overig

1. Het is koud als je in de ochtend naar buiten loopt en zonder vest zit te bibberen op het terras. En waar is dat enorme winterdekbed gebleven?
2. De foto’s van ‘kijk ons hier op de camping in Frankrijk of Italië ‘ op Facebook zijn aan het vervagen en maken plaats voor de  ‘o jee we moeten terug naar school en het werk’  plaatjes.
3. Ik krijg trek in pompoensoep, stamppot en herfstthee met speculaas. Voor de kachel zitten met dikke sokken en een pyjama aan die lelijk genoeg is om alleen thuis te dragen.
4. Het kost ietsje pietsje extra moeite om na het eten naar yoga of basketballen te gaan. Om deze reden wachten we met de aankoop van een nieuwe bank die echt lekker zit.
5. Hallo donker speciaalbier en rode wijn, dag witbier en rosé.
6. Ik ga deze week naar de zonnebank en de kapper, want wie zegt dat je in het najaar geen bruine kleur mag hebben op je huid en in je haar?
7. Ik krijg inspiratie voor de gerechten met de feestdagen en heb een speciale aftelkalender gekocht! Dat zou een grote liefhebber van kerst zeggen…Misschien gaan we richting het zuiden in december en zo niet dan houden we een winterse barbecue in de tuin.

   

Pleinpop 
Zal het met de leeftijd te maken hebben? De drukke kroegen en grote festivals waar ik voorheen vrije (en plezierige!) tijd doorbracht maken nu plaats voor het kleine. Vrijdag was ik daarom precies waar ik moest zijn: in de Biertuin in Schijndel.

De Biertuin is de opwarmer van het festival Pleinpop (op zaterdag) en de intieme sfeer in het park heeft een ontspannende werking in het kwadraat. Sfeervolle lampionnen, een kampvuur, ouderwetse lampenkappen aan boomstammen en een huiskamer- uit- de- jaren- zeventig ingerichte bar met de keuze uit 40 biersoorten.

Terug in de tijd
Ik zie de bekende gezichten van de middelbare school en krijg het ouderwetse gevoel van ‘op stap zijn in Schijndel’. We praten met vrienden en staan in de rij voor de beruchte speciaalbieren. Wachten is geen ramp vanavond, want iedereen kletst tegen je aan en van deze bieren heb je er geen vijf nodig 😉 .

Napraten met shoarma
Om twaalf uur stopt de muziek en besluiten we naar de shoarmatent te gaan bij het ouderlijk huis om de hoek. Daar heb ik wat broodjes naar binnengewerkt vroeger en wat is er weinig veranderd! Hetzelfde vriendelijke personeel en dezelfde onzinnige gesprekken aan iedere tafel. Met de fiets trappen we samen langzaam naar huis en mijn besluit staat vast: ik kies alleen nog voor festivals met een intiem randje.

Stel je ontmoet iemand via Tinder waarvan blijkt dat hij vroeger vier jaar bij je om de hoek heeft gewoond. Daarnaast is hij een oud-collega van je vader.

Dat bestaat niet

zou je denken. Dit overkwam mij een jaar geleden en intussen woon ik een half jaar samen met hem in Sint-Michielsgestel, enkele kilometers van geboorteplaats Schijndel. Het was de laatste plek op aarde waar ik verwacht had te gaan wonen. Nu weet ik: het is DE plek op aarde waar ik wil wonen.

Ik kom de bekende koppen van vroeger tegen op straat, in de yogaschool en tijdens het borrelen bij een wijnbar in Schijndel. Ik zie nu pas hoe wonderschoon het buitengebied is waar mijn wortels liggen. De familie en vriendinnen van vroeger zijn op fietsafstand te bezoeken en er ontstaan nieuwe banden. Er is gezelligheid binnen handbereik.

