De foto’s zijn namelijk in het water gevallen tijdens de survival bij Poldersport de Kwakel. Volgens mij heb ik mijn verstand daar ook laten liggen, want diep nadenken lukt niet meer. Het enige wat ik mij herinner van het weekend met de dames van het basketballen en de trainer is dat:
- we gemakkelijk voor de gek te houden zijn. Op de heenweg stoppen we twee keer bij een outdoor centrum en denken we zonder twijfel dat het de eindbestemming is. De organisatie heeft echter wat anders in gedachten.
- de Vinkeveense plassen schitterend zijn, vooral met de zon op het water. De roadtrip brengt ons naar een sfeervolle plek in de polder om te overnachten.
- een zeskamp behoorlijk op je zenuwen kan werken. Per viertal stappen we in een hobbelton en lopen en sturen we tegelijk. Na een paar minuten ben ik de oriëntatie kwijt en kunnen mijn handen mijn voeten niet bijhouden. Een skelter lijkt simpel om te besturen, maar wat valt het tegen op een gladde baan met zo’n wiebelig voertuig.
- survivallen zorgt voor schaterlachen-zonder-te-stoppen. Met regen en wind valt bijna iedere teamgenoot in het water met kleding en sportschoenen aan. Snoekduiken, aan trapezes hangen en uitglijden over glibberige kussens op het water; bepaalde dames en een heer durven ALLES.
- een warme douche en een smakelijke barbecue na zo’n intensieve dag godsgeschenken zijn. De organisatie vergeet niets en zorgt voor een spelletjesavond met originele opdrachten.
- slapen niet inbegrepen is met een dj die zijn liedjes tot een uur of twee wil laten horen. De handstand wordt geoefend (je weet nooit waar het handig voor kan zijn, een afleidingsmanoeuvre voor de tegenstander bij een volgende wedstrijd?) en de hoelahoep gaat rond zodat de heupen soepel blijven.
- ik op de terugweg aan het tellen ben hoeveel nachtjes het slapen is tot het volgende uitje.
Dat is alles wat ik kan navertellen van het weekend boven de rivieren, verder is het één groot mysterie.
No Comments