Zes jaar tante

Ik wil er al dagen over schrijven. Het van de daken schreeuwen. Maar ik werd deze week opgeslokt door lange werkdagen en de nodige activiteiten tot laat in de avond. Weinig slaap en een vol hoofd, met als gevolg een rem op mijn creativiteit.

Dat is voorbij nu, het is weekend en ik kan het ein-de-lijk vieren: ik ben al zes jaar tante! Ze was slechts drie uur oud, toen ik haar voor het eerst zag. Het was liefde op het allereerste gezicht. Samen met haar is het al zes jaar lang één groot feest. Kleuren, verven, Barbie’s optutten, de trampoline onveilig maken en de verjaardag van Woezel vieren. Inclusief taart en gezang. Dansen en springen in de kamer, ook al zit deze vol visite. Picknicken bij de eendjes en daarna mijn hoofd stoten in de glijbaan. Want niets is te vergelijken met het gevoel van weer even kind te mogen zijn.

Ze is zes en zal steeds meer gaan lezen, schrijven en groeien. Ze wordt deze winter zelfs een grote zus en ik tante in het kwadraat. Ons volgende afspraakje staat al gepland: haar ophalen van school (ofwel: in de armen vliegen want tante Karin staat haar niet iedere dag op te wachten) en dan Frozen kijken op de bank met chips en de knuffels. Ik kan niet wachten. De rol van tante wil ik nooit meer kwijt.