Samen maken we kilometers door de bossen en de bergen. De afgelopen 365 dagen sliepen we in een strandhuisje in Wijk aan Zee en ontdekten we boekenstad Deventer en een gedeelte van de Veluwe. We vierden kerst in het verlaten Vianden en hadden ons eerste camping avontuur in de Ardennen.

Met de kinderen bakken we taarten in het weekend, spelen we potjes basketbal en gaan we verplicht een keer in de maand spelen op het strand.

Met één swipe naar rechts heb ik een spektaculaire prijs gewonnen.

In een eerdere blog vertelde ik over Seats2meet, een flexwerkplek in Den Bosch waar ik mij kan storten op het schrijven en gezelschap heb van andere freelancers. Daar heb ik Doris ontmoet, zij is een vertaalster en haar vertaalbureau heet Deckers Translations . Op Twitter (@d_translations) plaatst zij dagelijks intelligente taalweetjes en ik kan er geen genoeg van krijgen.

Het kan zijn dat jij geen Twitter hebt, lees hieronder dan mijn 10 verzamelde taalweetjes van dit account:

1. Bij het typen van het woord topprioriteit heb je alleen de bovenste rij letters van je toetsenbord nodig.
2. Morfine is vernoemd naar Morpheus, dr Griekse God van de Dromen.
3. De persfotograaf in La dolce vita van Fellini had de achternaam Paparazzo – sindsdien worden fotografen soms paparazzi genoemd.
4. De term freelance werd in de 14e eeuw gebruikt voor huursoldaten die tegen betaling voor verschillende legers vochten.
5. Echt waar! De voorzitter van de Nederlandse Vakbond Pluimveehouders heet Hennie de Haan.
6. Hagelslag wordt in Vlaanderen ook wel muizenstrontjes genoemd (in de volksmond).
7. Zul je net zien! Het woord ongeluksgetal heeft 13 letters
8. In de categorie: originele koosnaampjes voor je man/vriend/buurman – een hunk heet in het Afrikaans een oogplesiertjie.
9. Een wacho is een man die geen watje wil zijn, maar geen macho durft te zijn (Van Dale).
10. De Italianen leenden het woord toast uit het Engels, maakten er een meervoud bij (tosti) en leenden dat weer uit aan ons #tostigate
    

Ieder jaar schrijf ik een blog met lovende woorden over Paaspop en kan ik daarna niet wachten tot de volgende editie. Dit keer is het anders en vraag ik me af: barst Paaspop teveel uit zijn voegen om te blijven gaan?

Voor een geboren en getogen Schijndelse die opgegroeid is met dit festival voelt het  alsof ik in een doolhof ben beland. De bestrating zorgt voor een netter geheel, maar ik mis de planken met modder om door te banjeren. De tenten staan in hogere steigers en door de ontelbare kleuren en geluiden ben ik binnen enkele seconden het overzicht kwijt.

Met vrienden komen we samen in de Apollo tent voor een optreden van Hans Teeuwen. Het is raar om een cabaretier op een podium te zien praten waar normaal een band speelt. We zijn geen liefhebbers van hem en besluiten na een kwartier om verder te lopen. We dansen op reggae muziek en daarna zien we een krachtig optreden van Matt Simons. Vervolgens is het tijd voor koffie en een visje (wat een combinatie trouwens) en lopen we van de ene tent naar de andere zonder ergens te blijven hangen. De Chrystal Fighters maken het ronddwalen zonder duidelijk doel goed, wat een vrolijke en opzwepende muziek!

Het vertrouwde zit hem in het samenzijn met de beste vrienden, het kletsen met oude bekenden en het opgaan in de muziek. Ik mis echter de gemoedelijke sfeer, overzicht op het terrein en optredens zonder wachtrijen. Want de afsluiter Kensington zit er niet in, wachten in de regen totdat je in een volle tent Paaspop afsluit is niet onze manier. Ik ben nieuwsgierig hoe de organisatie het zelf heeft ervaren en of de drukte volgend jaar beter opgevangen zal worden…