Soms droom ik erover om te bloggen in de anonimiteit. Het is dat ik geen tijd heb om nog een blog op te zetten, want hoe spannend zou het zijn om zonder grenzen te kunnen schrijven?
Neem bijvoorbeeld het daten, ik vind het lastig om dat te bespreken. Want meestal weet de meneer in kwestie al snel van het bestaan van mijn blog. Ik ga natuurlijk niet openbaar maken dat ik een keer naar een eerste date ben gegaan in mijn joggingbroek en dat ik zo opgelucht was dat hij er ook eentje aanhad. Want dat was de afspraak, we wilden doen wat we het meest misten als vrijgezel: op de bank hangen in ons kloffie en films kijken samen. Het ijs was meteen gebroken door de broek en doordat hij aan het begin van de film rode wijn knoeide op een te witte bank. Ook zou ik hier nooit vertellen dat ik een paar jaar geleden van een liefde een fles dure parfum kreeg bij de derde ontmoeting. Die ik vervolgens in duizend stukjes liet vallen in de badkamer. Of dat ik won tijdens een potje GlowGolf, terwijl meneer van te voren zeker wist dat hij mij zou gaan inmaken op de golfbaan.
Nee, zulke dingen houd ik liever voor mezelf. Maar de twijfel blijft: wat wil ik wel en niet delen? Niet ieder moment van mijn leven hoef ik op het wereldwijde web te laten zien. Er zal altijd een stukje opgesloten blijven in mijn veilige zelf.
4 Comments
Leuk stuk weer! 🙂 Tsja, daar hebben velen van ons mee te maken geloof ik.
Ik zou over veel meer dingen kunnen schrijven dan ik nu al doe, maar wil ik die dingen wel delen? Toen ik de eerste keer over mijn vriendin schreef, vond ik dat al een hele stap.
En eerlijk gezegd, niet alleen omdat sommige dingen te persoonlijk zijn. Sommige dingen publiceer ik gewoon niet omdat ik niet zeker weet of het publiek dat kan waarderen 🙂 Jup, er staat veel meer in m’n notitieboek dan dat ik gepubliceerd heb.
Dank je! Als ik over iemand anders schrijf vraag ik eerst toestemming of gebruik ik alleen de voorletter van die persoon. Dan blijft diegene tenminste anoniem. Ik doe het vooral maar op gevoel en het is ook lekker om dingen voor jezelf te houden.
Ik had vroeger een anonieme blog, maar toen ik bekender werd was het super lastig die anoniem te houden.
Ja dat begrijp ik, dan kun je beter naar ‘buiten’ treden lijkt mij. Wel leuk dat je dat ervaren hebt, ben ik jaloers op 😉