boeken

Het is er al. Nu? Ja nu. Ik betrap mezelf weleens op de illusie dat ik eerst dit moet doen of dat behalen voordat ik gelukkig kan zijn.

Mo Gawdat maakt met zijn boek ‘De logica van geluk’ een helder statement: ongeacht de hindernissen die op ons pad komen, de lasten die we met ons meedragen en de beproevingen die we doorstaan, bezit ieder van ons het vermogen om gelukkig te zijn met het bestaan zoals het is.

In zijn boek beschrijft hij zijn zelf samengestelde formule die hem geholpen heeft om over de dood van zijn 21-jarige zoon heen te komen. Hieronder geef ik een paar tips uit het boek om je leven (op de goede manier) ondersteboven te gooien.  Ren daarna alsjeblieft naar de boekhandel, want dit optimistische boek geeft inzicht in het kwadraat!

1. Negatieve gedachtes gaan of over het verleden of over de toekomst. Het heeft niets met nu te maken. Daardoor hebben deze gedachtes geen zin. Het verleden is niet te veranderen en de toekomst niet te voorspellen. Je DENKT het alleen, maar het is niet de waarheid. Stop het gepieker door bewust te kijken en te voelen wat er om je heen is. Of buig het negatieve om naar een positieve gedachte, waar ben je NU blij om? Je brein is geheel door jou te besturen en dat is een grote opluchting!
2. Alles wat je bezit is tijdelijk. Zowel de spullen in huis als die goedbetaalde baan. Na je dood kun je er zelf niets meer mee en zal een ander de baan overnemen. Zolang je jaagt op het ‘hebben hebben hebben’ blijft het geluk ver bij je vandaan.
3. Benoem je angst en kijk hem recht in de ogen. Ieder mens heeft een bepaalde angst en de keuze aan jou is, blijf je er voor wegrennen of ga je het aan? Ondanks je angst is het de kunst om een drempel over te gaan. De veranderingen in het leven maken je sterker in plaats van zwakker. Ga bij iedere nieuwe stap na, Wat is het ergste wat me kan overkomen? en buig het daarna om. Want hoe fijn is het om vervolgens te bedenken wat het BESTE is wat jou kan overkomen?

De schrijvers van het boek ikigai bezochten voor het antwoord op deze vraag het Japanse eiland Okinawa, waar meer gezonde en actieve honderdjarigen wonen dan waar ook ter wereld.

Volgens de Japanse traditie heeft iedereen een ikigai, een reden van bestaan. Heb jij deze reden gevonden (je levensdoel) dan kun je de zwaarste stormen in het leven doorstaan. En wat zorgt er volgens de honderdjarigen uit Okinawa verder voor dat je lang en gelukkig leeft? Hieronder vijf redenen die ik uit het boek heb kunnen vissen, hopelijk word je hierdoor nieuwsgierig naar het gehele verhaal want ik vind dit een literaire aanrader in het kwadraat!

1. Accepteer je gevoelens en gedachtes. Zijn deze obsessief, dan moet je niet proberen ze te controleren of ervan af te komen want dan worden ze juist sterker. Heet ze welkom en observeer ze, laat het er zijn.
2. Beweeg matig en tuinier iedere dag . Eet totdat je 80% vol zit, gebruik kleine schaaltjes voor de gerechten en pak geen grote borden. Zet drie keer per week vis op het menu, met verse groenten en fruit uit de eigen moestuin.
3. Een sterk sociaal netwerk is onmisbaar: hechte vrienden en familiebanden vergroten het geluk. Het is een traditie op Okinawa om sterke banden te hebben binnen de lokale gemeenschappen. Zo zijn er moai’s ontstaan, informele groepen personen met overeenkomstige interesses die elkaar helpen.
4. Matige stress heb je nodig om uitdagingen aan te kunnen gaan, alleen zorg ervoor dat stress niet de grote vijand wordt. Pak iedere dag een moment voor jezelf, mediteer of ga langer dan gebruikelijk in bad. Doe rek- en strekoefeningen of geef jezelf een ontspannen hoofdmassage.
5. Lachen is het allerbelangrijkste. Zing en dans samen met je kinderen of kleinkinderen. Vier het leven en houd je ikigai in leven tot na het pensioen.

Zonder verwachtingen stappen we de bioscoopzaal binnen. Het is druk voor een zomerse zondagavond in het Pathé en we raken aan de praat met de buurvrouw. Zij is met dezelfde insteek naar de film gegaan, want het wereldberoemde boek van Roald Dahl kan toch niet overtroffen worden door een film van Steven Spielberg?

Binnen vijf minuten kijk ik met verbazing naar de prachtige beelden op het doek. De GVR ofwel The BFG (The Big Friendly Giant) loopt met reusachtige passen door de straten van Londen. Zijn manier van lopen, de karaktertrekken die tot in de puntjes zijn uitgewerkt en zijn stuntelige taalgebruik; het is zo indrukwekkend!

Hij heeft een missie in Londen: de 10-jarige Sophie ‘ontvoeren’ vanuit het weeshuis. Samen gaan ze naar zijn thuis in een grote grot in de bergen waar ontelbare potjes gevuld met dromen staan. Als ik naar Sophie kijk zie ik mezelf terug als 10-jarige, een dromerig en nieuwsgierig meisje met aandacht voor ieder detail. Bang voor het kwade, maar stiekem geen avontuur willen missen.

De GVR en Sophie beleven spannende avonturen, ze vechten tegen mensenetende reuzen die met een invasie de menselijke wereld proberen te veroveren. Alleen al voor de onvergetelijke scènes in de natuur moet je deze film gaan zien. In één klap word je verliefd op het sprookjesachtige landschap en de aandoenlijke vriendschap tussen Sophie en de reus. Daarnaast zit er genoeg droge humor in de film, zoals een scène in het koninklijke huis waar de reus amper in past en het personeel moet zweten om hem een zitplek en eten te geven.

Het einde zal ik niet verklappen, behalve dan dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Tevreden loop ik met mijn vriend de zaal uit en ik kan niet wachten totdat de Grote Vriendelijke Reus met een potje vol mooie dromen voor het slaapkamerraam staat.