Afscheid nemen bestaat niet

Vrijdagochtend heb ik mijn beste vriendin geholpen met verhuizen. De laatste dozen ingepakt, het oude huis schoongemaakt en na een warm afscheid vertrok ze naar Venlo.

We hadden een hele duidelijke regel: verhuizen binnen Breda mag maar wel binnen een straal van vijf kilometer. Na vier jaar samen in het studentenhuis te hebben gewoond zijn we beiden meerdere keren van plek gewisseld, maar iedere keer kregen we het voor elkaar om maar een paar straten van elkaar vandaan te wonen.

De tijd in het studentenhuis…alleen dat was al goud! Vanaf het eerste moment een klik die nooit meer is verdwenen. Midden in de nacht kroketten bakken na het stappen en de volgende ochtend uren op bed soaps kijken. In de tuin hangen en spelletjes spelen totdat de zon onderging. Bij elkaar aankloppen en weten dat er een luisterend oor voor je klaar zat met thee.

Hoewel we verschillen qua types hebben we genoeg gemeen: overal waar wij samen waren en zullen zijn maken we het gezellig.We filosoferen erop los en lachen om de stomste dingen. Spontaan voor de deur staan met chocolade als één van de twee dat nodig heeft. Het woord ‘wijntje?’ als bericht is genoeg om daarna met een kussen op de vloer televisie te kijken met chips erbij.

Blij voor haar dat ze dichtbij haar familie en werk gaat wonen. Dankbaar voor de tijd die we in Breda samen hebben gehad. Dit afscheid is een nieuw begin, met een slaapplek in het centrum van Venlo. Dat wordt kruipend naar huis komende carnaval.