik ben er nog niet over uitgepraat.
Ik ga de Sherlock weer uithangen, tot snel!

2014 is zo dichtbij. Kareen viert bijna haar 34ste verjaardag. Het is nu tijd om echt hip te worden. Het sneeuwt op mijn blog, geweldig toch? Nu buiten nog, zodat die strenge winter eindelijk gaat komen. Schaatsen slijpen en op naar de langverwachte Elfstedentocht.
De eerste glühwein drinken bij het haardvuur.

Iets minder hip van mij is dat ik mijn oude homepage foto weer teruggeplaatst heb. Maar deze foto geeft de Kareen weer die ik in het komende jaar wil uitstralen, ogen geopend in beeld en gericht op alles wat mooi is. Het leven is gewoon vurrukkulluk.

Als Eindejaarsknaller wil ik dit Twitter filmpje nog met je delen. Het jaar 2013  in 41 seconden. Proost, vier het oude en zeker het nieuwe tot volgend jaar!

2013 in 41 seconden