‘t Is goed zo toe mar

Zijn vaste uitspraak als het even tegenzat. Als de liefste oma werd besproken, waarmee hij zo gelukkig getrouwd was. Twee jaar zonder haar was eigenlijk te lang. Maar wat heeft mijn sterke opa zich er goed doorheen geslagen. Kaarten, sjoelen, altijd tijd voor een praatje met wie dan ook en de moestuin mooi maken in het bejaardenhuis. En steeds die grote lach op zijn gezicht als we op bezoek kwamen.

Maar sinds zijn afscheid denk ik vooral aan mijn warme jeugd op de boerderij. Samen met mijn zus, nichtjes en neefjes was iedere logeerpartij één groot feest. Telkens als er jonge poezen waren geboren mochten zij bij ons op schoot en kregen we chips en limonade. Eieren uithalen bij de kippen met oma, tractor rijden met mijn vader en meehelpen in de kas met de plantjes.

Mijn opa genoot het meest als hij in alle vroegte de zonsopgang op het land zag in stilte. Maar hij kon ook echt niet zonder al het bezoek wat tijdens de vaste tijden langskwam. Want iedereen wist precies wanneer in de Putsteeg de koffie klaarstond.

Verdrietig maar ook zo dankbaar. Want mijn opa en oma waren voor een lange tijd in mijn leven. De liefde voor de boerderij en het buiten zijn draag ik in mijn hart en neem ik mee naar de stad. Ze zijn nu samen, ‘t is goed zo.