Het blijft voor mij het meest lastige onderwerp om over te schrijven. De liefde. Wat vertel ik wel en niet hier? Ga ik de diepte in of houd ik het oppervlakkig? Nee. Ik open mijn hart. Steeds een beetje meer.
Vanochtend praatte ik daarover met M. bij lunchroom Jan en alleman in Breda. Ik ken haar van het basketballen en we kwamen erachter dat we allebei van koffie houden. En van (het praten over) de liefde. Hoe lastig het kan zijn om echt te vinden wat je ‘zoekt’.
Soms wankelt het nog wat in mijn en haar leven en dan ben je extra vatbaar voor aandacht. Ga je dan ook nog eens online daten, dan komt de aandacht vanzelf. Want uit ervaring kan ik zeggen dat een date via internet zo geregeld is. Wat berichtjes op en neer, overstappen naar WhatsApp en dan ga je al snel afspreken.
Makkelijk zou je denken, maar hoe ga je naar een date zonder verwachtingen? Gewoon open erin zonder mening. Dat vind ik lastig. Want door zijn profiel te bekijken heb ik al een beeld. Door het eerste contact via de telefoon word ik enthousiast gemaakt. Maar het gevoel komt pas tijdens de date. Dat kan geen foto of berichtje creëren. Ik ben kritischer geworden. Ga niet met Jan en alleman afspreken. Kijk eerst goed naar het profiel en naar de tekst. Blijf bij mezelf in wat ik wel en niet wil delen.
Vanochtend kwamen we tot de conclusie dat we het nodige leren van het (online) daten, vooral over onszelf. Je weet toch niet hoe het loopt in de liefde en hoe het over een maand is. Of over een jaar. Liever nu plezier maken en jezelf blijven ontwikkelen. Deze koffie krijgt zeker een vervolg, ook buiten het basketbalveld kunnen wij volgens mij veel van elkaar leren.
No Comments