overig

Het lijkt alsof ik een lang weekend naar zo’n wellness oord ben geweest. Twee dagen bij het thuisfront en ik voel mij als herboren. Mijn vader (ons pap) is vandaag zesenzestig jaar geworden en de feestelijkheden begonnen gisteren al.

Aan de lange tafel wordt bij iedere verjaardag over de meest uiteenlopende onderwerpen gepraat. Het laatste nieuws van de beide families, de problemen in de wereld en last but not least: slap geouwehoer.

Daar zijn wij goed in als Vennen en Kraaien. Praten over niets maar op zo’n manier dat het toch lijkt dat het ergens over gaat. Bijven hangen in grappen die al vaak gemaakt zijn maar toch weer zorgen voor buikpijn van het lachen. Mijn oom die wat mij betreft de spreuk van het jaar erin gooit: ‘ Waar je van droomt kun je niet van wakker liggen.’

Rond elven ga ik naar bed en besluit ik zijn raad op te volgen. Hierdoor val ik rustiger in slaap dan anders, zonder ook maar één gedachte. De volgende ochtend blijft de rust er goed in, want ik kan bubbelen en de Viva lezen totdat het ontbijt klaarstaat. Alsof dat nog niet genoeg verwennerij is, gaan we daarna met het gezin en aanhang lunchen en pesten in het dorp. Tot slot worden wij bij terugkomst verrast door Sinterklaas die dit jaar eerder ons huis in Schijndel heeft gevonden. De cadeautjes vliegen in het rond en tevreden vertrek ik van de plek waar ik weer helemaal kind mocht zijn.

In 1995 dook dorpsheld Theo de King uit Schijndel in de taxi bij Maarten Spanjer. Heel ons dorp zat voor de buis gekluisterd en wij konden niet stoppen met lachen. Ik weet nog goed dat hij vlak daarna tijdens een Examenstunt op de middelbare school een optreden gaf. Tranen over mijn wangen, wat was die man gek zeg. Zielig aan de andere kant, want hij had geen gemakkelijke jeugd gehad en ergens was hij zichzelf kwijtgeraakt.

Sinds die aflevering van Taxi is mijn nieuwsgierigheid naar het leven van een taxichauffeur alleen maar gegroeid. Dan maak je toch iedere dag wat bijzonders mee? Een bekende van mij heeft dit beroep en geeft toe dat deze baan nog geen minuut saai is. Iedere passagier die bij hem instapt vertelt zijn verhaal. Hieronder zijn notities van zomaar een avond in Zwolle en omgeving:

• Een man van eind 50 en in het bezit van een rollator haal ik op, hij is bij zijn moeder op bezoek geweest. Hij is zeer bereisd en hij vertelt dat hij diverse rollen heeft vertolkt in de opera en operettewereld totdat hij erg veel last kreeg van zijn gezondheid. Ik noem een ontsteking in de hersenen en zelfs een hersenbloeding. Volgens deskundigen zou hij zijn grootste passie zwemmen nooit meer kunnen uitoefenen. Maar deze man laat zich niet klein krijgen, altijd positief waardoor hij de kracht heeft kunnen vinden om weer zelfstandig te wonen en zelfs weer te kunnen zwemmen!
• Ik heb een forse vrouw in de auto met een verstandelijke beperking. Ze heeft haar vriend aan de lijn die Sinterklaas Kapoentje voor haar zingt.  “Die achterlijke idioot is niet goed wijs met zijn liedje”, dit zijn haar openingswoorden. Sinterklaas is dus niet haar grootste vriend, maar toch gaat ze cadeautjes kopen.
• Pff wat heftig, een schietpartij midden in de nacht op een plaats die ik net 10 minuten daarvoor heb verlaten. Maar de show must go on en de mensen moeten naar huis worden gebracht. Natuurlijk is de schietpartij onderwerp van gesprek als er 3 jongemannen instappen. Op de achterbank wil een van hen een joint opsteken, maar daar steek ik een stokje voor. De jongeman voorin zegt te hopen voor de politie dat er niet met een revolver is geschoten. Ik wil graag weten waarom? “Nou bij een revolver vliegen de hulzen niet weg maar blijven in het wapen en dus is er geen bewijsmateriaal. ” Wat houdt ons bezig, denk ik bij mezelf.

