Werkpaard

Er zitten van die dagen tussen. Als een paard in een flinke galop door de dag. De ene mail naar de andere stroomt binnen en na een
uur weet je al niet meer waar je het zoeken moet. Intussen blijft de telefoon rinkelen en moet je toch eigenlijk dringend naar de wc.

Weet je hoe vaak ik ‘ik hoor het graag, alvast dank’ op een dag typ? En hoe gewoon het is geworden om via Google alles maar dan ook alles op te zoeken?

 
Na acht hectische uren kom ik thuis en denk ik aan mijn lieve oma. Deze krachtige vrouw was ook een werkpaard maar dan in de buitenlucht. In haar lange leven geen mailtje
verstuurd en toch niets gemist. Google had zij niet nodig, er kwam iedere dag wel iemand op bezoek bij de grote boerderij van opa en oma om advies aan te vragen.  Levenservaring leer je niet op internet, maar door veel te praten met allerlei soorten mensen. Door gewoon
buiten te zijn en de natuur om je heen te voelen.

Maar in 2013 heeft bijna iedereen wel een kantoorbaan. Geloof me, ik vind mijn werk zeker goed en uitdagend. Maar stiekem zou ik op zo’n haastige dag even het kantoor uit vluchten. Naar de boerderij, spelen net als vroeger en de paarden aaien. Want daar horen
zij thuis, buiten in de wei.