All Posts By

Kareen

overig

Project aardbei

IMG_20150714_115920
35 jaar en nog nooit zelf jam gemaakt, dat is toch schandalig? Ik schaam mij diep. Gisteren tijdens mijn vrije dag besloot ik dat het hoog tijd werd om te gaan knoeien en knutselen in de keuken.

Het recept kreeg ik vorige week in Winssen toen ik daar logeerde, maar om er zeker van te zijn dat ik niets zou vergeten zocht ik ook nog even naar een recept op internet en vond deze van Laura’s Bakery.

 Nu de potjes vol jam voor mij staan besef ik dat het wel heel gemakkelijk en snel ging. Maar wat is het een leuk creatief proces waar je doorheen gaat! Eerst de potjes voor de jam steriliseren door ze te koken en daarna met de aardbeien aan de slag. Helaas was ik vergeten om een goede kom te kopen voor de staafmixer. Gevolg: de hele keuken inclusief mijn nieuwe truitje onder de rode troep. Het voordeel was wel dat ik nu eindelijk de tegels van mijn keuken eens goed kon schoonmaken.

Maar dan de geur. Ik was meteen weer terug op de boerderij van opa en oma. Mijn oma was dol op het zelf maken van jam, rabarber en appelmoes. Mijn keuken vulde zich met herinneringen waardoor ik het gevoel had dat ze er even bij was en trots toekeek.

Geleisuiker en citroensap erbij en daarna het geheel laten koken. Na het afkoelen de hete massa in potjes doen en ze even omdraaien zodat de jam langer goed blijft. Dat omdraaien was weer even lastig, want ik had van die goedkope potjes gekocht die niet zo goed sloten waardoor er de nodige jam ontsnapte. Weer wat geleerd voor de volgende keer. Vervolgens werd mijn geduld erg op de proef gesteld, want ik moest echt wachten totdat de jam afgekoeld was voordat ik aan tafel kon.

Na een paar uur opende ik één van de potjes en smeerde de beschuitjes vol met rood geluk. Het smaakte goed en ik heb meteen plannen gemaakt voor een volgend project.

Wat zal ik dan maken, rabarber of appelmoes?

IMG_20150714_180317

overig

Bloggen in het kwadraat

Een maand geleden gaf ik het al aan, het roer gaat om bij Kareen. Inmiddels heb ik mij opgegeven voor de cursus ‘Voor kinderen schrijven’ in Eindhoven en ‘Mathilda’ van Roald Dahl heb ik in één adem uitgelezen. Op naar het volgende kinderboek wat ik zal gaan verslinden.

Maar dan mijn blog. Ik denk veel na over mijn blog. Want na 3 jaar is het soms lastig om vernieuwend te blijven. En waar ik begon met het Dertigers Dilemma als centrale thema, ben ik nu op zoek naar een nieuwe rode draad. Maar waar ga ik die vinden? Word ik op een dag wakker en komt het dan ineens in mij op? Die kans schat ik klein in.  Ik denk door het zoveel mogelijk te doen. Het schrijven.

Ik heb wat onderzoek gedaan op Twitter, en andere bloggers zijn het er unaniem over eens dat de inspiratie groeit als je zoveel mogelijk blogt. Waardoor ik vanzelf mijn niche zal gaan vinden. Bovendien hoe fijn is het om zodra het kan bezig te zijn met datgene waar ik echt diep van binnen blij van word. Zonder twijfel wil ik schrijven op welke manier dan ook.

Mijn streven is dagelijks één blog, maar mocht het warme weer mij een keer naar zee lokken of wil ik bier proeven in plaats van bloggen dan ga ik niet daarna in een hoekje huilen. Juist door mijn gezellige leven krijg ik altijd weer inspiratie. En ik laat mijn creatieve proces niet graag blokkeren door regels of verplichtingen.

Mocht jij een keer wakker worden met een goed idee voor een blog of wil jij een keer schitteren hier met een gastblog? Laat het mij weten in een reactie hieronder of mail naar in**@ka****.eu.

overig

Zweten in het Goffertpark

Met 35 graden is een festival in de volle zon geen makkelijke opgave. Maar al was het 45 graden geweest en moest ik er eerst een marathon voor lopen, dan nog zou ik meteen weer gaan.

