Het meisje van tien jaar dat haar eerste opstel schreef. Met veel plezier en een paar spelfouten. Dat was het begin van haar reis. Met een kompas in haar hand wist zij
toen al welke richting ze op wilde. De weg was opvallend duidelijk en zij hoefde niet
eens de bordjes langs de weg te volgen. Want de passie voelde zij diep in haar hart,
en zij was niet van plan dat ooit te laten verdwijnen.
Drieëntwintig jaar later heeft zij haar eigen blog. Deze reis is zeker voor het leven,
want niet alleen het schrijven geeft haar dat grootse gevoel. Het bloggen stuurt haar
naar plaatsen waar zij anders nooit zou komen. Van Dertigers dilemma naar klaar
zijn voor later, van eindeloos feesten naar het leventje van structuur.
Met de nodige zenuwen geeft zij zichzelf bloot, om daarvoor in de plaats datgene te
krijgen wat iedere schrijver zo graag wil. Bevestiging dat je op het goede pad loopt,
en dat anderen graag meer willen weten over jouw speciale momenten.
Je mag haar altijd storen voor een goede tip over het juiste verhaal.
Haar kompas raakt zij toch niet kwijt, dat zit veel te diep verborgen.
8 Comments
Ahhhh Kaar wat een mooi verhaal!!!xx
Dank je! X
Kareen wat leuk dat je dat schrijven al zo jong in je had.
En dat het er nu zo via die mooie verhalen “Blogs” uitkomt.
Wij willen je daarom heel graag blijven volgen.
Ik geloof ook, weet het bijna zeker dat je het van je ouders hebt meegekregen.
Ik geloof ook dat die je altijd zullen blijven volgen, waar ze ook zijn.
Heel veel schrijfplezier!!
Groetjes de Fam. uit Boskant.
Dat geloof ik ook, heel mooi gezegd. Krijg er een traantje van in mijn ogen, lief! Groetjes x
Jij moet wel veel kracht hebben, om je iedere keer weer zo kwetsbaar op stellen.
Een inkijkje geven in je hoofd en hart kan erg moeilijk zijn.
Maar je slaagt er iedere keer weer in.
Je inspireert vast een hoop mensen.
Bedankt voor het delen van je avonturen, die we soms ook samen mee maken.
Ben benieuwd waar je kompas ons nu weer heen stuurt….
Lief! Tja wat dacht je van Lowlands ;)? X
Hej Karin .er bestaan geen bordjes voor de weg des levens .je zult altijd langs mooie stranden komen maar ook langs gevaarlijke ravijnen . jij en niemand anders bepaalt welke richting .volg de stormen in je hart maar ik geloof wel dat er iemand met je meeloopt die af en toe een steentje verlegd .grtn Lambert
Wat mooi omschreven peetoom! Geloof ik ook, ik zal zeker deze stormen volgen, X