Hoe ik vrienden werd met Netflix

Drie weken geleden besloot ik dat het tijd was om Netflix te gaan ontdekken. Ik wilde weten waar iedereen om mij heen zo lyrisch over is. Een gratis proefmaand afgesloten en na een korte ruzie met Chromecast zat ik er klaar voor. Maar ik was ervan overtuigd dat ik na een maand toch wel uitgekeken zou zijn. Het onwaarschijnlijke gebeurde: ik raakte innig bevriend met Netflix en ga het zekersteweten niet meer opzeggen.

Ik begon met de Deense serie Rita, over een rebelse juf op een school waar het geen moment saai is. Haar onrustige privéleven wordt uitgebreid in beeld gebracht en de karakters in de serie leer je op een diepgaande manier kennen. Na drie seizoenen spreek ik zelf bijna vloeiend Deens. Rita heeft alles: humor, spanning, actie, liefde en de nodige levenslessen voor kinderen én volwassenen.

En sinds vorige week is New Girl aan de beurt, een stuk luchtiger en ik lach me een ongeluk om Jess, de hoofdrolspeelster. Qua uiterlijk lijkt ze op mij met haar donkere haren, blauwe ogen en lange benen. Ook kan ze er net als ik wat van op het gebied van stuntelen en grappen maken die lang niet iedereen begrijpt. Maar waar ik de grens weet, gaat zij steeds net over het randje. Deze serie beschrijft het leven van een single vrouw die vlak na een verbroken relatie samen gaat wonen met drie mannen die nogal van het leven en de vrouwen genieten.

Dan de documentaires. Via een volger op Twitter kreeg ik de tip om Chef’s table te gaan volgen. Filmmaker David Gelb gaat op bezoek bij zes topkoks om letterlijk een kijkje in hun keuken te nemen. De heerlijkheid van de gerechten druipt van het scherm af. Samen met prachtige natuurbeelden en enthousiaste verhalen van de koks en hun naasten mag je deze docuserie zeker niet overslaan als je Netflix hebt. De koks vertellen over het koken zoals ik vertel over schrijven: een passie voor het leven waar je mee opstaat en weer mee naar bed gaat.

Wat een gemak om zelf te bepalen wanneer je kijkt en voor hoelang. Ik ben godzijdank niet verslaafd geraakt, want ik kijk nooit meer dan zes twee afleveringen achter elkaar. Het geeft rust om niet meer te hoeven zappen. Ik verwacht dat dit een langdurige vriendschap gaat worden.