Rotterdam, de dag van de bekerfinale. Ik loop richting de winkels en kom terecht in een stroom van voetbalsupporters. Ze zingen het Feyenoord lied en gooien rotjes op straat. Ik blijf rustig en ben opgewonden want ik ga straks veelgeprezen koffie en vers desembrood met Italiaanse worst en kaas proeven.
Ik heb met een vriendin afgesproken bij Hopper Coffee in het Witte de Withkwartier. We kletsen zonder stopknop en besluiten om hierna een kijkje te nemen bij kledingwinkel Movimento. Allebei scoren we een zomerjurk en intussen belt een andere vriendin uit Rotterdam; ze is in de buurt en vraagt of we zin hebben om ergens wat te gaan eten.
‘Ja!’ roepen we in koor. In de Wijnbar bestellen we wijn, stokbrood met smeersels en een voor ons onbekende vis. We praten nogal hard in deze rustige bar, maar wat kan ons het schelen. Want er zijn dringende zaken te bespreken, over een maand staat namelijk de trip naar de Ardennen op het programma. Na drie wijn zijn we vastbesloten: dit wordt de vakantie van ons leven.
Iets voor achten lopen we richting de metro en horen we gejuich vanuit de kroegen. Feyenoord heeft gewonnen! Alle drie hebben we een andere metro nodig en als ik in de trein richting Breda stap kom ik tot de conclusie dat ik mijn telefoon vandaag amper heb aangeraakt.
Ik kijk uit het raam en zie de felle zon die langzaam door de wolken zakt. Intussen is mijn overbuurman in paniek. Hij kan niet meer bellen met zijn Samsung want de luidspreker is kapot. Hij vraagt of ik hem misschien kan helpen, ik mompel dat ik niet thuis ben in de Android wereld. Hij ziet de zon niet, maar alleen het licht van zijn beeldscherm.
No Comments