3 maanden geleden stapten we uit het vliegtuig na 2 onvergetelijke weken in Thailand en nu zagen we elkaar voor het eerst weer. We spraken af bij de Burger King want een paar katerige mannen hadden honger. M. zat al schaamteloos 2 Whoppers naar binnen te werken toen ik aankwam op de afgesproken tijd + het Brabantse kwartiertje. Ik ben de moeilijkste niet en bestelde ook meteen een Whopper en daarna een Twix ijsje. Hoe fijn dat je meteen weer jezelf kunt zijn bij elkaar. Dat ijsje was alleen iets over de datum gok ik, want ik heb nu nog kiespijn van het kauwen op knoerharde stukjes chocolade.
F. sloot ook aan en at vrolijk mee. Een Starbucks en een film over de haven van Rotterdam verder in de stationshal waggelden we naar de Metro. Op naar het Vroesenpark voor het festival Duizel in het park. We voelden ons meteen thuis in de hippie-achtige sfeer en haalden de nodige Oehoe’s. De roze kleedjes werden neergelegd door S. en daar zijn we ook niet meer vanaf gekomen totdat we echt weer vreselijke honger kregen. Bijna moesten we verhuizen voor een hangmat liefhebber, maar die lieten we toch maar naast ons hoofd bungelen. Alles beter dan opstaan.
De gesprekken gingen van Tinder naar salarisverhoging en van liefdesverdriet naar de raarste plek waar je ooit wakker werd. En natuurlijk over onze vakantie in Thailand, het enige minpunt wat wij van deze vakantie konden noemen is dat er WIFI was in de jungle. Het leek wel een trage film gisteren, maar dan een goede waarin we alleen maar hoefden te genieten van de zon, de muziek en van echt interesse tonen in elkaar. Van de laatste Oehoe’s kochten we nog een paar speciaal biertjes en we sloten de dag af met een stevige maaltijd in het centrum van Rotterdam.
Daarna vertrokken we naar onze huizen in Rotterdam, Katwijk, Eindhoven en Breda. Een kilo erbij, maar met een enorm relaxed gevoel wat ik niet meer kwijt wil raken. De hippie in mij is geboren.