Dit was nog maar een greep uit de verhalen die hij mij verteld heeft. Ik blijf nieuwsgierig, steeds als ik hem zie. Taxichauffeur word je niet zomaar, ik vind hem nogal een geslaagde therapeut.

Paris, 13 Novembre 2015

Potjandorie zit ik deze blog gewoon te typen op mijn eigen MacBook Air. Ik-moet-bijna-huilen-zo-dankbaar. Dat ik niet meer hoef te schelden als de Acer uit 1870 vastloopt en alleen te gebruiken is met oplader in het stopcontact. Dat ik alleen maar op de aan/uit knop hoef te drukken en ik ben meteen waar ik moet zijn. Zonder ingewikkelde handelingen om alles te installeren. Dat dit prachtexemplaar na nachtenlang dromen van mij is!

Ik had een streng spaarplan opgesteld om de Macbook te kunnen kopen. Maar ik heb het niet nodig gehad, door gewoon wat rustiger aan te doen met geld en wat hulp van bovenaf kon ik vandaag naar de winkel rennen om de buit in te slaan. Ik kreeg er een gratis training bij, waardoor ik binnenkort op een zaterdagochtend nog dieper in de Apple wereld ga duiken.

Morgen ga ik met mijn nieuwe liefde op pad. Want hij is zo licht dat ik er uren mee kan gaan pronken zonder een zere schouder te krijgen. Ik kan niet wachten om hem voor te stellen aan mijn favoriete koffietent waar ik regelmatig zit te bloggen. Zullen er veel jaloerse blikken mijn kant op komen?

Het is november. Ik zie de ene na de andere challenge voorbij komen. De snor laten staan voor het goede doel, in dit geval de strijd tegen prostaatkanker. Een sterk initiatief dat Movember en het zorgt voor een andere kijk op de mannen. Een maand koken zonder pakjes en zakjes. Moeders die in november zichzelf extra slank en mooi gaan maken. Geen idee waarom of hoe, want ik heb niet verder gelezen. Ik ben geen moeder en al was ik het wel dan ga ik mezelf niet uitdagen door bijvoorbeeld geen chips meer te mogen eten. Een straf voor mij, zoals ik al vaker beschreven heb.

Ik heb besloten om aan geen enkele challenge mee te doen. Want als ik mezelf iets opleg gaat het juist de andere kant op. Zo maakte ik een week geleden, aan het einde van mijn vakantie goede voornemens. Na een week lijkt het snel om dit al te evalueren, maar toch heb ik er behoefte aan. Het resultaat tot nu toe bewijst namelijk voor mij dat niets te plannen is, zeker niet als je er te veel mee bezig bent. En dat vooral de laatste tijd alles anders loopt dan ik van te voren had bedacht en op een prettige manier moet ik zeggen.

Ik zou gaan zwemmen omdat ik yoga beu was, geen zin in zweverigheid en kruidenthee. Deze week dronk ik liters kruidenthee en komende donderdag ga ik weer naar de yogales. Waarom? Omdat Steve Jobs in zijn boek beschrijft dat zenmeditatie zijn leven heeft veranderd. Plus ik heb last van mijn schouders en nek en ik weet hoe goed yoga daarbij helpt.

Ik zou lid worden van de bibliotheek. Het is wel vier keer door mijn hoofd gegaan om daarbinnen te lopen maar in mijn lunchpauzes had ik steeds andere ‘belangrijke’ dingen te doen, tja prioriteiten stellen hè…

Ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar dan ga ik zeuren en ik had mezelf voorgenomen om dat niet meer te doen. Bij deze wens ik iedereen die wel een challenge gaat doen succes. Kom maar op met die mannen met sexy snor en met de gezonde recepten van het koken zonder pakjes en zakjes.