We besloten eind van de middag rustig te vertrekken naar het grootse park in Nijmegen, zodat de ergste hitte voorbij zou zijn. Helaas was het in de pendelbus een ware sauna. Geen raampje kon open en iedereen plakte aan elkaar. Snel de bus uit, om samen met 60.000 mensen naar de Britse folkrockband, die eind 2007 opgericht werd door de zanger Marcus Mumford, te gaan kijken. Toch moesten we wel een paar uurtjes wachten om ze te zien. Daardoor konden we intussen wennen aan de drukte en de koude biertjes eh het water om fit te blijven voor HET optreden van de avond.

Het publiek was wel erg druk aan het praten tijdens het voorprogramma wat gevuld werd door goede optredens van onder andere Bear’s Den en The Vaccines. Lag dit aan de warmte waardoor het lastiger was om je te focussen of kwam iedereen toch echt alleen maar voor Mumford and Sons?

In ieder geval had het publiek meteen de volle aandacht bij de eerste klanken van de band; alle ogen op het veld waren naar het podium gericht. Zowel de ‘oude’ nummers als de nummers van het nieuwste album “Wilder Mind’ werden hard meegezongen. De zon ging langzaam onder, waardoor het nummer ‘Awake my soul’ nog meer diepgang kreeg. Kippenvel. De laatste nummers werden extra krachtig door een bijzondere lichtshow en zelfs vuurwerk op het podium.

Met een grote lach liepen we weer richting de pendelbus, wat afgekoeld maar warm van binnen dankzij Marcus en zijn zonen.

Mumfordandsons

overig

Het buitenbeentje

Op de middelbare school had ik genoeg vriendinnen en werd ik voor ieder feestje uitgenodigd. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit in mijn leven gepest ben. Vrolijk ging ik deze tijd door, met af en toe wat onzekerheid zoals dat past bij een tienermeisje.

Ondanks dat mijn sociale leven vanaf die tijd al rijk was, weet ik toch hoe het voelt om een buitenbeentje te zijn. Ik verdwaal zo graag in een boek en schrijf wanneer het kan. Ik fantaseer erop los en kan zo de tijd van mijn leven hebben. Of ik ga de natuur in, zodat al mijn zintuigen open gaan staan. Ik ben gevoelig, waardoor ik niet iedere dag van de week volle drukte om mij heen kan verdragen. Dit heeft lang wat lopen wringen, want was het niet raar dat ik af en toe tijd voor mezelf nodig had? Moest ik niet onder de mensen zijn en alles beleven zodat ik nergens buiten viel? Ik plande mijn agenda dan vooral vol om er maar bij te horen, terwijl alle prikkels om mij heen soms echt teveel werden.

Nu omarm ik mijn gevoeligheid en voel ik mij gezegend dat ik intens kan genieten van muziek en weet te verdwalen in een groots verhaal. Een diepgaand gesprek met rode wijn geeft mij zoveel meer energie dan een avond in een volle kroeg.

Ik durf anders te zijn en hoop dat alle buitenbeentjes dit met mij gaan doen. Al kost het jaren, uiteindelijk ben je toch het liefst dichtbij jezelf.

IMG_20150622_072821

 

 

 

 

 

overig

Het roer om

Het doet een beetje pijn. Zoals altijd als je ergens afscheid van moet nemen. Tegelijkertijd voelt het als een grote opluchting.

Begin dit jaar vertelde ik enthousiast over het opstarten van mijn tekstbureau Kareen. Vastberaden om op volle kracht opdrachten binnen te gaan halen en om uiteindelijk echt voor mezelf te beginnen. Na een paar maanden zonder opdrachten merkte ik echter dat ik geforceerd bezig was met het zoeken naar klanten en kwam ik steeds meer tot de ontdekking dat een eigen bedrijf niet genoeg bij mij past. Het voelde als iets moeten, terwijl ik in mijn hart al wel wist dat dit het niet zou gaan worden.

Ik laat het los, de website gaat eind deze maand uit de lucht, maar ik ga zeker die pen niet neerleggen. Ik ga mij opgeven voor een cursus ‘Voor kinderen schrijven’ in september en dat voelt nu al als een goed nieuw begin op schrijfgebied. Intussen staat er een fotosessie gepland met basketbal maatje en fotografe E. om mijn blog wat te pimpen. Oh en voor de duidelijkheid: ik blijf graag beschikbaar voor vrienden en familie voor welke schrijfopdracht dan ook. Kom maar op.

Intussen gooi ik deze met een kleine traan in de prullenbak en begin ik vrolijk aan Matilda van Roald Dahl. Ter voorbereiding op de cursus in september, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen toch?

IMG_20150616_143642