Iets met kippen. Een jeugdtrauma. Een kip die doorliep terwijl…nee stop ik wil het er niet over hebben.
Mijn moeder was allergisch voor honden en katten. Mijn zus en ik hadden ooit ieder een konijn, witje en zwartje. Maar die liepen weg. Toch was ik altijd op slag verliefd als er jonge poesjes werden geboren op de boerderij van opa en oma. Maar zodra ze groter werden en veel haren achterlieten was de liefde alweer voorbij.
Ik heb dus zoals je begrijpt niets met Dierendag. Geef mij maar Mensendag, dan geef ik mijn favoriete mens een cadeau. Maar er is één dier waarvoor ik een uitzondering zou willen maken. Ik ontmoette hem in april in Thailand, hij wilde zelfs meteen met mij ontbijten! Ik wil terug naar die sprookjesachtige jungle om hem een knuffel te geven.
Ik zie dieren het liefst in het wild. In hun eigen natuur, zonder regels en met alle ruimte.
Zou hij mij nog herkennen?
2 Comments
Wat een knapperd! Haha klinkt alsof het een spannende date was :p
Nee ik heb ook niet echt iets speciaals met Dierendag. Wel vind ik veel dieren hartstikke lief, maar ik hoef er zelf geen te hebben. Plus: allergisch enzo, jeweetwel.
Btw, op Dierendag mag je je favoriete mens ook een cadeautje geven. In principe zijn we allemaal (zoog)dieren hè 😉
Haha ja dat is goed om te onthouden voor volgend jaar! Of ik ga dan de wilde dieren bezoeken ergens ver weg 🙂