overig

Mijn allerliefste pa werd dit weekend vijfenzestig jaar. Slingers, ballonnen, een jukebox en veel lekker eten. Het festijn was van vier tot negen, zodat de kleintjes ook mee konden genieten tot de laatste muzieknoten. Ondanks dat ik echt een avondmens ben moet ik eerlijk bekennen dat dit nog niet zo slecht verzonnen was. Want bier smaakt ook prima vanaf vieren en hoe fit kun je de volgende dag het bed uitspringen na zo’n lange winterslaap?

Vijfenzestig jaar, maar nog amper een rimpel te zien. Ik voel mij trots met zo’n knappe pa naast mij en weet dat ik altijd bij hem terecht kan. Ondanks de afstand Breda-Schijndel is hij eigenlijk altijd dichtbij. Genieten van de kleine dingen, blijven plakken na ieder feest en makkelijk vrienden maken. Ja, dat heb ik allemaal van hem. Maar ook het koppige en chaotische, maar ach dat maakt ons alleen maar speciaal.

Snel weer naar huis voor een potje kaarten in het tuinhuis met de bakplaat aan. Dan proosten we samen op nog minstens vijfendertig jaar!

Het onderstaande YouTube filmpje heeft eigenlijk geen introductie of uitleg nodig. Een aantal maanden geleden kreeg ik het toegestuurd van een vriend en het is al die tijd in mijn hoofd blijven hangen. Op een hele prettige manier. Het zegt alles over nu: we dwalen rond met onze mobiel bijna non stop in de hand.  Laat je meevoeren door dit prachtige tijdsbeeld, hopelijk zorgt het bij jou ook voor wat meer afstand van de digitale wereld. Het echte leven is buiten het beeldscherm en met de liefste mensen om jou heen, KIJK.

In mijn vorige blog besprak ik één van mijn favoriete TV programma’s: de Week van Filemon, waarin hij iedere week een andere bekende Nederlander volgt. Aangezien Filemon mij nog steeds niet gevraagd heeft (zou hij niet het juiste telefoonnummer hebben?) besloot ik een week geleden om zelf een verslag te gaan maken van mijn week. In de vorm van een plog; dat is een duur woord voor een blog vol foto’s. Open je ogen!

Zondag

Is het echt eind september? De warme temperatuur zorgde ervoor dat ik automatisch mijn slippers pakte om de deur uit te gaan. Niet erbij stilgestaan dat slippers in een bos niet ideaal zijn. Maargoed. Het Mastbos is echt een aanrader als je in Breda de stadslucht even beu bent, eindeloos wandelen en er zijn genoeg plekken waar je uit kunt rusten met een lekker kopje koffie of een goede lunch.De topper vind ik de 7 Heuveltjes:met grote speeltuin en de beste uitsmijter die ik in tijden heb gegeten.

Maandag

De temperatuur was deze maandag wat gedaald, ik had de monday blues met als gevolg dat ik in mijn pauze een heuse winterjas kocht. Een warme winterjas waar ik helemaal in kan verdwijnen in mijn favoriete kleur blauw. Toch heb ik de jas nog even flink weggestopt achter mijn herfstige jas, het zal toch niet zo zijn dat dit jaar meneer Winter te vroeg voor de deur gaat staan? In ieder geval ben ik nu voorbereid op de ergste sneeuwstorm, grote regenval en wie weet dan eindelijk die langverwachte Elfstedentocht.

Dinsdag

Ik kan het niet. Klussen. Zelfs de meest simpele IKEA kast brengt al het slechtste in mij naar boven. Toch lukte het mij om deze ladekast zo goed als in elkaar te krijgen. Hij wankelt een beetje, maar dat hoort bij zo’n kast toch? Bij de lades kreeg ik wat hulp, want die tekening kon ik als Hbo’er niet zo goed ontcijferen. Ik ben zeer blij met het resultaat en mijn frustraties tijdens het klussen heb ik laten verdwijnen met een goed glas wijn. Misschien is dat de reden dat die kast een beetje wankelt, maar hij staat.

Woensdag

Op woensdag is het na het werk altijd rennen en vliegen want om 19.10 uur start de training in Raamsdonksveer. Maar dat heb ik er graag voor over, want wat heb ik het basketballen gemist de afgelopen jaren. Geen sport die mij vanzelf naar een binnenzaal kreeg, maar bij basketballen sla ik nooit een training over. Met deze snelle schoenen ben ik helemaal niet meer te stoppen. Naast het trainen ben ik nu ook begonnen met wedstrijd spelen, wat spannend in het begin maar vooral een heerlijke toevoeging aan het weekend.

Donderdag

Lunchen doen we altijd gezamenlijk op kantoor. Er wordt brood gehaald bij de HEMA en iedereen kan zijn voorkeuren doorgeven. Maar soms maak ik een uitzondering, en bestel ik dé beste koffie en tosti van Breda bij Koffie bij Teun. Een knus tentje in het centrum met genoeg plek binnen én buiten. Een momentje rust voor mezelf tijdens de drukke werkweek, af en toe is dat nodig. Naast de Latte is hier de ouderwetse filterkoffie ook echt genieten. Met een stuk zelfgemaakte taart van Teun.

