Ieder jaar is het weer totaal anders. Het gevoel, de mensen en niet te vergeten de muziek. Wat dit jaar vooral kenmerkend was voor carnaval: mijn wekker ging twee keer zo belachelijk vroeg!
Zaterdagochtend 9.37 uur al in de trein richting Venlo. Al sinds zeven of tien jaar (we zijn de tel kwijtgeraakt) ga ik op zaterdag carnaval vieren daar. Of zoals ze het in Venlo noemen: Vasteloavend. Na een lange treinreis kom ik om 11.11 uur aan op het station en vliegen we meteen door naar onze medevierders om de make up in te gaan. Nog geen uur later staan we al in het centrum en genieten van de muziek, van het bijna tropische weer en van elkaars gezelschap.
We hoppen vanaf de bar buiten naar verschillende kroegen en eten zelfs keurig aan tafel friet met schnitzel. Na de welbekende ‘after dinner dip’ hossen we nog even door en laten we ons naar huis brengen door de moeder van M. Hoe luxe, net als de saucijzenbroodjes en de nodige koppen thee bij thuiskomst. Bijkletsen en lachen om alles en niets om vervolgens met een volle buik tevreden in slaap te vallen.
Maar dan de maandag. Om 6.30 uur gaat de wekker, want we gaan met vrienden ontbijten in Bavel. Na wat geschreeuw door een intercom bij vrienden ‘WAKKER WORDEN’ zitten we toch allemaal keurig op tijd eieren met spek naar binnen te werken. Met een eerste Jupiler erbij, even slikken maar het went al snel. Vervolgens in de Jeep vol gas door de wildernis (de eitjes blijven nog net binnen) naar het Testikelbal in Chaam.
Jaren geleden heeft de Locobar besloten dat het veel te laat is om te beginnen met feesten als de optocht begint. In de ochtend gaat het compleet los in dit dorp. Dansen, springen en meezingen met alle foute nummers. Over een pony, de toyboy van Onno en er zijn zelfs live optredens van lokale volkszangers waar wij vast nog veel van zullen gaan horen.
Het Testikelbal is niet voor watjes, want na de drukke ochtend gaat iedereen door naar de optocht of in ons geval terug naar Breda. In het Kielegat moeten we even wennen aan het rustige karakter van de carnaval vierders die naar de optocht kijken. Dat geeft ook ons een moment om uit te rusten. Voor even dan, want de Grote Markt laat in de middag de juiste krakers alweer uit de boxen horen. De gesprekken worden met de minuut beter, net zoals onze danskwaliteiten. Rond 19.00 uur ga ik huiswaarts, mijn benen willen niet meer maar ik heb zo’n blij gevoel.
Dit was een prachtige carnaval. Met weinig slaap, de zon van binnen en van buiten en met de liefste mensen om mij heen.
No Comments