Binnenstebuiten

De laatste dag van november en ik begin wat rebels te worden. Waarom? Nou we zitten voornamelijk binnen de komende weken en (vr)eten hele kippen, konijnen en koeien op terwijl behoorlijk wat mensen in de wereld niet genoeg eten hebben. Ik weet dat ik er in mijn eentje weinig aan kan veranderen, maar wel wil ik mij anders gaan gedragen.

Want wat is er buiten eigenlijk te beleven terwijl wij ons volproppen bij de kerstboom? Ik hoor en zie dat Breda deze winter bepaalde terrassen laat staan. De horeca dacht zeker: laten we het Bredase volk eens wat frisse lucht en beweging geven. Dan groeien ze niet dicht, want ze moeten door de kou constant op en neer lopen van het terras naar de wc binnen en weer terug.

Ik ga het achterhalen, of het buitenleven leeft de laatste maand van het jaar. Wie weet beland ik ineens op een geheime kerstmarkt en moet ik verplicht glühwein proeven. Of ik word verrast door een piet die erop staat dat ik meega naar zijn land.

Mocht ik hier dus wat minder aanwezig zijn, dan ben ik of in Spanje óf ik zit te verkleumen op het terras in de wind. Met een kop warme erwtensoep zonder vlees en hopelijk een warm dekentje. Om tot in mijn tenen te voelen hoe het is om met minder toch een tevreden mens te zijn in december.