Vrijdag

Thank God it’s Friday! Nu we het toch over eten hebben, Breda heeft de enige echte Jumbo Foodmarket. Ze bakken en braden in de winkel alles voor je:  van verse pasta of pizza tot een Hollandse maaltijd voor 5 euro. Het smaakt vers en er is een café met veel zitplaatsen waar je de maaltijd kan combineren met koffie en thee voor maar 1 euro. Daarna de boodschappen op de band en dan bij thuiskomst: een volle buik en geen afwas. Het concept werkt, iedere dag is het druk zowel bij de kassa als in het eetcafé.

Zaterdag

Wat een begin van de zaterdag. Met een boek en koffie op een warm balkon. Ik moest zelfs mijn zonnebrand gebruiken. De thermometer gaf al snel 20 graden aan. Zal dit echt de laatste keer zijn voorlopig met mijn snoet in de zon? In ieder geval was ik zeer ontspannen en kon ik mijn rustig voorbereiden op de basketbal wedstrijd ‘s middags in een snikhete zaal. Het resultaat: met 1 punt verschil verloren van de tegenstander. Om te huilen natuurlijk maar wel lekker gespeeld en een paar doelpunten gescoord.

En hoe was jouw herfstweek?

“Ik ben op zoek naar een sterke vrouw,” aldus Arie Boonsma in het TV programma De week van Filemon waar ik wekelijks met veel plezier naar kijk. Iedere keer wordt een andere bekende Nederlander een week gevolgd door de camera en Filemon Wesselink. Ik heb dit nog nooit een man zo letterlijk horen zeggen. En vraag mij meteen af waarom dit naar mijn idee een beetje vreemd klinkt uit de mond van een man.

Vanuit de oertijd ging de man jagen en de vrouw was aan het zorgen. Arie haalt deze verhouding met één zin onderuit door toe te geven dat hij dit ouderwetse rollenpatroon wil doorbreken. Een sterke vrouw met haar eigen dingen en waar hij een goed gesprek mee kan voeren, dat is wat hij wil. Maar hoe kijkt de man van nu aan tegen een intelligente vrouw die het vaak zelf wel goed voor elkaar heeft in het leven?

Ik besluit het op Twitter te bespreken met de mannen in mijn tijdlijn. Ik gooi er nog een schepje bovenop door te vragen wat zij vinden van een sterke en intelligente vrouw, mét een aantrekkelijk uiterlijk. Er volgt een lange discussie met voornamelijk mannelijke bloggers, we raken er maar niet over uitgepraat.

De meningen lopen wel erg uiteen. De ene man vindt het woest aantrekkelijk en houdt van de uitdaging om zo’n vrouw voor zich te winnen, terwijl het een andere man weer onzeker maakt. We bespreken ook het inkomen en hebben het idee dat een man het toch prettiger vindt als hij het meeste geld binnenhaalt van de twee. Maar we denken niet dat een sterke man automatisch met een sterke vrouw samen moet zijn. Het moet aanvullend zijn op verschillende gebieden, zodat je elkaar weer sterker en mooier maakt. Een vrouwelijke blogger mengt zich ook in de discussie met een goede uitspraak: “DE sterke man of vrouw bestaat niet, er zijn altijd weer genoeg uitzonderingen. ”

Wat een opluchting. Er is geen duidelijke conclusie over dit onderwerp en we mogen erover blijven praten. Een open einde met interessante zijwegen, daar hou ik van. Arie en mijn Twitter vrienden, mijn dank is groot voor alle openhartige en oprechte meningen. Een sterk verhaal maak je samen.

Vandaag is het NO make-up day: de Brandwonden Stichting daagt vrouwen uit om één dag zonder make-up naar het werk te gaan. Dit omdat een brandwond zich niet zomaar laat wegtoveren en omdat echte schoonheid van binnen zit. Ik zag maandag een Tweet voorbij komen op mijn beeldscherm en dacht meteen: deze uitdaging wil en zal ik niet missen.

Ik ga bijna nooit zonder make-up de deur uit. Wat mascara, oogpotlood en eyeliner maken mijn ogen toch wat sprekender. Daarnaast helpt het natuurlijk tegen het wat-heb-ik-toch-een-slaaphoofd idee in de morgen. Het was dus de ultieme test hoe het zou bevallen zonder dat laagje op mijn gezicht. Het begon al met net wat meer tijd over deze ochtend en ik merkte dat ik meer aandacht besteedde aan mijn kleding en haar. Ik moest blijkbaar van mezelf wat compenseren. Het voelde wat kaal om zo weg te fietsen, maar ik had het geluk dat op kantoor vier andere collega’s ook meededen met dit geweldige initiatief.

Zagen zij er nu heel anders uit? Nee! Natural beauty’s met een onbezorgde en open uitstraling, zo zonder make-up. Hopelijk geeft het de vrouwen met brandwonden een warm gevoel vandaag, want wat komen er veel prachtige foto’s voorbij op Twitter. En zelfs de mannen doen mee, hoe attent is dat.

Na mijn werkdag ben ik ouderwets een fotohokje ingedoken bij de V&D, ja ze bestaan nog steeds! Mag mijn mascara nu de prullenbak in?