Na een jaar turnen in een benauwde zaal wist ik het zeker: wegwezen daar! Als meisje van elf jaar kreeg ik trillende benen op de smalle balk. Dat pakje zag er stom uit en zat veel te strak. Na dit fiasco moest ik een keuze gaan maken voor een nieuwe sport. Ik besloot mijn grote zus achterna te gaan…
Ik voelde me meteen thuis op het basketbalveld in Schijndel. De sfeer in de sporthal was goed en de sport zelf zorgde ervoor dat ik drie keer per week de puber frustraties eruit kon gooien. Met het meidenteam vochten we op het veld en soms ook in de kleedkamer met de tegenpartij. We huilden met z’n allen als we met één punt verloren, want dat lag natuurlijk aan die partijdige scheids. Blij en trots waren wij en onze ouders na het behalen van de tweede plek op de Zuid-Nederlandse Kampioenschappen.
Basketballen = alle emoties voelen en laten zien. Soms ben ik bang dat ik een blessure krijg en het moet opgeven, maar ik laat de liefde overheersen. Deze match heb ik bij geen enkele andere sport gevonden.
Ik zie kinderen naar voetbal en hockey gaan, dat zijn wel de populairste sporten van het moment. Tegen de ouders van deze kinderen wil ik zeggen: neem ze een keer mee naar het basketbalveld en het liefst naar BC Agathos! Na een zwetende proefles met fanatieke leeftijdsgenoten zijn ze gegarandeerd verkocht.
No Comments