Het verloren schaap

Het is mijn eigen schuld. De laatste maanden was ik vaak in de buurt van mijn roots te vinden, in Oost-Brabant. Nu ben ik de weg kwijt in het Westen. Want ik kan mijn liefde voor Breda even niet meer vinden. Terwijl ik elke dag in deze stad ontwaak en ga slapen. En werken. Verloren lopen ik door de straten van de binnenstad en ik ben nog niet één keer op dinsdagavond naar het park gegaan met mijn kleedje voor Palm Parkies. Dat zegt genoeg. Het gevoel is ergens diep weggestopt en de vraag is: hoe krijg ik het terug?

Dus heb ik een plan bedacht. Komende week ga ik mijn grote liefde weer terugvinden. Want ik woon potjandorie in de Parel van het Zuiden! Vanaf zondag (toevallig staat er morgen nog een bezoekje aan Schijndel gepland) mag ik een week lang de stadsgrenzen niet over. Totale afsluiting van de rest van Brabant en de wereld, dat zal mij leren.

Ik ga er alles aan doen om mijn stad opnieuw te ontdekken.  Ik denk nu aan het beklimmen van de Grote Kerk, een rondvaart vanaf de haven, Palm Parkies natuurlijk, wandelen door het prachtige Mastbos, naar festival Bruisend Ginneken en wie weet zelfs zo’n burgerlijke historische stadswandeling. Ik word al moe als ik eraan denk om dit allemaal in een week te gaan uitvoeren, maar het zal voldoende moeten zijn om Breda weer terug in mijn hart te krijgen.

Of ontbreekt er nog een typische Bredase activiteit aan het lijstje die ik ook echt niet mag missen?