Ik was het even kwijt. De volle aandacht. Druk met Whatsappen, Wordfeud, Quiz Battle en ik mocht geen tweet missen. Zoveel informatie en prikkels, wat een chaos in mijn hoofd. Eigenlijk kon ik niets echt vasthouden. Fragmenten van alles en toch niets.
Totdat hij viel. Boem! Scherm van de Samsung kapot, weg digitale wereld. Het gekke was, er kwam geen enkele emotie. Geen boosheid vanwege mijn klunzige gedrag of verdriet omdat ik niets meer op kon zoeken en geen spelletje meer kon winnen. Ik nam een slok van mijn koffie en voelde totale rust.
Ik besefte dat het daarom draait. Aandacht voor het nu en voor mezelf. Voor de prachtige bomen hier aan de Mark, die al vol ligt met bootjes. De vogels die steeds een andere melodie fluiten en het zonnetje dat eindelijk wat langer bij ons blijft.
Genieten van ieder moment, zonder het eeuwige stemmetje dat vraagt naar morgen.
Ga je mee naar het nu?
4 Comments
Mooi verwoord.. en ik hoef niet mee.. ik ben er al. 😉
Dank je. En heel goed!
Zooo… ontiegelendig WAAR. Ik ga zeker mee,en blijf daar ook ff. Vroeger hadden we van die wantjes die met een touwtje door de mouwen met elkaar waren verbonden. Misschien nu eens proberen door aan één kant je mobiel vast te knopen. Weer een geweldig goed stuk meis. Blijven schrijven….grtssssssxx
Haha ja dat is wel wat voor mij die wantjes. Doe ik zeker, dank je! xx