Deze week werd ik verrast met een mail in mijn mailbox met als onderwerp ‘Gastblog?’ Joepie, eindelijk durft iemand het Kareen podium op! Van naamgenoot Karin uit Tilburg. Al een tijdje tweeten we met elkaar en wisselen we schrijfervaringen uit. Hieronder haar sterke column die op 9 mei is verschenen in het Stadsnieuws van Tilburg.
Mede-moederschap is toegestaan
Ergens in 2008, een maand of 8 voordat wij papa en mama werden, sprak ik af met mijn beste vriendinnetje van de middelbare school. Onze levens zijn altijd redelijk gelijk op gegaan en haar wilde ik als eerste mijn grote nieuws vertellen! Stotterend zaten we tegenover elkaar en tegelijkertijd riepen we: “Ik ben zwanger!”
Inmiddels twee kinderen verder spreken we nog regelmatig met elkaar af en onze oudste zonen, ja die schelen een week en spelen super leuk samen!
Tijdens mijn studie heb ik ook vrienden gemaakt. Eén van hen heeft ook 2 jongens, zij schelen allebei 9 maanden met die van mij. De jongsten zijn nog te jong om echt samen te spelen, maar met onze kleuters gaan we regelmatig wat ondernemen. En ze vinden het net zo leuk als wij!
Tijdens de zwangerschapsgym heb ik ook een vriendin leren kennen, toevallig lagen we naast elkaar in het ziekenhuis. Dat kan dus ook zorgen voor vriendschap, tussen de moeders. De kinderen hebben elkaar ook gevonden en de dames spelen dan ook regelmatig met de heren. Wat een heerlijke wisselwerking tussen de verschillende seksen. Sommige dingen zijn echt genetisch bepaald, geloof ik.
Waar kinderen samen spelen, valt ook wel eens wat voor en we hebben als vriendinnen samen onze weg moeten vinden in hoe we omgaan met de regels. Mede-moederschap is daarin toegestaan: elk huis heeft zijn eigen reglement en als de eigen ouder het niet ziet, dan mag de ander ook gerust ingrijpen. Zo wordt er weleens in drie- of viervoud een naam geroepen en ligt vervolgens iedereen in een deuk, omdat het totaal geen effect heeft, zo’n groepsberisping. Maar de situatie is zo wel snel vergeten en vaak lost het zich toch vanzelf op.
Naast vriendinnen zijn er in het leven van mijn kinderen ook nog tantes. En dus ook twee neven en een nichtje. Zet die bij elkaar en je huis ziet eruit alsof het ontploft is. Toch best zielig eigenlijk voor de sport-bso dat de drie neven bij elkaar zitten op één locatie, één dag in de week. Gelukkig kunnen ze daar hun energie inzetten voor het sporten. Dat was op de kresj wel anders toen de neefjes daar bij elkaar zaten, om gek van te worden als ik de dames van de kresj moet geloven.
Kinderen kiezen hun eigen vriendjes. Net zoals ik mijn eigen vrienden heb gekozen. Ik ben heel blij dat het klikt tussen onze kinderen, moet er niet aan denken dat ze elkaar niet zouden mogen. Voorlopig spreek ik nog lekker af in de speeltuin. En terwijl onze kids samen aan het spelen zijn, kletsen we zoveel mogelijk bij. En als ze wat ouder zijn, dan spreken ze zelf maar af. Doen wij dat ook. Misschien dat we dan weer eens ouderwets ‘op stap’ kunnen gaan. Of komen we ze dan tegen…?
Karin den Broeder
No Comments